Blake Griffin

De NBA (dat is de bond van het Amerikaanse professionele basketbal) heeft een hele leuke regel: bij de jaarlijkse draft mag het zwakste team als eerste een talent uit het College basketbal kiezen en de kampioen is als laatste aan de beurt. De NBA wil zo een  competitie bereiken met zo veel mogelijk gelijkwaardige teams.
In Los Angeles heb je nu 2 NBA teams de grote LA Lakers en de LA Clippers die een marginaal bestaan leidt in de onderste regionen van de competitie. De Clippers mochten dus als eerste kiezen en kozen voor de 20 jarige Blake Griffin en dat is momenteel de sensatie van de NBA. Hieronder kun je de Top 10 zien van zijn dunks afgelopen november.

Mijn favorieten:
Nummer 6 vanwege de prachtige passeerbeweging waarbij je het passeren aan de ene kant inzet en vervolgens ruggelings voor de tegenstander doordraait waarbij je de controle op de bal aan de andere hand overgeeft. Heb die beweging vroeger een paar keer geprobeerd maar die ene keer dat het me lukte bleek de hele verdediging inmiddels op de juiste posities te staan.
Nummer 1: De verdediger heeft de perfecte oplossing om een dunk te verhinderen namelijk op ruim twee meter van de basket blijven staan zodat Griffin er niet door kan. Griffin springt echter omhoog en legt zijn hand op het hoofd van de verdediger en kan met zijn andere hand nog net de bal raak werpen. Het publiek gaat uit zijn dak en de verdediger realiseert zich dat er gescoord is, hij blijft stilstaan, verbijsterd voor zich uitstarend, overdenkend hoe het eigenlijk mogelijk is dat een aanvaller scoort terwijl de verdediger alles goed heeft gedaan.

Eigen rund eerst

Op 25 februari 2010 schreef ik over de Eendenterreur in Leusden waar de hardwerkende Nederlandse eend het moest afleggen tegen de (allochtone) Kaapse eend. Ik overwoog toen om me aan te sluiten bij een politieke partij die het onder het motto Eigen Eenden Eerst zou opnemen voor het vaderlandse dier. Gelukkig is er nu zo'n partij en gelukkig is er ook een provinciale ztelkandidaat die als de Grote Leider even wat anders te doen heeft zonder na te denken zijn mond opendoet; tsja, de stomste runderen loeien graag het hardst.

Eigenlijk heeft hij wel een beetje gelijk: die beesten treden altijd in groepen op, vreten uit de staatsruif en staan altijd hinderlijk in de weg wanneer jij erdoor moet om je hond op een leuke plek te laten schijten. Keihard aanpakken die beesten!! Afknallen die hap!! Eigen rund eerst!! Een samenscholingsverbod is wel het minste wat je zou moeten doen.

Update
Van de week zag ik mijnheer Wullink op tv zijn verhaal doen over hooglanders en konikpaarden en eerlijk gezegd kon ik daar niet vrolijk van worden. Het leek me een zielig figuur die amper uit zijn worden kon komen. Het was meer een onsamenhangend gestamel dan een statement over dieren die hier niet thuis zouden horen. Ik heb zojuist even gezocht naar meer informatie en kwam terecht op de Linkedin pagina van deze persoon. En eerlijk gezegd ziet die er best wel indrukwekkend uit.
Zo meldt hij dat hij als vertegenwoordiger van het Nationaal Programma Ouderenzorg (NPO) verbonden is aan de Radboud Universiteit.
Nu heeft de RU een zoekmachine voor namen van medewerkers die al na het intikken van enkele letters resultaten geeft en bij het intikken van WUL hoort Olof Wullink daar niet bij. Maar misschien zit hij daar als vertegenwoordiger van het NPO. Dus even naar de NPO website om te kijken of hij daar welicht te vinden is; Nee dus. Ik heb nog even gecheckt met een veel voorkomende naam als de Vries en dat leverde wel resultaat op maar Wullink? Niks, nada, niente!
In het verleden was hij namens de LPF lid van Provinciale Staten maar toen de LPF ten onder ging kwam Wullink met een nieuwe partij "Eén voor de Vrijheid" om het gedachtegoed van Wilders en Marco Pastors in Gelderland uit te venten. Op de website van de LPF staat een verhaal (overgenomen uit de Gelderlander naar verluidt) waarin Wullink naar voren komt als een gelukszoeker die op z'n zachtst gezegd erg veel moeite heeft om mensen aan zich te binden, het vertrouwen van anderen te winnen of zich ook maar een heel klein beetje populair te maken. Het lijkt er in ieder geval heel sterk op dat zijn maatschappelijke carrière al heel lang behoorlijk in het slop zit.

