Maandagochtend heb ik me om 8.15 u. gemeld op de afdeling functie MDL waar een aantal elektroden op mijn borst en buik werden geplakt. De verpleegkundige veroorloofde zich nog de opmerking dat ik me niet geschoren had maar daar heb ik maar niet al te uitgebreid op gereageerd. Toen de elektroden op hun plaats zaten kon een en ander worden aangesloten op een draagbare computer. Volgens de patiëntenbrochure van het ziekenhuis zou het daarbij gaan om een walkmanachtig kastje dat ik aan een riem om mijn middel zou dragen. In mijn herinnering was een walkman een kastje van 10x6x2,5 cm. dat ik met een clip aan mijn kleding kon bevestigen of in mijn binnenzak kon stoppen. De walkman van het ziekenhuis was echter net wat groter: Ik werd in een soort harnas gehesen met banden om mijn middel en mijn schouders. Aan de riem zat een tas van het formaat waarin vroeger analoge spiegelreflexcamera's werden opgeborgen.
Dat alles moest gebeuren om de signalen op te vangen van een minuscule camera die van 's ochtend 8.30 u. tot 's avonds 17.30 zo'n 50.000 foto's maakte van de binnenkant van mijn spijsverteringskanaal. De camera was een groot uitgevallen pil met een lens waar omheen een knipperend lampje zat ook nog wat te zien op de foto's. De camera slikte je binnen als een pil en dat ging redelijk gemakkelijk en dinsdagochtend heb ik hem weer uit de wc pot kunnen vissen. Vervolgens heb ik hem schoongespoeld en er een foto van gemaakt (zie onder). De komende dagen ga ik hen weer inleveren bij de Radboud zodat de volgende patiënt ook weer geholpen kan worden ;-]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten