Kastanjehof by Candle Light

Kastanjehof by Candle Light is een reeds jarenlange kersttraditie: soms binnen, soms buiten, vaak allebei maar vrijwel altijd met een een vuurkorf. Op de repetitie van het Bolsterkoor afgelopen maandag, werden Fija en ik aangespoord om Oh Holy Night samen te zingen en dat ging zo goed dat we het aandurfden om vrijdagavond "out of the blue" een optreden voor publiek te verzorgen en dat ging voor Fija heel goed; alleen ik zat er af en toe naast qua tekst en timing. We vinden het zeker voor herhaling vatbaar en ik weet waar de verbeterpunten zitten. Komt dus helemaal goed!

Vintage T-shirt

De afgelopen anderhalf jaar heb ik flink wat nieuwe kleding aangeschaft en wat t-shirts betreft kan ik de komende jaren wel vooruit. Ik heb alleen nog enkele witte t-shirts liggen die ik wil gaan pimpen. 

De idee daarvoor ontstond zo'n anderhalf jaar terug toen ik deze video zag van JW Roy in een prachtig vintage t-shirt

Ik besloot ook een industrieel erfgoed vintage t-shirt te gaan maken. Om te vertellen hoe dat in zijn werk ging kan ik simpelweg zeggen dat het een kwestie is van een afbeelding op transferpapier printen en dat op een t-shirt strijken. Maar er zit natuurlijk een veel groter verhaal achter:

Allereerst een foto uit ca. 1916 van het gezin Antoon Boudewijns uit De Hei (Rooseindsestraat) in Helmond.
Een tijd geleden vierden we het feit dat de slavernij 150 jaar geleden is afgeschaft maar mijn vader heeft begin vorige eeuw nog meegemaakt dat een aardrijkskundeles er uit bestond dat de meester de landkaart van de muur haalde en deze oprolde terwijl hij de woorden "Gâllie gôat toch nooit op rèis" uitsprak. Na de lagere school, 12 jaar oud, moest mijn vader voor 8 cent per week gaan werken op de textielfabriek. Op het eind van zijn 63-jarige leven was dat ƒ 127,50 per week. Toen ik ruim 2 jaar later als 14-jarige voor ƒ 3,- per uur vakantiewerk deed (vervanging van de archivaris bij Centrex Publishing Company, de wetenschappelijke uitgeverij van Philips) en op het eind van de week ƒ 120,- mee naar huis bracht, kwam dat oprecht als een schok voor mijn moeder.

Ruim 100 jaar waren de panden van textielfabriek Diddens & van Asten een blikvanger op de Kanaaldijk Noord-Oost aan de rand van het centrum van Helmond. In 1981 ging het bedrijf failliet en op het terrein verrees later woonzorgcentrum Keiserinnedael. Toch vind ik het nog altijd prachtig om een foto van die imposante gebouwen tegen te komen.

De firma Diddens & van Asten was internationaal vermaard door zijn dekens die onder de merknaam Didas in de markt werden gezet. In het Didaslogo was een prominente rol weggelegd voor een vriendelijke witte poes want de Helmonders staan sinds jaar en dag bekend om hun immens grote liefde voor dit dier. Het bekende Helmondse gezegde "As ge de kop d'r af loat eest krek 'n korninkt" was dan ook vaak te horen tijdens kerstdiners.

Al met al zijn er dus 3 redenen om dit t-shirt te maken en met trots te dragen:

• 't Is keiskôn
• Als eerbetoon aan mijn vader die hier model staat voor al die brave (nou ja, de een wat meer of minder dan de ander) Helmondse huisvaders van van Asten, Vlisco, de Wit, van Thiel etc. etc., die zich al die jaren voor een schijntje kapot hebben gewerkt om hun kinderen een betere toekomst te geven
• Omdat Brabant Stad (de vijf grote steden) onder aanvoering van Eindhoven kandidaat is als Culturele Hoofdstad van Europa en de inbreng van Helmond voor een groot deel betrekking heeft op het industrieel erfgoed.

Aforismeposters

Regelmatig kom je op Facebook posters tegen waarop min of meer bekende personen al dan niet belangwekkende uitspraken doen. 
Zo zie ik regelmatig een afbeelding van Einstein voorbijkomen met daarbij een of andere softe uitspraak die door de afzender kennelijk aan Einstein wordt toegedicht. Ik vraag me dan wel eens af of Einstein dat soort lichtelijk antroposofische aforismen werkelijk gebezigd zou hebben.

