Aforismeposters

Regelmatig kom je op Facebook posters tegen waarop min of meer bekende personen al dan niet belangwekkende uitspraken doen. 
Zo zie ik regelmatig een afbeelding van Einstein voorbijkomen met daarbij een of andere softe uitspraak die door de afzender kennelijk aan Einstein wordt toegedicht. Ik vraag me dan wel eens af of Einstein dat soort lichtelijk antroposofische aforismen werkelijk gebezigd zou hebben.

Gisteravond heb ik maar eens een spoof (persiflage) gemaakt op dit soort afbeeldingen, maar nu met Rudolf Steiner in de hoofdrol. Het schijnt namelijk - zo heb ik vernomen - dat Steiner van tal van zaken heel veel verstand heeft. Wie meer wil weten over de gebruikte formule klikke op deze link.

Nog leuker is om een eigen aforismeposter te maken. Ik kan je verzekeren dat de tekst echt van mijzelf is.

Het aforisme over ICT komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen maar is gebaseerd op realiteit. Hieronder enkele voorbeelden:

• Vroeger belde ik voor een herhaalrecept de receptenlijn van de huisarts, sprak een bandje in en kon de volgende dag het spul bij de apotheek ophalen. Een dik jaar geleden is dat geautomatiseerd: je kon een uitgebreid formulier on line invullen en dat werd op de apotheek uitgeprint waarna een medewerker van de apotheek naar de doktersassistente liep (in hetzelfde gebouw, dat wel) die alles nakeek en vervolgens een handtekening en een stempel zette. Sinds een paar weken is het uitgebreide invulformulier verdwenen kan er alleen nog worden aangevraagd wanneer je geregistreerd gebruiker bent. Ik maak dus een account aan en wil een recept aanvragen maar krijg de mededeling: "U dient uw account vooraf te verifiëren door u met paspoort te melden bij de apotheek". De volgende dag deed ik dat en thuisgekomen log ik in, probeer de herhaalreceptpagina op te roepen, maar dat lukt niet en dus log ik uit. Ik log nogmaals in en klik weer op de button en jaaaa, daar ie ie: Het Uitgebreide Invulformulier !!
• Op het oude Sportcentrum, moest - om te voorkomen dat mensen meededen die niet in het bezit van een sportkaart waren - bij de ingang steeksproefgewijs op sportkaart gecontroleerd worden. Er werden dan twee barkrukken bij de ingang gezet met daarop een portier en een werkstudent. Het werd echter steeds meer als een probleem ervaren om altijd mensen vrij te maken voor controles dus hebben we tegenwoordig sportkaarten met een barcode en staan er bij drukke activiteiten als Bommen en Zumba XL steevast twee werkstudenten aan de deur van de zaal te controleren met een handscanner. De toegang tot de fitnessruimtes via tourniquets werkt overigens nagenoeg perfect.

• Midden jaren 90 werkte ik als jurist bij de Nozema (tegenwoordig gesplitst in Novec en Broadcastpartners). Een van mijn taken was het in de gaten houden van de plaatsing van windturbines vanwege mogelijke storing op de uitzendingen. Nu heb je in Friesland veel platteland waar het behoorlijk waait dus windmolens waren daar populair. Op een dag belde ik met Gaasterland-Sloten en werd geconfronteerd met een voice-response systeem. Steeds ongeduldiger hoorde ik de riedel aan van een duidelijk onthaaste meneer en eindelijk: "Voor ruimtelijke ordening en milieu drukt u negen" Snel drukte ik op de negen toets en hoorde: "U heeft een foutieve keuze gemaakt; u wordt nu doorverbonden met de telefoniste" en nadat de telefoon twee keer overging hoorde ik een opgewekte en vriendelijke stem: "Gemeente Gaesterlân-Sleat, moarn". "Ja, ook goeiemorgen" antwoordde ik "Ik heb geloof ik een foutieve keuze gemaakt" "Nee hoor", meldde de telefoniste "dat gaat hier altijd zo. Waarmee kan ik u van dienst zijn?"

