Beatrix

Vanaf de kleuterschool trok ik op met Jos Bots en zojuist heb ik op Facebook een verhaal geplaatst over een van mijn belevenissen met Jos en dat wil ik de lezers van mijn blog niet onthouden. Jos was een echte muziekliefhebber die later in verschillende bands zou spelen. Zo bouwde hij ook zelf zijn geluigsboxen. Op de foto hiernaast zie je mij met zijn eerste box. Een paar jaar later zou hij er nog eentje bouwen: een heuse zuil met 2 speakers van 30 cm, het geheel bekleed met geel doek. Helaas heeft Jos de foto (als die al bestaat) nog niet gevonden maar het verhaal dat bij die speakerzuil hoort is veel te leuk om te laten liggen.

Op 6 juni 1972 bracht de toenmalige prinses Beatrix een werkbezoek aan Helmond om zich op de hoogte te stellen van de stand van zaken bij de stadsvernieuwing. De route naar het kasteel raadhuis voerde door de Molenstraat waar toen op nr 116 de frituur van Piet Bots was gevestigd. Zijn zoon Jos en ik bevonden ons in de kamer van Jos boven de frietzaak. Wij wisten dat Beatrix langs zou rijden en toen we zagen dat zich op de stoepranden al verscheidene mensen verzamelden kwamen ook wij in actie. We sloten de geluidsbox aan op de versterker, tilden de kast in de vensterbank en gingen achter de microfoon staan. Even later gleed er een statige, grote, donkere auto door de straat en net op het moment dat iedereen aanstalten maakte om naar de auto te gaan zwaaien hoorden ze onze stemmen: “Republiek! Republiek!” Sommige mensen keken geërgerd omhoog. Anderen deden alsof ze niets hadden gehoord en één meneer liep richting ingang van de frietzaak; het waarom daarvan zou snel duidelijk worden. Een seconde of 10 later hoorden we beneden een deur slaan en kwam Piet Bots de trap opgestormd. Tijdens het naar boven lopen vertelde hij een verhaal dat we door het gestamp op de trap niet goed konden verstaan. Het eerste woord van het verhaal werd uitgesproken in het korte moment tussen het openen van de deur en de eerste tree van de trap en dat woord liet aan duidelijkheid over het humeur van Piet niets te wensen over: “Godnondedju !!” In al die jaren daarna heb ik dat woord nooit meer zo mooi, zo gemeend en zo overtuigend horen uitspreken als op dat moment.

Of Beatrix nog wat van onze actie heeft meegekregen weet ik niet maar aangekomen op het kasteel raadhuis leek het er een beetje op alsof ze het helemaal had gehad met Helmond en zijn inwoners toen de majesteit in spé burgemeester Geukers toevoegde: "Zou u niet veel beter een bulldozer kunnen nemen en de hele zaak radicaal opruimen?"

Het verhaal over de bulldozer lees je hier