Gisteravond heb ik maar eens een spoof (persiflage) gemaakt op dit soort afbeeldingen, maar nu met Rudolf Steiner in de hoofdrol. Het schijnt namelijk - zo heb ik vernomen - dat Steiner van tal van zaken heel veel verstand heeft. Wie meer wil weten over de gebruikte formule klikke op deze link.

Nog leuker is om een eigen aforismeposter te maken. Ik kan je verzekeren dat de tekst echt van mijzelf is.

Het aforisme over ICT komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen maar is gebaseerd op realiteit. Hieronder enkele voorbeelden:

• Vroeger belde ik voor een herhaalrecept de receptenlijn van de huisarts, sprak een bandje in en kon de volgende dag het spul bij de apotheek ophalen. Een dik jaar geleden is dat geautomatiseerd: je kon een uitgebreid formulier on line invullen en dat werd op de apotheek uitgeprint waarna een medewerker van de apotheek naar de doktersassistente liep (in hetzelfde gebouw, dat wel) die alles nakeek en vervolgens een handtekening en een stempel zette. Sinds een paar weken is het uitgebreide invulformulier verdwenen kan er alleen nog worden aangevraagd wanneer je geregistreerd gebruiker bent. Ik maak dus een account aan en wil een recept aanvragen maar krijg de mededeling: "U dient uw account vooraf te verifiëren door u met paspoort te melden bij de apotheek". De volgende dag deed ik dat en thuisgekomen log ik in, probeer de herhaalreceptpagina op te roepen, maar dat lukt niet en dus log ik uit. Ik log nogmaals in en klik weer op de button en jaaaa, daar ie ie: Het Uitgebreide Invulformulier !!
• Op het oude Sportcentrum, moest - om te voorkomen dat mensen meededen die niet in het bezit van een sportkaart waren - bij de ingang steeksproefgewijs op sportkaart gecontroleerd worden. Er werden dan twee barkrukken bij de ingang gezet met daarop een portier en een werkstudent. Het werd echter steeds meer als een probleem ervaren om altijd mensen vrij te maken voor controles dus hebben we tegenwoordig sportkaarten met een barcode en staan er bij drukke activiteiten als Bommen en Zumba XL steevast twee werkstudenten aan de deur van de zaal te controleren met een handscanner. De toegang tot de fitnessruimtes via tourniquets werkt overigens nagenoeg perfect.

• Midden jaren 90 werkte ik als jurist bij de Nozema (tegenwoordig gesplitst in Novec en Broadcastpartners). Een van mijn taken was het in de gaten houden van de plaatsing van windturbines vanwege mogelijke storing op de uitzendingen. Nu heb je in Friesland veel platteland waar het behoorlijk waait dus windmolens waren daar populair. Op een dag belde ik met Gaasterland-Sloten en werd geconfronteerd met een voice-response systeem. Steeds ongeduldiger hoorde ik de riedel aan van een duidelijk onthaaste meneer en eindelijk: "Voor ruimtelijke ordening en milieu drukt u negen" Snel drukte ik op de negen toets en hoorde: "U heeft een foutieve keuze gemaakt; u wordt nu doorverbonden met de telefoniste" en nadat de telefoon twee keer overging hoorde ik een opgewekte en vriendelijke stem: "Gemeente Gaesterlân-Sleat, moarn". "Ja, ook goeiemorgen" antwoordde ik "Ik heb geloof ik een foutieve keuze gemaakt" "Nee hoor", meldde de telefoniste "dat gaat hier altijd zo. Waarmee kan ik u van dienst zijn?"

