Een hele tijd geleden was er een vergadering van de Cacaofabriek in Helmond waar Cees Gunsing (opgegroeid in Arnhem en woonachtig in Den Bosch) het uitgaansleven in die plaatsen besprak. Volgens hem werd in alle wat grotere plaatsen het uitgaansleven verziekt door jongelui uit dorpen in de omgeving die hun avondje uit plegen op te luisteren met het trappen van flink wat heibel. Martin van de Laar en ik (beiden geboren en opgegroeid in Helmond) hoorden hem glimlachend aan en antwoordden hem dat het beschreven verschijnsel onbekend was in het uitgaansleven van Helmond (toch zo'n 90.000 inwoners). Nu ik dit opschrijf moet ik nog lachen bij de gedachte dat opgeschoten jongelui uit Bakel, Aarle-Rixtel of Deurne tijdens de weekenden Helmond onveilig zouden maken.
Tja, het gaat er wel lekker ruig aan toe in mijn geboorteplaats zoals ook mag blijken uit bovenstaand bericht in het ED. Met name het gooien van een steen door de ruit vind ik nogal extreem. Het pissen door de brievenbus daarentegen kan bij wijze overal in Nederland gebeuren. Zo is het door de brievenbus pissen heel normaal tijdens het Maastreechse carnaval (een echte carnavalsvierder doet zoiets niet, het zijn de Hollanders - en dat is alles noordelijk van Roermond - die dat doen) en tijdens de Sneekweek (een echte Fries doet zoiets niet, het zijn de Hollanders - alle niet-Friezen - die dat doen). Ook de politie van Antwerpen kan er over meepraten: als zij iemand oppakken die tegen de kathedraal heeft staan zeiken is het vrijwel altijd n'n Ollander!
Het pissen door de brievenbus is dus zo'n doodgewoon Nederlands verschijnsel dat ik na het lezen van het artikel in eerste instantie dacht dat het om een allochtoon ging die eindexamen deed voor zijn inburgeringscursus. Na de brievenbus snel nog even naar het viaduct om een stoeptegel naar beneden te pleuren en dan met alle medekandidaten naar het voetbalstadion om de scheids uit te maken voor kk-homo. En als dat naar behoren wordt uitgevoerd hoor je er helemaal bij!
Onze Lord of the Rings Yuri van Gelder heeft - voor de gezelligheid, dat wel - regelmatig cocaïne gesnoven. En dat spul werd bij een dopingcontrole in zijn urine gevonden. Dat gaat hem niet alleen een schorsing opleveren van een of twee jaar maar ook raakt sergeant van Gelder zijn baan bij de topsportbrigade van defensie kwijt.
Gelukkig is het niet zo heel moeilijk om een nieuwe baan te vinden:
Wanneer je 1.60 m. hoog en 1.60 m. breed bent heb je een schitterend carrièreperspectief:
Onze sympathieke Waalwijker kan deze zomer gewoon aan de slag als uitsmijter bij de Efteling!
Gisteren kreeg ik een e-mail van het Informatiseringscentrum Faculteit der Managementwetenschappen die mij met blijdschap vervulde: Binnenkort (waarschijnlijk 2010) krijgen we (op de werkplekken) de beschikking over Office 2007:
"Binnenkort worden alle pc’s in het Studielandschap opnieuw geïnstalleerd, zodat de aangeboden software weer actueel is. Meest in het oog springende wijziging is Office 2007. Vooruitlopend op de uitrol van deze Office versie op de medewerkers-pc’s wordt deze vanaf september dus al de standaard in het Studielandschap. De inrichting van deze Office versie is zodanig, dat uitwisseling van documenten met oudere Office versies geen problemen oplevert."
Het is maar te hopen dat ik er nog op tijd in slaag om het nieuwste besturingssysteem te installeren:
In het hele land schiet het ene fitnesscentrum na het andere uit de grond en - laten we eerlijk zijn - bij fitness draait alles om het uiterlijk: zien en gezien worden, daar gaat het om. Zelf doe ik aan fitness vanwege een medische reden en sinds gisteren doe ik dat op het USC, het Sportcentrum van de Radboud Universiteit.
Het USC beschikt over een fantastisch mooie fitnessruimte met een grote glazen wand zodat voorbijgangers op straat je strakke lijf kunnen bewonderen (mijn lijf is inmiddels wat minder strak maar ik ben druk bezig het vet te vervangen door spierweefsel). Ook de apparatuur op het USC mag er wezen: state of the art en high tech maar ook hier blijkt het toch weer om het uiterlijk te draaien. Zo wilde ik gisteren de Technogym Leg Press gebruiken, een apparaat om de beenspieren te trainen. Hieronder links zie je een afbeelding van dit apparaat.
