Zo langzamerhand is het weer eens tijd voor een mooie foto van de Hof. Ik stond een tijdje terug in mijn deuropening en zag toen iets dat ik wel moest fotograferen: Mijn terrasdeur stond open en waar achter de deur de muur was werd blad 2 met het waterproject gespiegeld (rechtergedeelte van de foto). Waar geen muur was kon ik gewoon naar het westen kijken en blad 5 zien. Wanneer ik dan ietwat door mijn knieën zakte lagen de daklijsten van beide bladen op ongeveer gelijke hoogte wat een heel aardig effect gaf. Kijk zelf maar:
maandag, juni 29, 2009
Komkommertijd
Nederland haalt opgelucht adem na lezing van dit artikel in de telegraaf van vandaag; eindelijk een stukje EU dicatuur die omvalt. Ja, dat wordt volgende week lekker een joekel van een knoestige komkommer kopen met als het effe kan een rare bocht erin. Nou, vergeet het maar! De komkommer die je in de super koopt blijft tot in lengte van jaren kaarsrecht en 30 cm lang! Dat bepaalt de EU namelijk niet; nee, dat bepaalt de groenteveiling!
In een ver verleden kwam je komkommers tegen in alle vormen en maten maar op een zekere dag kwam men bij een veiling op een briljant idee: Als nou alle komkommers een zelfde vorm en lengte hadden pasten er altijd precies evenveel in een doos. Dan gaat alles dus sneller en efficiënter want de groenteboer (of liever de inkoper van de in die tijd opkomende supermarkten) hoeft de komkommers dus niet meer te bekijken maar kan gewon per doos kopen.
"Goed idee", zeiden ze bij een andere veiling, "Dat gaan wij ook doen". En zo gebeurde het ook. De veiling had echter een andere leverancier van dozen en stelde dus ook andere eisen aan de toeleveranciers. Die waren daar niet blij mee natuurlijk want als ze aan de ene veiling wilden leveren moesten ze een paar jaar komkommerplanten veredelen om aan de eisen van de veiling te voldoen. En als ze aan de andere veiling wilden leveren kon dat weer niet omdat die andere eisen stelde.
Na enkele jaren echter gebeurde het dat de veilingen (onder druk van het Ministerie van landbouw) tot een uniform verpakkingssysteem kwamen zodat de boeren de keus hadden om aan de een of aan de andere (of nog een andere) veiling te leveren.
Probleem opgelost? Nee, eigenlijk niet want in heel Europa kwamen supermarkten op en overal vond een proces van uniformisering plaats. En zo gebeurde het dat een komkommerexporteur ineens tot de ontdekking kwam dat hij al zijn komkommers stuk voor stuk moest gaan selecteren omdat elk land zijn eigen eisen stelde aan de maat en de buiging van de vrucht en aan de dozen waarin ze verpakt mochten worden.
Gelukkig kwam een slimme jurist op een ministerie tot de ontdekking dat we lid waren van de EEG en dat die organisatie zich bezig hield met het wegnemen van handelsbelemmeringen. Dat wegnemen van belemmeringen was mogelijk door harmonisatie van wetgeving: niet meer elk land afzonderlijk zijn eigen maatstaven voor komkommers (en andere producten zoals bananen) maar één gezamenlijke regel op een gemeenschappelijke werking.
De regel die nu is ingetrokken is dus geen gevolg van ambtenaren die zich in Brussel een beetje zaten te vervelen en toen regeltjes gingen verzinnen over wat wij wel en niet mochten eten maar gewoon een duidelijk gevolg van marktwerking.
De regel is dus niets meer of minder dan een verbod om komkommers die voldoen aan de EU-normen tegen te houden aan de grens (omdat je bij voorbeeld de binnenlandse markt wil beschermen).
Handel die niet grensoverschrijdend is hoeft dus niet aan de EU norm te voldoen. Dat betekent dus dat in Nederland altijd al grote, knoestige, kromme komkommers verkocht mochten worden. Je moet ze dan natuurlijk wel weten te vinden. De afgelopen jaren heb ik er regelmatig eentje op de kop weten te tikken in de Natuurwinkel in Nijmegen. En die waren heel lekker!