Donald Duck en andere stukken

Gisteravond (vrijdag 17.00 - 19.00u.) fungeerde ik als gastheer op de wekelijkse hofborrel. Terwijl ik even op Henk wachtte met wie ik de grote lage tafel op het grasperk wilde zetten kwam buurvrouw Emmy met haar rollator de Bolstertuin binnenschuifelen. "Ik wil bier!" schreeuwde ze, maar zo voegde ze er zachtjes aan toe: "Het is maar een grapje hoor".
Een half uurtje later - Emmy zat inderdaad achter een kloeke fles Brand - haalde ze 2 kleurenkopieën uit haar tas en liet die de inmiddels behoorlijk uitgedijde kring rondgaan. Het waren afbeeldingen afkomstig van een cursus voor mensen met een beperking, die werd gegeven door haar dochter, de Tilburgse kunstenares Sofia Ramselaar. Toen ik één van de afbeeldingen in handen kreeg ontdekte ik daarop linksonder Donald Duck en vervolgens in het midden een figuur waarin ik mezelf herkende op een kleuterschoolfoto uit 1960!

Tour de France

Gisteren is de Tour de France weer gestart. Centraal idee achter een wedstrijd als de Tour is dat een renner een bepaalde afstand zo snel mogelijk aflegt en dat een aantal dagen achter elkaar. Zowel organisatie als renner doen hun uiterste best om er een waar spektakel van te maken.

Renners gebruiken allerlei middelen (naast training en rust) om hun prestatie te verhogen, maar dat mag niet: een renner die betrapt wordt moet rekening houden met twee jaar schorsing en wanneer er teveel renners worden betrapt laait de discussie op of een dergelijk evenement wel moet worden uitgezonden op tv.
De organisatie maakt de wedstrijd spectaculair door een selectief parcours uit te zetten met zware beklimmingen en uitdagende afdalingen. Er hoeft maar een beetje zand in de bocht te liggen of het achterwiel glijdt weg met vaak ernstige en soms fatale gevolgen. Dat mag wel. In de afdaling van de Col de Portet d'Aspet (Pyreneeën) liggen grote kubusvormige rotsblokken in de bocht om te verhinderen dat een camper met toeristen in het ravijn rijdt. In 1995 kwam Fabio Casartelli daar ten val, raakte met zijn hoofd zo'n rotsblok en overleed. Toch werd de Tour de France niet voor 2 jaar van de wedstrijdkalender genomen en ook was er geen omroep die overwoog om de wedstrijd links te laten liggen.Wat mij echter betreft mag een organisatie die willens en wetens een gevaarlijke parcours uitzet, dan wel maatregelen nalaat die het gevaar beperken gerust bestraft worden met het schrappen van de koers voor - om te beginnen - twee seizoenen wanneer het dusdanig misgaat dat een renner daardoor zijn carrière moet beëindigen.

Privacy

Recentelijk verschenen de resultaten van een enquête: 3/4 van de Nederlanders heeft geen moeite met het verlies van perivacy wanneer terreur daarmee kan worden bestreden.

"Wie niets te verbergen heeft, heeft ook niets te vrezen" hoor je vaak. Laten we eens een aantal vrij onschuldige situaties de revue passeren.
Stel: Je beide kinderen hebben de leeftijd dat ze aan een mobieltje toe zijn. Je komt op internet een leuke aanbieding tegen, bestelt 2 prepaid apparaten en betaalt met iDeal. Omdat je groene vingers hebt kom je regelmatig in het tuincentrum. Een week na de prepaids koop je in het tuincentrum een zak met 2 kilo kunstmest en rekent af met je pinpas. Voor je werk probeer je een nieuwe klant binnen te halen waarvoor een aantal besprekingen plaatsvinden bij de klant. Je parkeert dan je auto vlakbij een parkeermeter waar je met je GSM kunt betalen. 100 m. verderop bevindt zich een als radicaal bekendstaande moskee. Gelukkig leven we in een vrij land en valt er de volgende dag geen arrestatieteam bij je binnen. De volgende daarop ook niet.
Een half jaar later gaat een lang gekoesterde wens in vervulling: een weekje New York. Bij de controle op Schiphol vraagt de Marechaussee je om even mee te komen naar een aparte kamer. Daar aangekomen vraagt hij je om je broek te laten zakken. Je ziet hoe hij rubber handschoenen aantrekt en een pot vaseline op tafel zet en je vraagt je wanhopig af waarom dat persé jou moet overkomen…

Diploma

Vanmiddag (maandag 17 juni) de diploma-uitreiking op de NSG. Uiteraard had ik mijn camera bij me en hier is het resultaat!