De Leg Press op het USC heeft een leuk extraatje namelijk een groot displaywaarop je kunt zien welk gewicht er aan hangt, hoe vaak je dat gewicht hebt weggedrukt, de snelheid waarmee je dat gedaan hebt en of je het gewicht over de volle lengte hebt weggedrukt of maar een gedeelte daarvan. Dat alles in cijfers en gelikte graphics. Daarnaast zijn er nog dingen die er uitzien als knoppen en toek ik dat alles bekeken had wilde ik beginnen maar had geen flauw idee waar ik op moest drukken om het gewicht in te stellen.
Gelukkig beschikt het USC over uitermate vriendelijke en deskundige fitnessbegeleiders bij wie ik mijn vraag kwijt kon. Roeland die op dat moment dienst had vertelde me dat ik allereerst de pads op mijn schouders moest hebben en liet zien hoe ik die kon verstellen. Vervolgens legde hij uit hoe ik de stoel naar voren en naar achter kon verschuiven en hoe ik door de hoek van de rugleuning te veranderen het accent kon leggen op bovenbeenspieren, bilspieren of juist een combinatie van die twee. Uiteindelijk liet Roeland mij zien hoe kinderlijk eenvoudig je het gewicht kon instellen: hij bukte zich om achter het voetenbankje een pin uit een gewicht te trekken en dat bij een ander gewicht in een gat te stoppen. Niks computergestuurde elektronica maar gewoon op de ouderwetse manier dus! Tja, Prediker zei het al en gelijk had ie: "Ziet, alles is ijdelheid. Er is niets nieuws onder de zon"
Afgelopen maandag onderging ik een onderzoek aan de dunne darm. Op zondag - na het concert van het Bolsterkoor - heb ik nog even een glas water gedronken en in een voortuin zitten kletsen waarna ik rond half zes begonnen ben met het naar binnenwerken van 2 liter water waarin 2 zakjes KleanPrep waren opgelost. Dit alles om de dunne darm goed schoon te spoelen. Tegen twaalven nog even borst- en buikhaar wegscheren en daar na ruim een uur weer mee opgehouden. Supergladjes zag het er niet uit maar volgens mij zouden de plakkertjes wel blijven zitten.
Maandagochtend heb ik me om 8.15 u. gemeld op de afdeling functie MDL waar een aantal elektroden op mijn borst en buik werden geplakt. De verpleegkundige veroorloofde zich nog de opmerking dat ik me niet geschoren had maar daar heb ik maar niet al te uitgebreid op gereageerd. Toen de elektroden op hun plaats zaten kon een en ander worden aangesloten op een draagbare computer. Volgens de patiëntenbrochure van het ziekenhuis zou het daarbij gaan om een walkmanachtig kastje dat ik aan een riem om mijn middel zou dragen. In mijn herinnering was een walkman een kastje van 10x6x2,5 cm. dat ik met een clip aan mijn kleding kon bevestigen of in mijn binnenzak kon stoppen. De walkman van het ziekenhuis was echter net wat groter: Ik werd in een soort harnas gehesen met banden om mijn middel en mijn schouders. Aan de riem zat een tas van het formaat waarin vroeger analoge spiegelreflexcamera's werden opgeborgen.
Dat alles moest gebeuren om de signalen op te vangen van een minuscule camera die van 's ochtend 8.30 u. tot 's avonds 17.30 zo'n 50.000 foto's maakte van de binnenkant van mijn spijsverteringskanaal. De camera was een groot uitgevallen pil met een lens waar omheen een knipperend lampje zat ook nog wat te zien op de foto's. De camera slikte je binnen als een pil en dat ging redelijk gemakkelijk en dinsdagochtend heb ik hem weer uit de wc pot kunnen vissen. Vervolgens heb ik hem schoongespoeld en er een foto van gemaakt (zie onder). De komende dagen ga ik hen weer inleveren bij de Radboud zodat de volgende patiënt ook weer geholpen kan worden ;-]
Op onze hof staan enkele speeltoestellen waar druk gebruik van wordt gemaakt. Bij controle is onlangs gebleken dat het grote speeltoestel (een combinatie van klimrek, glijbaan en twee schommels) niet meer voldoet aan de veiligheidseisen en vervangen dient te worden.
De Nijmeegse gemeenteraad heeft op 27 juni 2007 de beleidsnotitie ‘Kom je buiten spelen 2007 - 2010’ vastgesteld op grond waarvan het college van B&W jaarlijks een uitvoeringsplan moet vaststellen. In zijn besluit van 3 februari 2009 heeft het college het uitvoeringsprogramma speelplekken 2009 vastgesteld. Hierin is een bedrag van € 15.000,- opgenomen voor een revitalisering van de speelplek op de Kastanjehof.
