Kaart van het Midden Oosten

Vandaag is er in Annapolis VS een conferentie van start gegaan over vrede in het Midden-Oosten. Zo'n 40 betrokken landen praten daar met elkaar over de voorwaarden waaraan een duurzame vrede in dat deel van de wereld zou moeten voldoen. Het is niet waarschijnlijk dat aan het einde van de dag de wereldvrede wordt bereikt maar wellicht dat een inventarisatie van knelpunten en mogelijkheden gemaakt kan worden waarmee Israel en de Palestijnse Autoriteit uit de voeten kunnen om op termijn een oplossing voor hun problemen te vinden.
Voor wie een overzichtelijke presentatie van de machtsverschuivingen in het Midden-Oosten gedurende de laatste paar duizend jaar wil bekijken kan ik onderstaande kaart van het Midden-Oosten (van de Maps of War website) aanraden. De kaart is ook te vinden op Geo Nieuws weblog met een doorklikmogelijkheid naar nog meer kaarten.

De Nijmeegse Fietskelderaffaire

Enkele dagen geleden werd Nijmegen opgeschrikt door wat inmiddels de Fietskelderaffaire van Paul Depla (zie foto) wordt genoemd. Wat is er aan de hand? PvdA wethouder Paul Depla zou zich enige tijd geleden in de fietsenkelder van het Nijmeegse gemeentehuis oraal hebben laten bevredigen door een vrouwelijk lid van de VVD gemeenteraadsfractie in Nijmegen. Nu is de VVD-fractie in Nijmegen niet zo heel erg groot: om precies te zijn 4 leden waarvan één vrouw: Jolanda van Veluw. De zaak werd aan het licht gebracht door de website GeenStijl en ook nog flink uitgemolken door de eigenaar van GeenStijl, dagblad De Telegraaf die overigens steeds minder een journalistiek produkt schijnt te willen zijn en steeds meer een politiek pamflet (maar dit even terzijde).
Paul Depla spreekt nog steeds over geruchten en de betrokkenheid van Jolanda van Veluw is ook nog niet overtuigend bevestigd. Burgemeester de Graaf heeft een onderzoek ingesteld en als ik burgemeester was zou ik ook graag het volgende willen weten:

1. Is het waar en
2. Heeft het politieke consequenties?

De uitslag van het onderzoek werd niet door de burgemeester gezegd dat het gerucht op onwaarheid zou berusten maar afgedaan met de mededeling dat er zich geen strafrechtelijke feiten zouden hebben voorgedaan wat voor mij hetzelfde is als ruiterlijk erkennen dat het zich allemaal heeft afgespeeld conform de berichtgeving in de kranten dus inclusief alle saillante details.

Heeft deze affaire nu politieke consequenties? Als het aan de wethouder ligt niet, want zo stelde hij in De Gelderlander van zaterdag 24 november: verbijsterd te zijn dat andere officiële media deze berichten klakkeloos overnemen als zijnde feiten. De wethouder vindt dat hij politiek niet in opspraak is. "Ik kan gewoon functioneren als bestuurder. Als politicus heb ik ook geen strafbare feiten gepleegd. Het gaat om een privézaak."
Ook de Nijmeegse politiek lijkt die mening te zijn toegedaan: De meeste fracties vinden niet dat Depla's positie onhoudbaar is geworden. Bijna alle partijen betitelen de verhalen over het vermeende slippertje in de fietskelder van het stadhuis als 'geruchten', 'een privé-zaak' of 'niet relevant'.
Alleen de Nijmeegse Stadspartij denkt daar anders over getuige de opmerkingen van Bea van Zijll-De Jong van de Stadspartij (een zetel): "Depla is aangeschoten wild. Hij moet opstappen." We zullen het debat van komende woensdag in de gemeenteraad moeten afwachten om er achter te komen hoe de hazen lopen.

