Vingerverf

Toen mijn dochter Bronke 3 jaar werd in 1998 (of 4 in 1999) kwam opa Joost langs met een pakketje bestaande uit een zestal potjes vingerverf. Ik weet nog goed hoe blij ik was dat deze verjaardag bij mama werd gevierd zodat ik verschoond kon blijven van dit prachtige materiaal. Ik herinner me nog de aangenaam verraste woorden van moeder Suzan toen een ouder van een vriendinnetje met exact hetzelfde cadeautje op de proppen kwam: "Goh, wat leuk! Nou heeft ze er bij jou ook vingerverf!"
Omdat mijn muren er verder niet onder hebben geleden besloot ik een aantal jaren later een kinderfeestje eveneens op te luisteren met vingerverf zodat de gasten samen iets konden kliederen. Omdat het programma nogal vol zat is het daar echter niet van gekomen zodat de verf ongebruikt op de plank bleef staan.
Onlangs vierden Bronke en haar zusje Roos samen hun verjaardag en ik was helaas niet in de gelegenheid om in de stad iets leuks uit te zoeken voor de kersverse zevenjarige. Gelukkig herinnerde ik me iets van vingerverf die er nog ergens zou moeten zijn en na enig zoeken bleek deze inderdaad nog aanwezig. Roos was er erg blij mee en ging meteen aan de slag. Het resultaat zie je hieronder.