Enkele opmerkingen:

1. Leerlingen op de NSG kiezen zelf hun mentor en bij de uitreiking heeft die mentor voor elke geslaagde een aantal persoonlijke woorden. Toen ik mijn diploma kreeg stonden we in het midden van de Grote Aula van het Carolus Borromeus College en als je naam werd genoemd stapte je naar voren en werd je met de woorden "Asjeblieft, gefeliciteerd" het papier overhandigd.
2. Niet enkel de woorden aan je eigen kind maar ook die aan andere kinderen die je kent (soms alleen van gezicht of van naam) of die je niet kent zijn fijn om aan te horen.
3. Het is zo wel een lange zit, reden waarom de uitreiking in tweeën is geknipt met een middag- en een avondsessie. Hierdoor mis je de woorden gericht een andere kinderen die je kent en die je toch wel heel graag had willen horen.
4. Square academic cap, graduate cap, mortarboard het kan allemaal, maar square cap doet wel heel sterk denken aan Spongebob square pants. 
5. Een goed voornemen: ik ga op zoek naar een statief want met het klimmen der jaren wordt het moeilijker om die camera stil te houden.

Aurafluisteraar

Sinds een tijdje ga ik door het leven als Aurafluisteraar. Mijn talent voor die hoedanigheid ontdekte ik bij het volgende voorval:

Vorige zomer zat ik op mijn terras, want het was heel mooi weer. Volgens de weersvoorspelling moesten we rekening houden met een plaatselijke regenbui. Naast mij op haar terras zat Els. Buurvrouw Rina kwam langs en bleef staan voor een praatje. Jannie kwam voorbij, groette vriendelijk en riep dat ze aan de overkant even wat in iemands brievenbus ging stoppen. Even later kwam ze terug met natte haren. "Hadden jullie niet even kunnen zeggen dat het zou gaan regenen" riep ze quasi boos tegen ons die nog steeds in het zonnetje zaten. "Het spijt me Jannie" zei ik, "Ik zag wel dat donkere wolkje boven je hoofd, maar ik dacht dat het je humeur was". Jannie, afkomstig uit Volkel, reageerde met de woorden: "Flikker op, nondeju!" 

Voor hen die wat minder vertrouwd zijn met het Brabants volgt hier de vertaling: "Ik begrijp dat u een grapje maakt, ik stel dat zeer op prijs, dankuwel" De uitdrukking "Flikker op, nondeju" mag evenwel niet worden verward met "Nondeju, flikker toch gauw op" want dat betekent namelijk "Ik vrees dat ik op dit punt met u van mening verschil".

Inhuldiging

Morgen is het 30 april en vieren we de nieuwe koning Willem Alexander. Of we vieren het niet; het Nieuw Republikeins Genootschap heeft opgeroepen wit te dragen en/of een witte vlag uit te hangen. Ik ben vanmiddag in mijn berging in wat dozen gedoken om een vlag (rood, wit, blauw dus) te zoeken. Die heb ik gevonden en die hangt dus morgen boven mijn terras.

Maar dit kon ik natuurlijk niet laten:

José jarig

Komende dinsdag is mijn (oud-)schoonmoeder José jarig en vandaag hebben we een leuke middag bij haar doorgebracht op een zonovergoten Hof van Heden (vroeger: de Sareptastichting) in Zutphen. Zoals gebruikelijk kon ik hjet niet laten om wat foto's te maken van de lunch en van de tuin.

Op de groei

Vanavond een ontmoeting gehad waar dit filmpje ter sprake kwam; ik zei dat het op Sjefstek stond maar dat bleek niet zo te zijn. Daarnaast heeft oma José een nieuwe laptop en dat is wellicht nog een belangrijker reden om het filmpje te plaatsen. Bij dezen:

Twee jarigen

Feestje op 17 februari 2013 ter ere van twee jarigen: Bronke en Roos.

Wehkamp

Er waren zo'n 10 bedrijven die de wireless router TL-WR1043ND voor € 44.90 aanboden en omdat ik geen zin had om alles te checken op Thuiswinkelwaarborg en beoordelingen van klanten heb ik voor het eerst in mijn leven iets besteld bij Wehkamp.