Atletiekbaan
Zelf ben ik van mening dat hier inderdaad van een privézaak van twee volwassen mensen sprake is. Het feit dat deze mensen vooraanstaande posities bekleden in de plaatselijke samenleving doet daaraan niet af. Van politieke gevolgen kan dan ook geen sprake zijn. Dat zou anders hebben gelegen wanneer wethouder Depla in zijn functie verantwoordelijk zou zijn voor sportaccommodaties en wanneer onder zijn verantwoordelijkheid juist zou zijn besloten om een majeure investering te doen in de plaatselijke atletiekaccomodatie wat weer gevolgd zou worden door het feit dat hij in de fietsenkelder niet door een VVD politica oraal bevredigd zou worden maar door een bestuurslid van de plaatselijke atletiekvereniging. En laten dat nou precies de posities zijn die door de hoofdrolspelers in dit volkstoneel worden ingenomen:
Depla is verantwoordelijk voor het ruimtelijk beleid inclusief sportaccommodaties; de gemeente Nijmegen investeert fors in de atletiekbaan (Paul Depla was zo vriendelijk om dat in eigen persoon tijdens de nieuwjaarsreceptie van AV Nijmegen te komen vertellen). De voorzitter van AV Nijmegen tot slot was Jolanda van Veluw die eind augustus de voorzittershamer overdroeg en benoemd werd tot erelid van de atletiekclub AV Nijmegen.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat Paul Depla een affaire in het fietsenhok als voorwaarde zou hebben gesteld voor de positieve beslissing over de atletiekbaan maar ik speel toch met de gedachte dat de orale activiteiten van mevrouw van Veluw als een vorm van erkentelijkheid voor die beslissing kunnen worden gezien. Daarmee is er in mijn optiek niet zo zeer sprake van een "slippertje" maar meer van een relatiegeschenk. In de meeste organisaties is het zo dat de mensen die het gezicht naar buiten van die organisatie vormen altijd de geschenken krijgen en al die anonieme medewerkers met lege handen achterblijven. Vandaar dat veel organisaties jaarlijks een kersttombola houden waarbij de relatiegeschenken worden verloot onder de medewerkers. Als Paul Depla had onderkend dat de actie van Jolanda van Veluw meer te maken had met hetgeen gebruikelijk is in het zakelijk verkeer en minder met persoonlijke affectie had hij er verstandig aan gedaan om in de fietskelder de orale bevrediging te weigeren en genoegen te nemen met een tegoedbon of iets dergelijks zodat tijdens de kerstbijeenkomst ten stadhuize een gelukkige ambtenaar zich samen met mevr. van Veluw een aantal minuten achter een gordijn zou mogen afzonderen.

Gedragscode
Nu heeft de gemeente Nijmegen in 2004 een gedragscode voor Burgemeester en Wethouders opgesteld hoe om te gaan met relatiegeschenken en die houdt in dat relatiegeschenken die zij ontvangen en die meer dan 25 euro waard zijn eigendom worden van de gemeente. Zonder van Veluw als prostituee te willen neerzetten kunnen we toch wel zeggen dat orale bevrediging een dienst is die een bepaalde waarde (minstens € 25,-) vertegenwoordigd in het economische verkeer. Het had Paul Depla dan ook gesierd om het aanbod van van Veluw te melden en de tegoedbon te overhandigen aan de beheerder van de ingekomen relatiegeschenken; op 7 november 2006 was dat blijkbaar de heer Maarten Post die je rechtstreeks kunt bellen op 024 - 329 2935.

In de gemeente Nijmegen worden echter geen ambtenaren gelukkig gemaakt met relatiegeschenken. Wanneer de opslagruimten vol liggen wordt dat blijkens een brief van B&W van 7 november 2006 (op deze pagina te downloaden onder resultaat nr. 2, de gedragscode staat onder resultaat nr. 4) als volgt opgelost:
- Historisch en/of cultuurhistorisch waardevolle objecten worden toegevoegd aan de kunstcollectie van de gemeente of opgeslagen (waar mogelijk in het gemeentearchief).
- Daarvoor geselecteerde objecten worden op 19 december tijdens de afscheidsreceptie van de burgemeester geveild. De opbrengst gaat naar een goed doel, te weten het Hospice Bethlehem.
- Objecten die geen esthetische, historisch emotionele waarde hebben, worden opgeruimd.

De brief eindigt met het prachtige zinnetje: Wij realiseren ons dat sommige geschenken emotionele waarde hebben, waardoor veilen ongepast kan zijn. Daar zal bij de selectie rekening mee gehouden worden.
Het lijkt wel alsof de opsteller al enigszins rekening hield met de reputatie van Paul Depla op amoureus gebied.

