In september 1977 ben ik met karate begonnen op het Universitair Sportcentrum aan de Kwekerijweg te Nijmegen. Voorjaar 1986 hield mijn leraar Manfred Braum het voor gezien op het USC en kwam ik als hoogst gegradueerde van dat moment voor de groep te staan. In september 1986 werd mij door het USC een tijdelijk contract aangeboden zodat het USC dat jaar op zoek kon gaan naar een ALO-er met een karate-achtergrond die ook inzetbaar zou zijn voor andere dingen zoals tennis en BOMmen (Bewegen op Muziek) en dergelijke. Toen die na een jaar nog niet gevonden was werd mijn contract verlengd en nog eens en nog eens. na een aantal jaren werd het omgezet naar een contract voor onbepaalde tijd. Vanavond, na een dienstverband van net geen 25 jaar heb ik mijn laatste les verzorgd als docent van het USC. Gelukkig heb ik een aantal jaren kunnen wennen aan het idee eens te moeten stoppen wegens mijn COPD dus de mate van frustratie blijft ruimschoots binnen de perken. Als prettig heb ik vanavond ervaren dat verschillende collega's aanwezig waren bij het begin van de les toen USC-directeur Rob Cuppen mijn afscheid luister bijzette met een mooie toespraak die af en toe door mij werd onderbroken en van aanvulling cq verduidelijking werd voorzien en dat is toch iets wat niet zo heel gebruikelijk is bij een jubilaris of een pensionado to be. Tijdens het schrijven van dit artikel schoot me te binnen dat dat waarschijnlijk te maken had met het feit dat ik al zo veel tijd in de dojo heb doorgebracht waarbij ik de leiding had, dat voor mijn gevoel Rob in mijn dojo (mijn huis, mijn kerk) te gast was. Daarna kreeg ik een dikke bos bloemen die ik inmiddels heb weten te verdelen over en kloeke vaas en een oude perculator koffiepot. Ook was er nog een fles enige echte USC huiswijn voor me waarvan het etiket hierboven rechts te zien is. Daarna hebben we nog tot 21.00 uur getraind met een leuke groep mensen: Fijn om iedere 5 - 6 weken nog een les te verzorgen voor de NSKVdojo.
Tot slot - for ol' time sake - een foto van mij bezig met de kata Tekki shodan uit 1997 toen ik nog over een ietwat atletischer voorkomen beschikte ;-P
1 opmerking:
Kuso dat je om deze reden moest stoppen, maar het heeft je gevoel voor humor duidelijk geen kwaad gedaan.
Misschien komen we elkaar toch nog eens tegen bij bejaarden-tai chi?
Een reactie posten