Heel eenvoudig: je maakt een account aan, kiest het product dat je wilt hebben, je klikt rechtsonder om naar de volgende pagina te gaan, je betaalt via iDeal en vervolgens selecteer je de gewenste afleveringsvorm. Je kijkt rechtsonder en ziet geen button met “volgende stap” maar wel een met “bestelling afronden”. Daar klik je op en dan kom je terecht op een pagina die zegt "selecteer uw bank". Dat had ik al gedaan dus ik klik op "volgende stap" en zie een pagina met "selecteer uw bank", maar nu roodomrand.

Bij een klantenservice denk je tegenwoordig allereerst aan een machteloze telefonist(e) die de klacht aan de al dan niet juiste persoon / afdeling doorgeeft en niet aan iemand die zegt "ik zie dat u om 15.29 u. een account hebt aangemaakt en om 15.33 u. hebben we het geld van u ontvangen maar er is inderdaad geen bestelling van u binnen. IK loop het bestelproces even met u door: kies het product en bij betaling kiest u voor betaling achteraf. Wij sturen dan een acceptgiro mee maar daar hoeft u dan verder niets mee te doen."

Probleem opgelost!

Wie is de Mol?

Het was een leuke avond die dinsdag 5 februari in het nieuwe dramalokaal van het NSG: Hanneke en Max, twee schoolvriendinnen van Bronke hadden al in de derde klas de droom om als profielwerkstuk een aantal eigen afleveringen te maken van Wie is de Mol? Na lang voorbereiden, opnemen en monteren konden we vanavond het resultaat zien: vier spannende, goed verzorgde afleveringen van ca. een half uur met naast een terechte winnaar ook nog eens een score van 9 punten voor het PWS!

Jarig

Afgelopen dinsdagmiddag 5 februari vierden we in kleine kring en met feestmutsjes en taart, de 18de verjaardag van Bronke. Hieronder een impressie:

De Vossenstraat in Helmond in 2007

Op Picasaweb kwam ik een grote serie foto's tegen van de Vossenstraat in 2007. 
In deze straat heb ik hele fijne kinderjaren beleefd en het doet me veel plezier om al die kinderen van jaren later weer op precies dezelfde plekken te zien spelen waar ik dat destijds heb gedaan. Ik ben er van overtuigd dat zij later met net zoveel plezier op die tijd terugkijken als ik nu doe.

Alweer paarden?

Op zondag 6 januari konden we op de manege in Gassel kijken naar de demo van het Akasha Dreamteam 16 met de nieuwe kür voor het NK Carrousel D-poule. In deze demo wordt nog geen galop gereden maar er zijn nog wel enkele maanden om dat erin te slijpen. Bij de aanvangsopstelling zit Bronke op het tweede witte paard van links in de rij die het dichtst bij de camera is,

Moos

Het friese paard Mariska opent zelf deuren om op zoek te gaan naar voedsel. Leuk filmpje maar: dan ken je Moos nog niet, en die is nog leuker!

Moos stond enkele jaren terug bij St Frans. Haflinger en dus breed en dan heb je een flink zadel nodig. Kinderen tot zo'n 12 jaar moeten beide handen gebruiken om zo'n zadel te hanteren.

Bij St. Frans hadden de boxen naast de deur een grote opening, een raam waar een paard het hoofd door kan steken om te kijken wat er elders gebeurt. Wanneer je de deur opent schuift deze voor het raam.
Wanneer de etensbak - die zich onder het raam bevindt - gevuld is met biks (paardenbrokjes) en op de vloer ligt ook nog vers hooi, dan heeft een paard niet altijd zin om te rijden. Op een dag dat ze net aan haar brokken wil beginnen ziet Moos een meisje aan komen lopen met een groot zadel in haar handen. Moos vertrouwt het niet en besluit het eventjes aan te kijken. Het meisje stopt bij de box van Moos, legt het zadel op de grond en opent de schuifdeur. Het meisje draait zich om en pakt het zadel weer op. Terwijl ze dat doet wringt Moos haar neus tussen de deur en de rand van haar raam en weet de schuifdeur met een klap weer te sluiten. Het meisje draait zich om, legt het zadel neer en schuift de deur weer opzij. Terwijl ze het zadel weer pakt sluit Moos de deur weer. Dit herhaalt zich nog een derde keer en dan besluit het meisje een ander te vragen om voor haar de deur open te doen zodat ze meteen naar binnen kan. Dit lukt en tijdens het zadelen eet Moos rustig haar brokken op om vervolgens braaf een uurtje in de bak rond te stappen en te draven. Helaas is het gebeuren niet op film vastgelegd maar Moos werd sindsdien met nog meer respect behandeld dan gewoonlijk.

