Vandaag (Zondag 24 juni) vond in Ruitersportcentrum Sint Frans in Alverna de regiofinale plaats van de FNRS Zitcompetitie. In deze wedstrijd rijden de deelnemers een bepaald parcours met figuren die in verschillende gangen (stap, draf, galop) getoond moeten worden en waarbij de ruiter door een jury wordt beoordeeld op aspecten als een onafhankelijke zit, de balans en de houding die een drievoudige score opleveren.. Het oordeel over de juiste beenligging en juiste handhouding (beide in combinatie met beenhulpen en teugelhulpen) levert een dubbele score op en dan is er nog een enkelvoudige score voor tempocontrole, de algemene indruk van de combinatie en de verzorging van de ruiter. De winnaars van de regiofinales plaatsen zich voor de finalerondes op 15 september tijdens het Horse Event in Deurne.
Enkele weken terug had Bronke zich na een lokale selectiedag weten te plaatsen voor deze regiofinale en natuurlijk was zij erbij vandaag. Mijn verwachting was dat zij zich wel bij de beste tien zou weten te plaatsen en dat er met een beetje geluk misschien wel een top 5 klassering voor haar weggelegd zou kunnen zijn maar mijn optimisme liep ietwat terug toen de loting bekend werd. Bronke zou moeten rijden op Balou, geen moeilijk paard maar meer een echte lespony met een weinig atletische bouw. Niet echt het paard dat je boven in het klassement verwacht terug te zien. Toen Bronke reed stegen mijn verwachtingen echter weer: Het was een mooi parcours met nauwelijks fouten, mooie wendingen en een prachtige middendraf op de diagonaal (met alle eer voor Balou overigens: Ik zag hoe Bronke haar buik naar voren duwde en waar de meer gevoelige paarden over zouden gaan naar enkele ferme galopsprongen gooide Balou er een mooie middendraf uit). Verder oogde het niet al te sprankelend vanwege het postuur van Balou en dan waren er nog de tenen van Bronke die nogal nadrukkelijk naar buiten wezen. Maar Bronke en ik hadden genoten dus de missie was geslaagd en eigenlijk verwachtte ik dat haar teamgenootjes van Akasha Sint Frans, Debbie Verhoeven en Anouk Becker mee zouden doen om de ereplaatsen.
Op het eind van de dag was dan de prijsuitreiking en iedereen zou naar voren worden geroepen om een medaille en een oorkonde in ontvangst te nemen. Er waren al heel wat kinderen naar voren geroepen toen ik me realiseerde dat het feit dat Bronkes naam nog steeds niet was genoemd een gunstig teken was. Toen teamgenoot Debbie naar voren werd geroepen begon het tot me door te dringen dat we de top van het klassement begonnen te naderen want Debbie had echt een hele goede proef gereden. Meteen daarna werd de vijfde plaats aangekondigd en op dat moment keken Bronke en Anouk elkaar aan en realiseerden zich dat ze hoge ogen zouden gooien. De vijfde plek ging aan hun neus voorbij en voor de vierde werd Anouk naar voren geroepen. De drie deelnemers die nog niet waren genoemd mochten naar voren komen en toen de derde plaats vergeven was ging het tussen Bronke en Sanne Pennings van Manege Bergamo. Uiteindelijk was het zilver voor Bronke (zie foto boven) en het goud voor de tienjarige Sanne die met de pony Bennie een hele mooie combinatie vormde. Als Sanne nog een beetje aan haar wendingen blijft werken staat de winnaar van Categorie 1 de komende twee jaar wel weer vast. Jammer was het wel dat alleen de winnaar zich plaatste voor Horse Event in Deurne want mijn halve familie komt daar vandaan en ik had Bronke daar graag zien rijden.
Maar er was toch een eerste plaats voor Bronke die samen met haar teamgenoten het gemiddelde puntenaantal van Akasha Sint Frans tot een dermate hoogte wist op te krikken dat Akasha Sint Frans de beker voor de best zittende manege in de wacht wist te slepen. De beker werd in ontvangst genomen door Nikki Muller die op een aantal zondagmiddagen middels extra trainingen bij de geselecteerden nog wat puntjes op de i wist te zetten. Op de fote hierboven de Akasha Sint Frans selectie met in het midden Nikki met de beker.
Bronke zit in de zesde klas (groep 8) van Vrijeschool de Meander en dat betekent dus dat er binnenkort een einde komt aan haar basisschoolcarrière. Natuurlijk geldt dat ook voor haar klasgenootjes. En dan moet je aan het eind van je lagere schooltijd iets bijzonders doen: een bonte avond, een musical of je maakt een film. Onder leiding van meester Harrie gebeurde dat laatste en dan niet één maar wel twee films want dat was nodig om iedereen een rol van betekenis te kunnen geven.