In een ver verleden kwam je komkommers tegen in alle vormen en maten maar op een zekere dag kwam men bij een veiling op een briljant idee: Als nou alle komkommers een zelfde vorm en lengte hadden pasten er altijd precies evenveel in een doos. Dan gaat alles dus sneller en efficiënter want de groenteboer (of liever de inkoper van de in die tijd opkomende supermarkten) hoeft de komkommers dus niet meer te bekijken maar kan gewon per doos kopen.
"Goed idee", zeiden ze bij een andere veiling, "Dat gaan wij ook doen". En zo gebeurde het ook. De veiling had echter een andere leverancier van dozen en stelde dus ook andere eisen aan de toeleveranciers. Die waren daar niet blij mee natuurlijk want als ze aan de ene veiling wilden leveren moesten ze een paar jaar komkommerplanten veredelen om aan de eisen van de veiling te voldoen. En als ze aan de andere veiling wilden leveren kon dat weer niet omdat die andere eisen stelde.
Na enkele jaren echter gebeurde het dat de veilingen (onder druk van het Ministerie van landbouw) tot een uniform verpakkingssysteem kwamen zodat de boeren de keus hadden om aan de een of aan de andere (of nog een andere) veiling te leveren.
Probleem opgelost? Nee, eigenlijk niet want in heel Europa kwamen supermarkten op en overal vond een proces van uniformisering plaats. En zo gebeurde het dat een komkommerexporteur ineens tot de ontdekking kwam dat hij al zijn komkommers stuk voor stuk moest gaan selecteren omdat elk land zijn eigen eisen stelde aan de maat en de buiging van de vrucht en aan de dozen waarin ze verpakt mochten worden.
Gelukkig kwam een slimme jurist op een ministerie tot de ontdekking dat we lid waren van de EEG en dat die organisatie zich bezig hield met het wegnemen van handelsbelemmeringen. Dat wegnemen van belemmeringen was mogelijk door harmonisatie van wetgeving: niet meer elk land afzonderlijk zijn eigen maatstaven voor komkommers (en andere producten zoals bananen) maar één gezamenlijke regel op een gemeenschappelijke werking.
De regel die nu is ingetrokken is dus geen gevolg van ambtenaren die zich in Brussel een beetje zaten te vervelen en toen regeltjes gingen verzinnen over wat wij wel en niet mochten eten maar gewoon een duidelijk gevolg van marktwerking.
De regel is dus niets meer of minder dan een verbod om komkommers die voldoen aan de EU-normen tegen te houden aan de grens (omdat je bij voorbeeld de binnenlandse markt wil beschermen).
Handel die niet grensoverschrijdend is hoeft dus niet aan de EU norm te voldoen. Dat betekent dus dat in Nederland altijd al grote, knoestige, kromme komkommers verkocht mochten worden. Je moet ze dan natuurlijk wel weten te vinden. De afgelopen jaren heb ik er regelmatig eentje op de kop weten te tikken in de Natuurwinkel in Nijmegen. En die waren heel lekker!
Moonwalk
Michael Jackson is dus dood. Afgelopen weekend liet ik wat van zijn muziek aan Bronke horen maar die was totaal niet geïnteresseerd in deze muziek. Michael Jackson zei haar helemaal niks en het had er alle schijn van dat ze dat graag zo wilde houden. Ach ja, zonder Michael Jackson zou Bronke dit filmpje ook wel hebben gemaakt.
Of misschien toch niet…?
Of misschien toch niet…?
dinsdag, juni 09, 2009
Glasvezelinfrastructuur Kastanjehof
Update 2 juli 2009: We hebben besloten om de film voorlopig van Youtube te verwijderen totdat zowel het fysieke als het formele traject naar behoren is afgesloten. De film zou mogelijk tot misverstanden kunnen leiden bij partijen die ook een glasvezel willen aanleggen. Ik kom hier later nog wat uitgebreider op terug, naar verwachting voor het eind van de zomer.