Nu zijn de meningen enigszins verdeeld over de speelplek: een groot aantal mensen vindt het leuk wanneer hier kinderen spelen en een eveneens groot aantal vindt een revitalisering overbodig want het is al vitaal genoeg; het gaat dan met name om de geluidsoverlast die gepaard gaat met spelende kinderen. Het geluid wordt bovendien versterkt door de bouwwijze van de hof: het binnenterrein wordt aan 4 zijden omzoomd door appartementencomplexen van 3 en 4 hoog waartussen het geluid weerkaatst wordt. Op de afbeelding hieronder zie je de hof met op de grijze vlek onder de K van Kastanjehof de plek van het huidige speeltoestel.
Bij deze controverse bevind ik me doorgaans in het kamp van degenen die spelende kinderen leuk vinden maar deze keer denk ik daar toch een beetje anders over.
Onlangs zijn de bewoners van de Kastanjehof en enkele aanliggende straten door de gemeente uitgenodigd om op het binnenterrein bij elkaar te komen om te praten over welk speeltoestel dient te worden gekozen (draagvlak!). Nu kun je voor € 15.000,- een aardig speeltoestel aanschaffen en dat bleek ook toen de gemeente-ambtenaar liet weten waar de gedachten van de gemeente naar uitgingen: Een multifunctioneel toestel waar met name de wat oudere kinderen uitdaging in zouden kunnen vinden. De afmetingen zouden zo'n 9,50 x 7,50 m. bedragen met een dakhoogte van 4 meter. Bij wijze van voorbeeld zond de gemeente deze afbeelding mee:
Je ziet 't: een aardig uit de kluiten gewassen apparaat. Nu staan er waarschijnlijk wel meer van dergelijke speeltoestellen in Nederland waardoor de plaatsing op zich Nijmegen geen unicum oplevert. Wat waarschijnlijk wel een unicum oplevert is de plaatsing van een dergelijk gevaarte op 6 meter van de voorgevel van een woning (kom op gemeente Nijmegen, laat maar zien die foto). Stel je voor: je doet 's ochtends je gordijnen open en het eerste (en het enige) dat je ziet is een dikke 70 m2 speeltoestel van 4 m. hoog. Het voorstel mag misschien draagvlak hebben onder ouders op de Kastanjelaan en bij de Wijkraad Sint Anna maar zeker niet bij de bewoners van de Hof. Niet zonder reden zie je dergelijke toestellen doorgaans midden op een groter terrein staan, of naast een bedrijfsgebouw of een kerk of anders loopt er wel een rijbaan tussen het toestel en de dichtstbijzijnde woning.
Tijdens de bijeenkomst op het binnenterrein zei een bewoner nog dat wij als bewonersvereniging het binnenterrein zo'n beetje als ons eigen terrein beschouwen. Om even duidelijk te maken wat dat betekent het volgende: Onze Hof is een zogeheten Centraal Wonenproject met bewoners die er voor hebben gekozen om dingen samen te doen en te delen. Zo willen we ook zelf verantwoordelijkheid dragen voor onze woonomgeving, We hebben bij voorbeeld zand en we hebben water en die twee samen zijn een ideale speelcombinatie voor de wat kleinere kinderen. Het gevolg is dan dat er modder in ons waterproject ligt en de afvoer van het water na een tijdje niet meer doorloopt. Het waterproject staat dan na een stevige regenbui vol water wat maar heel langzaam verdwijnt. Dat is dus niet schoon en voor kleinere kinderen niet veilig. Waar de meeste Nederlanders in zo'n geval hun kinderen verbieden om er nog te spelen en verder alleen mopperen op de gemeente die er niks aan doet gaat het bij ons net een beetje anders: Er verschijnen briefjes op de prikborden met het voorstel om gezamenlijk met enige regelmaat het waterproject schoon te maken. En zo werd het probleem opgelost zonder tussenkomst van de gemeente of de wijkraad want ja, zo doe je dat immers op je eigen terrein.
Het verhaal wordt nog even voortgezet want er zal binnenkort in een kleiner werkgroepje van ouders en bewoners gekeken worden of er een speelgelegenheid kan worden bedacht die recht doet aan ieders belangen. Wordt vervolgd dus…
Sinds enkele dagen kun je bij de Nijmeegse vervoersbedrijf Novio met de OV-chipkaart reizen. Volgens de Gelderlander schijnt het niet echt gemakkelijk te zijn om aan een chipkaart te komen of het ding op te laden maar dat zijn (mogen we hopen) aanloopproblemen.