De film "Losgeld" waar de klas een aantal weken hard en eendrachtig aan gewerkt heeft, gaat over een groep kinderen die een ontvoerde klasgenoot weten te bevrijden uit handen van boeven. Afgelopen vrijdag is op de Meander de film op feestelijke wijze in première gegaan compleet met een limousine, een sterrenparade op de rode loper, oscaruitreiking en een afterparty. En natuurlijk had ik mijn camera meegenomen om er een leuk filmverslag van te maken. Mijn verslag kun je (zo je wilt fullscreen) bekijken op video.google maar dan moet je wel de beschikking hebben over de juiste zoektermen (vrije, school, nijmegen, filmpremière, Waldorf). Je kunt hem trouwens ook hieronder bekijken. Veel plezier.
Mijn website heeft weer zijn oude looks teruggekregen. Wat is er gebeurd? Nou, het zat al een tijd in de planning om de links naar muziekwebsites in de sidebar wat te actualiseren; dat wil zeggen de sites die niet meer actief zijn te verwijderen en een aantal andere aan het rijtje toe te voegen. Simpel genoeg, zou je zo denken en tot op zekere hoogte is dat ook zo. Je kiest het tabblad template en vervolgens edit html en dan is het zoeken geblazen naar waar de links nu eigenlijk staan en die staan er dus niet. Geen probleem gewoon terug naar je oude opmaak (revert to original template) om daar de links te veranderen en ja hoor, daar verschijnen ze al. Nu nog gauw even een nieuw template kiezen en … weg zijn ze weer! Gauw met het pijltje naar links op de Firefox toolbar om de pagina met html tags terug te halen, saven en dan ben je waar ik nu weer ben. Eind goed, al goed? Nee, ik wil mijn lichte achtergrond terug en dat gaat ook gebeuren maar vandaag heb ik daar geen zin meer in. Je merkt het wel als het zover is.
Er zijn verschillende websites die aandacht besteden aan muziek en die je de weg wijzen naar plekken waar muziek te downloaden is. In het verleden heb ik wel vaker gerefereerd aan dit soort websites, doorgaans in relatie tot bepaalde muziek die ik daar ben tegengekomen. Deze keer neem ik je mee naar de website BestOfBothWorlds. BoBW is voor mij een van de meest oorspronkelijke websites die er zijn en die regelmatig een verrassing in petto heeft. Naast goede muziek altijd ook goede informatie over die muziek. Vandaag besteedde BoBW aandacht aan Tori Amos en maakte een heleboel open directories bekend waar haar muziek staat opgeslagen en al dat moois kun je hier vinden.
Behalve veel oudere albums kun je ook de muziek vinden van haar nieuwste album American Doll Posse. BoBW zegt hierover: "Vijf poppetjes, vijf vrouwen met verschillende karakters, uitstralingen en persoonlijkheden, die moeten voldoen aan de hokjesgeest van de wereld. Elke vrouw in de Posse staat voor een deel van de vrouwelijke psyche, volgens Amos. Een diepzinnige plaat met een duidelijke boodschap. Op dit 9de studio album worden de teksten en de muziek weirder en rebelser dan ooit daarvoor".
En voor wie er nog niet genoeg vanheeft verschaft BoBW nog een verwijzing naar een prachtige clip waar Tori Amos het nummer Almost Rosey van American Doll Posse zingt. Kijk maar even hier en geniet!
Nijmegen stelde zich enkele weken geleden kandidaat als vestigingsplaats voor het Nationaal Historisch Museum. Rijkelijk laat, dat is wel zeker en het heeft dan ook niet mogen baten. "Geen kans op Historisch Museum Nijmegen" kopte de Gelderlander vandaag. In het artikel kun je lezen dat minister Plasterk vasthoudt aan zijn voorkeur voor een keuze tussen Amsterdam, Arnhem en Den Haag. Ik kan vrede hebben met die beslissing en ik vroeg me ook al af wat onze stad bezielde om zich in zo'n laat stadium nog te kandideren.
Het feit dat ik wel een beetje een zwak heb voor Plasterk heeft daar eigenlijk niet zo veel mee te maken maar ik bewonder wel zijn verdiensten voor de wetenschap, zijn onafhankelijke en eigenzinnige geest, zijn liefde voor Bach en zijn gevoel voor stijl en kwaliteit. Dit laatste mag ook blijken uit de foto bij het artikel die laat zien dat hij net als ik deel uitmaakt van het elitegezelschap van Mac-gebruikers.
