Komkommertijd

Nederland haalt opgelucht adem na lezing van dit artikel in de telegraaf van vandaag; eindelijk een stukje EU dicatuur die omvalt. Ja, dat wordt volgende week lekker een joekel van een knoestige komkommer kopen met als het effe kan een rare bocht erin. Nou, vergeet het maar! De komkommer die je in de super koopt blijft tot in lengte van jaren kaarsrecht en 30 cm lang! Dat bepaalt de EU namelijk niet; nee, dat bepaalt de groenteveiling!

In een ver verleden kwam je komkommers tegen in alle vormen en maten maar op een zekere dag kwam men bij een veiling op een briljant idee: Als nou alle komkommers een zelfde vorm en lengte hadden pasten er altijd precies evenveel in een doos. Dan gaat alles dus sneller en efficiënter want de groenteboer (of liever de inkoper van de in die tijd opkomende supermarkten) hoeft de komkommers dus niet meer te bekijken maar kan gewon per doos kopen.

"Goed idee", zeiden ze bij een andere veiling, "Dat gaan wij ook doen". En zo gebeurde het ook. De veiling had echter een andere leverancier van dozen en stelde dus ook andere eisen aan de toeleveranciers. Die waren daar niet blij mee natuurlijk want als ze aan de ene veiling wilden leveren moesten ze een paar jaar komkommerplanten veredelen om aan de eisen van de veiling te voldoen. En als ze aan de andere veiling wilden leveren kon dat weer niet omdat die andere eisen stelde.

Na enkele jaren echter gebeurde het dat de veilingen (onder druk van het Ministerie van landbouw) tot een uniform verpakkingssysteem kwamen zodat de boeren de keus hadden om aan de een of aan de andere (of nog een andere) veiling te leveren.

Probleem opgelost? Nee, eigenlijk niet want in heel Europa kwamen supermarkten op en overal vond een proces van uniformisering plaats. En zo gebeurde het dat een komkommerexporteur ineens tot de ontdekking kwam dat hij al zijn komkommers stuk voor stuk moest gaan selecteren omdat elk land zijn eigen eisen stelde aan de maat en de buiging van de vrucht en aan de dozen waarin ze verpakt mochten worden.

Gelukkig kwam een slimme jurist op een ministerie tot de ontdekking dat we lid waren van de EEG en dat die organisatie zich bezig hield met het wegnemen van handelsbelemmeringen. Dat wegnemen van belemmeringen was mogelijk door harmonisatie van wetgeving: niet meer elk land afzonderlijk zijn eigen maatstaven voor komkommers (en andere producten zoals bananen) maar één gezamenlijke regel op een gemeenschappelijke werking.

De regel die nu is ingetrokken is dus geen gevolg van ambtenaren die zich in Brussel een beetje zaten te vervelen en toen regeltjes gingen verzinnen over wat wij wel en niet mochten eten maar gewoon een duidelijk gevolg van marktwerking.

De regel is dus niets meer of minder dan een verbod om komkommers die voldoen aan de EU-normen tegen te houden aan de grens (omdat je bij voorbeeld de binnenlandse markt wil beschermen).
Handel die niet grensoverschrijdend is hoeft dus niet aan de EU norm te voldoen. Dat betekent dus dat in Nederland altijd al grote, knoestige, kromme komkommers verkocht mochten worden. Je moet ze dan natuurlijk wel weten te vinden. De afgelopen jaren heb ik er regelmatig eentje op de kop weten te tikken in de Natuurwinkel in Nijmegen. En die waren heel lekker!