Heistraat

Op 9 januari jl. verscheen op Sjefstek een post over de Binnenstad-Oost in Helmond; daarbij noemde ik de Heistraat een traditionele grote winkelstraat die wat in het slop is geraakt. Toen ik enkele dagen geleden via Google Maps door de Heistraat ging kwamen er zoveel leuke herinneringen boven dat het mij een goed idee leek om de lezers van Sjefstek een "ritje" door die straat aan te bieden via een diavoorstelling onderaan. De voorstelling biedt een goed beeld van de bouwactiviteiten die de Heistraat en de Binnenstad-Oost opnieuw op de kaart moeten zetten als een aantrekkelijke woon- en winkelomgeving.

De rit begint op het Binderseind en eindigt bij de Sint Jozefkerk op het Tolpostplein. Ik kan me niet herinneren ooit in de Sint Jozefkerk  te zijn geweest en dat heeft natuurlijk een plausibele reden: Ik ben opgegroeid in de Vossenstraat en de gezamenlijke pastoors in het dekenaat Helmond hebben in een grid verleden besloten een dikke streep te trekken in het midden van de straat: de even nummers behoorden tot de Sint Jozefparochie en de kinderen gingen naar de Sint Jozefschool. De oneven nummers behoorden tot de Lambertusparochie en de kinderen gingen naar de H. Nicolaas parochieschool van de broeders van Maastricht of zoals ik naar de Canisiusschool, de stadsschool van dezelfde congregatie.

De Heistraat was vroeger niet overal zo stijlvol en voornaam zoals je op deze foto kunt zien:

Op de foto uit 1959 kijken we richting Binderseind en zien een rijtje arbeidershuisjes in de Heistraat. De huisjes zijn enkele jaren terug gesloopt en vervangen door wat riantere woningen. Nadat we in de diaserie de Sultan zijn gepasseerd kun je aan de linkerkant nog net enkele van de nieuwere huizenrij zien liggen.

Al vrij snel daarna zie je aan de linkerkant een opvallend winkelpand met grote gele banen aan de gevel. Hier zit muziekhandel Arie Willems. De winkel beschikte zowel over een uitgebreide collectie muziekinstrumenten als over een platenafdeling. Toen ik een jaar of 11 was kocht ik daar voor ƒ 11.90 mijn eerste langspeelplaat: Tracking the Hits van The Animals. Tegenwoordig heb ik dit album digitaal en speel nog regelmatig nummers daarvan af in iTunes. In die tijd speelde ik de plaat op de Phillitina Jeugdgrammofoon waarmee ik met behulp van 4 stuks 1,5 V. batterijen 
de muziek uit één klein speakertje tot me liet komen. Er was verder ook geen gedoe met een diamantnaald of zo want de Phillitina was voorzien van een klein hardstalen beiteltje. Kprtom: de geluidskwaliteit was niet om over naar huis te schrijven. Links een foto van het monomormeltje:

In een winkel in dezelfde rij had ik ook eens een gedenkwaardige Sinterklaaservaring. Mijn vader had gelezen dat de kindervriend in de winkel aanwezig zou zijn en besloot er met mij naar toe te gaan. Na even te hebben gewacht in de winkel mocht ik bij de sint op de knie, had een gesprekje en werd weer heengezonden met een zakje snoep. Op het moment dat wij de winkel uitkwamen kwam er een paard voorbij. De ruiter had een lange witte baard, droeg een rode tabberd over een witte superplie en had een rode mijter op zijn hoofd. Eerlijk gezegd was ik enigszins in verwarring maar mijn vader vertelde me dat er zo veel kinderen waren dat Sinterklaas onmogelijk overal tegelijk kon zijn en daarom hulpsinterklazen tot zijn beschikking had. Gerustgesteld vervolgden we onze weg naar huis. Verderop in de Heistraat (in de diaserie op het punt na de wegopbreking bij het café met al die kleine ruitjes) sloegen we rechtsaf de Wolfstraat in om daarna de derde straat links te nemen, de Vossenstraat. Zie de foto.