Nu zijn er de afgelopen dagen berichten in de krant verschenen dat reizen met een OV-chipkaart beduidend duurder is dan met een strippenkaart. Maar op de website van de OV-chipkaart kunnen we lezen dat zulks niet het geval is:
Als u reist op het saldo van uw OV-chipkaart betaalt u niet langer per zone, maar per werkelijk gereisde kilometer. De OV-chipkaart houdt zelf bij hoeveel kilometers u reist en berekent uw reiskosten. Gemiddeld wordt het reizen door de OV-chipkaart niet duurder. Maar uw reiskosten kunnen wel hoger of lager worden, want u gaat betalen voor de afstand die u écht aflegt. U betaalt het aantal gereisde kilometers x het bedrag per kilometer + een basistarief. Stapt u meteen of binnen 35 minuten over, dan betaalt u niet opnieuw het basistarief. U ziet de reiskosten bij het uitchecken op het scherm van de kaartlezer.
Is dat nu een geruststelling? Niet echt; dit om de volgende drie redenen:
- Er is een instaptarief van € 4,- dat bij het inchecken van je tegoed wordt afgeschreven en bij het uitchecken weer erbij. Je bent dus verplicht om altijd een tegoed van minimaal € 4,- op je kaart te hebben staan om te mogen reizen. Voor mijn gevoel een vorm van voorfinanciering. Stel je voor dat je om boodschappen te mogen doen bij een supermarkt vooraf een kaart zou moeten aanschaffen waar € 4,- administratiekosten voor gerekend zou worden. Onvoorstelbaar toch?
- De reiskosten zijn te zien bij het uitchecken: Je moet dus eerst een OV-chipkaart aanschaffen en daar een reis mee maken voordat je mag weten wat het kost.
- En dan nog het feit dat ik op verschillende aan de OV-chipkaart gerelateerde websites heb gezocht naar de hoogte van het basistarief en de kilometerprijs. Wel is er te lezen dat het vaststellen van deze prijzen een bevoegdheid van de regionale autoriteiten is (gemeenten). Het simpele feit dat de OV-Chipkaart hier te gebruiken is betekent dat de tarieven ooit zijn vastgesteld want je moet toch een bepaald bedrag van de kaart afschrijven. Het niet openbaar maken van de tarieven betekent volgens mij dat je dan kennelijk iets te verbergen hebt.
Niet alleen om te kijken of ze echt iets te verbergen hebben maar ook omdat ik oprecht in het onderwerp was geïnteresseerd besloot ik via het vragenformulier op de Connexion-website een simpele vraag te stellen:
Kunt u mij vertellen hoe hoog in Nijmegen het basistarief en hoe hoog de prijs per kilometer is bij de OV Chipkaart. Ik overweeg namelijk om er een aan te schaffen maar heb absoluut geen inzicht in het financiële aspect.
En vanochtend kreeg ik dit antwoord dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat:
Dank u wel voor uw e-mailbericht waarin u om nadere informatie over het tarief voor uw reis of reizen per bus vraagt. Wij adviseren u contact op te nemen met 9292-Reisinformatie. Deze organisatie kan u namelijk over het aantal zones, de prijs voor en de sterwaarde van een abonnement of het aantal strippen informeren. Ook kunt u een persoonlijk reisadvies opvragen: de snelste weg om uw reisdoel per bus, trein, tram of ov-taxi te bereiken. U kunt 9292-Reisinformatie benaderen via telefoonnummer 0900 - 9292 (70 eurocent per minuut) of via www.9292ov.nl. Wij wensen u alvast een goede volgende reis toe! Met vriendelijke groet, Connexxion Klantenservice
Nee, niets te verbergen dus maar om nou pas achteraf te weten te komen hoe lang ja voor 70 eurocent per minuut aan het lijntje wordt gehouden vooraleer je al dan niet het juiste antwoord te horen krijgt gaat me net een beetje te ver.
Een hele tijd geleden was er een vergadering van de Cacaofabriek in Helmond waar Cees Gunsing (opgegroeid in Arnhem en woonachtig in Den Bosch) het uitgaansleven in die plaatsen besprak. Volgens hem werd in alle wat grotere plaatsen het uitgaansleven verziekt door jongelui uit dorpen in de omgeving die hun avondje uit plegen op te luisteren met het trappen van flink wat heibel. Martin van de Laar en ik (beiden geboren en opgegroeid in Helmond) hoorden hem glimlachend aan en antwoordden hem dat het beschreven verschijnsel onbekend was in het uitgaansleven van Helmond (toch zo'n 90.000 inwoners). Nu ik dit opschrijf moet ik nog lachen bij de gedachte dat opgeschoten jongelui uit Bakel, Aarle-Rixtel of Deurne tijdens de weekenden Helmond onveilig zouden maken.