De onderwijswereld kan gerust zijn. Bij deze minister zal weinig tijd verloren gaan met rebooten van de desktop, het opnieuw installeren van een besturingssysteem of andere software dan wel het wachten op de systeembeheerder!
De Winkelsteegh in Nijmegen is een landgoed waar tegenwoordig meervoudig gehandicapten worden verzorgd. Er is een hoofdgebouw, verschillende paviljoens, een prachtige speeltuin en een manege. Op deze manege kunnen de bewoners onder begeleiding paardrijden op flegmatieke koudblouden (fjorden). Hiertoe is speciaal een lift aangebracht in de manege waarmee de ruiter vanuit de rolstoel op het paard kan worden gehesen. Ook kunnen er rijtoeren worden gemaakt in een rijtuig getrokken door ponys of (bij een wat groter rijtuig) door Pien, een heus trekpaard. Nu hoeven de paarden en ponies niet tot in lengte van dagen hun rondjes te lopen in de manege. Uiteindelijk gaan ze met pensioen. Een van de paarden die al lang (zeker zo lang ik haar ken en dat is dus 1998 toen Bronke en Suzan op de Opaalstraat gingen wonen) van haar pensioen geniet is Belinda. Belinda moet volgens mij allang de 20 zijn gepasseerd en is bij mijn weten een van de weinige paarden die dol zijn op een boterham met pindakaas wat nogal bijzonder schijnt te zijn. Hieronder kunnen we Belinda op de foto zien in haar wei op het Landgoed; het gaat om die lichte vlek in het midden ;-P
Een jaar of drie, vier geleden is Belinda slachtoffer geweest van een ernstige mishandeling maar is daar gelukkig weer van hersteld. Nu wordt haar geluk opnieuw bedreigd door tegenslag. Het bestuur van de Winkelsteegh is namelijk doende een deel van het landgoed te verkopen aan een projectontwikkelaar die daar koopwoningen wil bouwen en waar komen die woningen? Precies: op de wei van Belinda. Gelukkig is er een actiegroep actief voor het behoud van de Winkelsteegh die daar een handvol ruimtelijke en natuur argumenten voor aangeeft maar voor mij is het feit dat Belinda zou moeten verhuizen (naar een andere wei? een binnenbox? een slager?) reden genoeg om mijn handtekening te zetten op de website van de actiegroep. Ik zou zeggen zet ook je handtekening!
Op het eind van de dag was dan de prijsuitreiking en iedereen zou naar voren worden geroepen om een medaille en een oorkonde in ontvangst te nemen. Er waren al heel wat kinderen naar voren geroepen toen ik me realiseerde dat het feit dat Bronkes naam nog steeds niet was genoemd een gunstig teken was. Toen teamgenoot Debbie naar voren werd geroepen begon het tot me door te dringen dat we de top van het klassement begonnen te naderen want Debbie had echt een hele goede proef gereden. Meteen daarna werd de vijfde plaats aangekondigd en op dat moment keken Bronke en Anouk elkaar aan en realiseerden zich dat ze hoge ogen zouden gooien. De vijfde plek ging aan hun neus voorbij en voor de vierde werd Anouk naar voren geroepen. De drie deelnemers die nog niet waren genoemd mochten naar voren komen en toen de derde plaats vergeven was ging het tussen Bronke en Sanne Pennings van Manege Bergamo. Uiteindelijk was het zilver voor Bronke (zie foto boven) en het goud voor de tienjarige Sanne die met de pony Bennie een hele mooie combinatie vormde. Als Sanne nog een beetje aan haar wendingen blijft werken staat de winnaar van Categorie 1 de komende twee jaar wel weer vast. Jammer was het wel dat alleen de winnaar zich plaatste voor Horse Event in Deurne want mijn halve familie komt daar vandaan en ik had Bronke daar graag zien rijden.
Maar er was toch een eerste plaats voor Bronke die samen met haar teamgenoten het gemiddelde puntenaantal van Akasha Sint Frans tot een dermate hoogte wist op te krikken dat Akasha Sint Frans de beker voor de best zittende manege in de wacht wist te slepen. De beker werd in ontvangst genomen door Nikki Muller die op een aantal zondagmiddagen middels extra trainingen bij de geselecteerden nog wat puntjes op de i wist te zetten. Op de fote hierboven de Akasha Sint Frans selectie met in het midden Nikki met de beker.