De rechten van het kind

Ieder jaar op 20 november is er de Internationale Dag voor de Rechten van het Kind. Op 20 november 1989 werd in New York namelijk het Internationale Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) gesloten. Het verdrag is opgesteld door de Verenigde Naties en door 192 van de 194 lidstaten geratificeerd (uiteraard heb ik het even gecheckt en jawel hoor, het zijn de bekende staten die zich er weer niks van aan willen trekken: Noord-Korea en de Verenigde Staten) Het verdrag regelt een aantal punten die van belang zijn voor kinderen (volgens het verdrag iedereen beneden de 18 behalve wanneer volgens nationale wetgeving de meerderjarigheid eerder wordt bereikt). We noemen onder meer het belang van het kind, ontwikkeling, onderwijs, inspraak en bescherming tegen kindermishandeling. Wil je er meer over lezen dan kun je naar de kinderrechtensite door op de banner hieronder te klikken.





Voor ouders die bang zijn dat ze nu niks mee te zeggen hebben over de opvoeding van hun kind heb ik er een paar rechten bij verzonnen (of zo men wil: geherformuleerd)
* Ieder kind heeft recht op voldoende nachtrust. (Dat betekent dus op tijd naar bed)
* Ieder kind heeft recht op gezonde en gevarieerde voeding. (Dus ook spruitjes en witlof)
En voor wie in 10 stappen expert op het gebied van kinderrechten wil worden heb ik hier nog een interessant instructiefilmpje:

Huisdieren

Huisdieren heb je in soorten en maten. Zo is er bijvoorbeeld de sociale hond die voor zijn gehandicapte baasje deuren openmaakt en dingen opraapt die op de grond zijn gevallen. Maar wat te denken van Patches die cheeseburgers eet, appelsap drinkt, bier uit de koelkast haalt en de telefoon aanneemt:

Top 5

Update 27-12-2008:
Bij controle bleek vandaag dat verscheidene videos (The Mamas & the Papas, Alanis Morisette en Wilson Picket) niet meer beschikbaar waren wegens schending van auteursrecht. Waar mogelijk heb ik ze vandaag vervangen door andere.

Vanavond keek ik naar de muziekquiz van Matthijs van Nieuwkerk op TV3 over de Top 2000 die rond oudjaar wordt uitgezonden. En onwillekeurig ga je dan ook eens denken aan je eigen favoriete muziek. Natuurlijk hebben al die jaren popmuziek de nodige hoogtepunten opgeleverd en nummers die bij mij een hele hoge score halen zie hieronder:
Allereerst kun je een stukje zien van The Mamas and the Papas. Niet het bekende California Dreamin' maar Twelve Thirthy (Young girls are coming to the canyon) uit 1967:


Dan gaan we verder met een nummer van de Canadese Alanis Morissette: Thank U (1998)


Misschien dat Alanis Morissette vervangen kan worden door bij voorbeeld Neill Young, Bob Dylan, Jimi Hendrix of (echt waar!) Nelly Furtado's All Good Things. Maar iemand die niet uit mijn Top 5 weg te denken is dat is de (groot)moeder van de punk Patti Smith. Hieronder zie je een opname van Ask the Angels en toen ik dat voor het eerst hoorde was ik verkocht. Vrienden zeiden mij destijds dat ze niet konden begrijpen dat ik die neurotische trut goed vond. Een paar jaar later draaiden ze de elpee van Nina Hagen grijs: Unbeschreiblich Weiblich: waar zou Nina dat in godsnaam vandaan hebben? Patti Smith is inmiddels 61 maar nog altijd actief en heeft recentelijk een cd uitgebracht (Twelve) met covers van haar "favoriete" nummers. Kopen (of downloaden) als je die tegenkomt!

En heel hoog genoteerd in mijn toplijst staat Bruce Springsteen met Thunder Road. De opname die je ziet stamt van een concert in Los Angeles op 30 september 1985. Het lijkt vaak dat de artiest nadat hij een nummer heeft gespeeld wordt uitgejouwd. Wees gerust, het publiek schreeuwt geen "Boe!" maar "Bruce!". Op vrijdag 30 november gaat hij het Gelredome in Arnhem platspelen en ik ben er helaas niet bij. Dankzij de moderne ICT mogelijkheden was het concert binnen 5 minuten uitverkocht!


Maar één nummer springt er echt bovenuit en dat is Mustang Sally van Wilson Picket. Bij deze opname is allen deze informatie voorhanden: Wilson Picket performing Mustang Sally 1965, this is rare stuff. Luister en geniet:

Hans Sanders

In de ochtend van zaterdag 3 november overleed Hans Sanders op 61-jarige leeftijd. Hans was de frontman van de band Bots die sinds het midden van de jaren 70 actief was in Nederland en omstreken. Bots was voornamelijk bekend om de maatschappijkritische teksten en het verhaal doet de ronde dat de teksten van Bots dienden als afstudeerproject van Hans Sanders aan de Sociale Academie te Eindhoven. Of dat verhaal echt waar is weet ik niet maar het lijkt mij wel waarschijnlijk. Op de site van Viking Entertainment lees je meer over de geschiedenis van de band.
Tijdens de introductie van de KU Nijmegen in 1975 trad Bots op in de sociëteit van het studentencorps Carolus Magnus. Waarschijnlijk had het bestuur van deze vereniging niet goed in de gaten wat ze in huis hadden gehaald maar toen het publiek eenmaal met gebalde vuist in de lucht "Kom socialisten, trek ten strijde" stond mee te zingen viel het kwartje al snel. Achter in de zaal begonnen enkele corpsballen luidruchtig te protesteren en te klagen over het geluidsniveau waarop Hans door de microfoon liet weten dat bij Bots "de volumeknop maar één kant op kon draaien en dat was dus naar ehh… je weet wel!". Dat was overduidelijk waar want ik heb na het concert nog een week lang last gehad van een pieptoon in mijn oor.
In de jaren 80 werd Bots ook erg populair in Duitsland en werden de teksten vertaald door mensen als Wolf Biermann, Günther Wallraf, Henning Venske (van Sesam-Strasse) en Peter Tobiasch (Frankfurter Allgemeine).
Hieronder een voorbeeld van een tekst in het Duits naar verluidt van Günther Wallraf:

"Es reißt die schwerste Mauern ein
und sind wir schwach und sind wir klein
wir wollen wie das Wasser sein
das weiche Wasser bricht den Stein"

Een mooie tekst met veel zeggingskracht maar wel heel erg serieus. Hij mist de lichtheid en de humor die we in de oorspronkelijke tekst van Hans Sanders (ter gelegenheid van de Unifil missie in Libanon) aanwezig is:

"We varen uit naar Libanon
als vredesmacht, wie had dat ooit gedacht?
Met zonneolie en kanon
gaan wij naar Libanon"

En helemaal op het eind dan nog:

"Er is weer rooie Libanon
Heel onverwacht, wie had dat ooit gedacht?"

Hiernaast de hoes van Entrüstung, het Bots album met daarop het lied "Das weiche Wasser".
Het album is te downloaden op de blogspot van Coco Vinyl. Je kunt op die blogspot nog meer duitstalig werk van Bots vinden, namelijk de albums Aufstehn (met onder meer Sieben Tage lang) en Schön Krank. Voor de hoesjes van de laatste twee albums moet je maar even op Google gaan snuffelen maar dat moet geen probleem zijn, toch?

De Vier Musketiers

Zaterdag 26 oktober was de dag van het paardentheater de Vier Musketiers en ik mocht daarin de rol van Quasimodo spelen: een soortement van voice-over die onder invloed van Walt Disney zich tot een clownsfiguur heeft ontwikkeld en de enge griezel van zijn schepper Victor Hugo achter zich heeft gelaten.


Een van de hoogtepunten van de uitvoering was de carroussel van de gardisten: 24 ruiters die verdeeld over 4 groepen van 6 de meest ingewikkelde patronen op het zand wisten te leggen: elegant, superstrak en vrijwel moeiteloos. Tenminste zo leek het, maar wie de generale repetitie van vrijdagavond had bijgewoond had toch nog een beetje de rampzalige vertoning van de gardisten voor ogen. Grote klasse om dat binnen 24 uur weer zo perfect op der rails te krijgen.

Ook Bronke was er weer bij als onderdeel van de groep straatkinderen rond Petit. Het was voor haar de eerste keer dat ze weer op een paard zat nadat ze drie weken tevoren haar sleutelbeen had gebroken. Ze reed weliswaar op een van de rustigste ponys (Sammy) maar ik vond het toch verstandig om haar mee te geven dat ze uit de buurt van het gewoel moest blijven en daar hield ze zich ook prima aan.


Kortom, het was een mooie avond, het is laat geworden en het 400 koppige publiek heeft er van genoten. Voor wie er meer van wil zien: even geduld aub; er wordt momenteel gewerkt aan een filmpje van de repetities.