Na het nodige heen en weer gepraat, vergaderingen en overleg met een aantal Nijmeegse (en Ubbergse) centraal wonenprojecten en hun bewoners is iedereen in de fase beland dat er concrete besluiten vallen en vooral actie kan worden ondernomen. Op 23 mei gingen bij mij op de Kastanjehof de spaden in de grond en daar heb ik het volgende filmpje van gemaakt. Helaas had een week eerder een zeer geliefd familielid mijn camera geleend en per ongeluk wat aan de instellingen van de camera veranderd waardoor de film niet in de beste beeldkwaliteit is opgenomen maar op het eind van de film (als ik het in de gaten heb) wordt het beeld beter. Desalniettemin veel plezier toegewenst met het bekijken van de film.
Na het nodige heen en weer gepraat, vergaderingen en overleg met een aantal Nijmeegse (en Ubbergse) centraal wonenprojecten en hun bewoners is iedereen in de fase beland dat er concrete besluiten vallen en vooral actie kan worden ondernomen. Op 23 mei gingen bij mij op de Kastanjehof de spaden in de grond en daar heb ik het volgende filmpje van gemaakt. Helaas had een week eerder een zeer geliefd familielid mijn camera geleend en per ongeluk wat aan de instellingen van de camera veranderd waardoor de film niet in de beste beeldkwaliteit is opgenomen maar op het eind van de film (als ik het in de gaten heb) wordt het beeld beter. Desalniettemin veel plezier toegewenst met het bekijken van de film.
maandag, juni 08, 2009
Concert Bolsterkoor
vrijdag, juni 05, 2009
Wijziging
Zojuist enkele wijzigingen doorgevoerd op mijn blog. Ze zijn allemaal te vinden in de menu kolom aan de linkerzijde.
In de eerste plaats heb ik de lijst lekkere muziek met links naar muzieksites vervangen door een blogroll met dezelfde titel waarop je niet alleen kunt doorklikken naar dat blog maar voordat je dat doet ook nog kunt zien wat de laatste wijziging is geweest. Het neemt wel wat meer ruimte in maar is wel heel veel mooier.
Een tweede wijziging is de enquete waarop je tot eind augustus kunt aangeven wat voor bezoeker je bent en wat je relatie tot mij is. En misschien vind ik daar wel een aanleiding in om wat meer karate en wat minder paard in mijn blog te stoppen (of misschien wel andersom)
In de eerste plaats heb ik de lijst lekkere muziek met links naar muzieksites vervangen door een blogroll met dezelfde titel waarop je niet alleen kunt doorklikken naar dat blog maar voordat je dat doet ook nog kunt zien wat de laatste wijziging is geweest. Het neemt wel wat meer ruimte in maar is wel heel veel mooier.
Een tweede wijziging is de enquete waarop je tot eind augustus kunt aangeven wat voor bezoeker je bent en wat je relatie tot mij is. En misschien vind ik daar wel een aanleiding in om wat meer karate en wat minder paard in mijn blog te stoppen (of misschien wel andersom)
Gerechtigheid
Als oud-Helmonder kijk ik via internet nog regelmatig op de Helmond pagina van het Eindhovens Dagblad om op de hoogte te blijven van wat er heden ten dage allemaal gebeurd in mijn stadje. En soms kom je dan een bericht tegen dat voor een brede grijns zorgt. Het verhaal had natuurlijk slechter af kunnen lopen want voor hetzelfde geld tik je een fietser van de weg af maar het toeval zoals in de krant beschreven vind ik een mooie vorm van gerechtigheid.
Het artikel is waarschijnlijk niet door een Helmonder geschreven want in Helmond zeg je op de Wal en in de Heistraat
Het artikel is waarschijnlijk niet door een Helmonder geschreven want in Helmond zeg je op de Wal en in de Heistraat
Abonneren op:
Posts (Atom)