Daar aangekomen zagen we (net voorbij de rode auto rechts) drie stomdronken mannen. Twee van hen waren zwart en droegen felgekleurde pofbroeken en kleurige mutsen met een veer. Nummer drie had een lange witte baard en droeg een rode tabberd en een rode mijter; hij maakte een innig dansje met een van zijn Pieten. "Hou eens op!" riep de andere Piet "Die kleine jongen staat te kijken". Een minuut later waren we thuis en mijn vader realiseerde zich dat hij niet meer met het verhaal over hulpsinterklazen kon komen aanzetten en vertelde me hoe de vork werkelijk in de steel zat met het Sinterklaasfeest.

In de diaserie slaan we niet rechtsaf de Wolfstraat in maar vervolgen we onze rit door de Heistraat. Onderweg kun je zien dat er aan de linkerkant al flink wat gebouwd is of wordt. Aan de rechterkant zie je verschillende open plekken: het plan Vossenberg. In dit plan wordt er op grote schaal aan stadsvernieuwing gedaan in de Binnenstad-Oost waarbij hele straten met kleine huizen worden gesloopt en vervangen door aantrekkelijke nieuwbouw. Wanneer we op ht eind van de diaserie zijn aangekomen wenden we de blik naar rechts om langs de Pastoor van Leeuwenstraat het plan Vossenberg in de praktijk te zien. Links van de straat nieuwbouw en rechts een kale vlakte waar de nieuwbouw moet verrijzen. Het enige gebouw wat nog overeind staat is het oude badhuis waar in mijn jeugd flink gebruik van werd gemaakt. Zelf ging ik op zaterdag altijd in de teil in de keuken maar de kinderen Fijt (onze buren links op nummer 9) waren er volgens mij elke week wel te vinden.
De huizen in de Vossenstraat blijven (voorlopig???) staan en dat stemt me wel tevreden.

Natuurfoto's

Vandaag stond in het AD een fotoserie met als onderwerp: Fotografen wagen leven voor unieke foto's.
Het AD schrijft "Voor deze unieke beelden hebben de fotografen veel op het spel gezet. Vulkaanuitbarstingen, oog in oog met wilde dieren, niets was de makers van deze foto's te veel. En ze hebben het overleefd..."
Hieronder een diavoorstelling van de foto's:

Bram en Desi

Vanavond, donderdag 10 febuari, om 21.00 uur wordt op TV3 het programma (Nova) College Tour uitgezonden waarbij een gast vragen beantwoordt van studenten. Vanavond is Bram Moszkowicz te gast in Rotterdam. Het programma is inmiddels opgenomen en er is uitgelekt dat er een kleine rel heeft plaatsgevonden: Het programma wilde een fragment uit 1996 uitzenden waarin Moszkowicz een dansje doet met Desi Bouterse, maar mijnheer Moszkowicz was daar niet van gediend en dreigde onmiddellijk te zullen opstappen als het fragment toch zou worden uitgezonden. Uiteindelijk werd een compromis bereikt dat alleen het geluid van het fragment werd uitgezonden.
Na snel even zoeken heb ik op YouTube het bewuste fragment weten te vinden (met dank een sueme-weblog) Voor het geluid zul je wel de TV moeten aanzetten…

16

Op zondag 5 februari 1995 om 13.27 u. werd in het CWZ een kind geboren. We noemden haar Bronke en zo noemen we haar nog steeds. Vandaag wordt ze zestien en dat wordt vanavond uitgebreid gevierd. Het ritueel met taart en kaarsjes hebben we inmiddels al achter de rug…

Met de pijltjes in de hoek rechtsonder schakel je de schermvullende weergave in