Donald Duck en andere stukken

Gisteravond (vrijdag 17.00 - 19.00u.) fungeerde ik als gastheer op de wekelijkse hofborrel. Terwijl ik even op Henk wachtte met wie ik de grote lage tafel op het grasperk wilde zetten kwam buurvrouw Emmy met haar rollator de Bolstertuin binnenschuifelen. "Ik wil bier!" schreeuwde ze, maar zo voegde ze er zachtjes aan toe: "Het is maar een grapje hoor".
Een half uurtje later - Emmy zat inderdaad achter een kloeke fles Brand - haalde ze 2 kleurenkopieën uit haar tas en liet die de inmiddels behoorlijk uitgedijde kring rondgaan. Het waren afbeeldingen afkomstig van een cursus voor mensen met een beperking, die werd gegeven door haar dochter, de Tilburgse kunstenares Sofia Ramselaar. Toen ik één van de afbeeldingen in handen kreeg ontdekte ik daarop linksonder Donald Duck en vervolgens in het midden een figuur waarin ik mezelf herkende op een kleuterschoolfoto uit 1960!

Tour de France

Gisteren is de Tour de France weer gestart. Centraal idee achter een wedstrijd als de Tour is dat een renner een bepaalde afstand zo snel mogelijk aflegt en dat een aantal dagen achter elkaar. Zowel organisatie als renner doen hun uiterste best om er een waar spektakel van te maken.

Renners gebruiken allerlei middelen (naast training en rust) om hun prestatie te verhogen, maar dat mag niet: een renner die betrapt wordt moet rekening houden met twee jaar schorsing en wanneer er teveel renners worden betrapt laait de discussie op of een dergelijk evenement wel moet worden uitgezonden op tv.
De organisatie maakt de wedstrijd spectaculair door een selectief parcours uit te zetten met zware beklimmingen en uitdagende afdalingen. Er hoeft maar een beetje zand in de bocht te liggen of het achterwiel glijdt weg met vaak ernstige en soms fatale gevolgen. Dat mag wel. In de afdaling van de Col de Portet d'Aspet (Pyreneeën) liggen grote kubusvormige rotsblokken in de bocht om te verhinderen dat een camper met toeristen in het ravijn rijdt. In 1995 kwam Fabio Casartelli daar ten val, raakte met zijn hoofd zo'n rotsblok en overleed. Toch werd de Tour de France niet voor 2 jaar van de wedstrijdkalender genomen en ook was er geen omroep die overwoog om de wedstrijd links te laten liggen.Wat mij echter betreft mag een organisatie die willens en wetens een gevaarlijke parcours uitzet, dan wel maatregelen nalaat die het gevaar beperken gerust bestraft worden met het schrappen van de koers voor - om te beginnen - twee seizoenen wanneer het dusdanig misgaat dat een renner daardoor zijn carrière moet beëindigen.

Privacy

Recentelijk verschenen de resultaten van een enquête: 3/4 van de Nederlanders heeft geen moeite met het verlies van perivacy wanneer terreur daarmee kan worden bestreden.

"Wie niets te verbergen heeft, heeft ook niets te vrezen" hoor je vaak. Laten we eens een aantal vrij onschuldige situaties de revue passeren.
Stel: Je beide kinderen hebben de leeftijd dat ze aan een mobieltje toe zijn. Je komt op internet een leuke aanbieding tegen, bestelt 2 prepaid apparaten en betaalt met iDeal. Omdat je groene vingers hebt kom je regelmatig in het tuincentrum. Een week na de prepaids koop je in het tuincentrum een zak met 2 kilo kunstmest en rekent af met je pinpas. Voor je werk probeer je een nieuwe klant binnen te halen waarvoor een aantal besprekingen plaatsvinden bij de klant. Je parkeert dan je auto vlakbij een parkeermeter waar je met je GSM kunt betalen. 100 m. verderop bevindt zich een als radicaal bekendstaande moskee. Gelukkig leven we in een vrij land en valt er de volgende dag geen arrestatieteam bij je binnen. De volgende daarop ook niet.
Een half jaar later gaat een lang gekoesterde wens in vervulling: een weekje New York. Bij de controle op Schiphol vraagt de Marechaussee je om even mee te komen naar een aparte kamer. Daar aangekomen vraagt hij je om je broek te laten zakken. Je ziet hoe hij rubber handschoenen aantrekt en een pot vaseline op tafel zet en je vraagt je wanhopig af waarom dat persé jou moet overkomen…