Beatrix

Vanaf de kleuterschool trok ik op met Jos Bots en zojuist heb ik op Facebook een verhaal geplaatst over een van mijn belevenissen met Jos en dat wil ik de lezers van mijn blog niet onthouden. Jos was een echte muziekliefhebber die later in verschillende bands zou spelen. Zo bouwde hij ook zelf zijn geluigsboxen. Op de foto hiernaast zie je mij met zijn eerste box. Een paar jaar later zou hij er nog eentje bouwen: een heuse zuil met 2 speakers van 30 cm, het geheel bekleed met geel doek. Helaas heeft Jos de foto (als die al bestaat) nog niet gevonden maar het verhaal dat bij die speakerzuil hoort is veel te leuk om te laten liggen.

Op 6 juni 1972 bracht de toenmalige prinses Beatrix een werkbezoek aan Helmond om zich op de hoogte te stellen van de stand van zaken bij de stadsvernieuwing. De route naar het kasteel raadhuis voerde door de Molenstraat waar toen op nr 116 de frituur van Piet Bots was gevestigd. Zijn zoon Jos en ik bevonden ons in de kamer van Jos boven de frietzaak. Wij wisten dat Beatrix langs zou rijden en toen we zagen dat zich op de stoepranden al verscheidene mensen verzamelden kwamen ook wij in actie. We sloten de geluidsbox aan op de versterker, tilden de kast in de vensterbank en gingen achter de microfoon staan. Even later gleed er een statige, grote, donkere auto door de straat en net op het moment dat iedereen aanstalten maakte om naar de auto te gaan zwaaien hoorden ze onze stemmen: “Republiek! Republiek!” Sommige mensen keken geërgerd omhoog. Anderen deden alsof ze niets hadden gehoord en één meneer liep richting ingang van de frietzaak; het waarom daarvan zou snel duidelijk worden. Een seconde of 10 later hoorden we beneden een deur slaan en kwam Piet Bots de trap opgestormd. Tijdens het naar boven lopen vertelde hij een verhaal dat we door het gestamp op de trap niet goed konden verstaan. Het eerste woord van het verhaal werd uitgesproken in het korte moment tussen het openen van de deur en de eerste tree van de trap en dat woord liet aan duidelijkheid over het humeur van Piet niets te wensen over: “Godnondedju !!” In al die jaren daarna heb ik dat woord nooit meer zo mooi, zo gemeend en zo overtuigend horen uitspreken als op dat moment.

Of Beatrix nog wat van onze actie heeft meegekregen weet ik niet maar aangekomen op het kasteel raadhuis leek het er een beetje op alsof ze het helemaal had gehad met Helmond en zijn inwoners toen de majesteit in spé burgemeester Geukers toevoegde: "Zou u niet veel beter een bulldozer kunnen nemen en de hele zaak radicaal opruimen?"

Het verhaal over de bulldozer lees je hier

Oud en Nieuw

Het was een hartstikke leuk Oud & Nieuwfeest bij ons op de hof.
Helaas stond mijn camera om een of andere reden ingesteld op 50 iso dus de beelden zijn niet 100% maar nog wel voldoende om een beetje van de sfeer mee te krijgen.

Top50

Het eind van het jaar was een mooie tijd om terug te blikken. Radio en TV hadden de Top2000 met de onvermijdelijke Eagles en Queen en ik heb vorige week mijn eigen Top50 in elkaar gezet en die is gegarandeerd 100% Queen- en Eaglesvrij!
Enkele opmerkingen:

• We tellen niet af naar de absolute nummer 1 maar volgen een traject door de tijd van 1966 tot 2012
• Het is een selectie uit de tracks in mijn iTunesfolder die van mij 5 sterren hebben gekregen. Daarvan vielen er 75 direct af en behoren er zo'n 25 tot mijn all time favorites en de rest is ergens te vinden tussen 26 tot 75. - Selectiecriteria waren afwisseling, balans en de waan van mijn dag.
• Voor degenen die zich afvragen waar dat ene nummer over gaat: IJshockey!