"Hee" denk je zeker, "een nieuwe afbeelding als opening van Sjefstek!" Nou, dat komt dus zo: Een tijdje geleden raakte ik op de Bitstrips website verzeild waar je zelf stripverhalen in elkaar kunt zetten. Ik had op dat moment geen zin om me te registreren maar afgelopen dinsdag kwam het er toch van. Toen ik me afgelopen middag rond 13.30 u. even achter de computer zette om email en nieuws te checken zag ik dat de Bitstrips pagina nog openstond en ik kon het niet laten om aan de slag te gaan en een nieuw character aan te maken: je maakt een keuze man of vrouw, huidskleur, vorm hoofd, haardracht, ogen, mond, oren enzovoorts, enzovoorts. Uiteindelijk komt er een heel aardig resultaat uit de bus dat niet geheel toevallig een flink aantal trekken met mij gemeen had inclusief fraai bestoppelde kin en wangen. Rond etenstijd was het klaar en had ik ook een eerste versie van Bronke gefabriekt, boodschappen gedaan, de kamer opgeruimd en een mooie driegangenmaaltijd gekookt voor een vijfkoppig gezelschap. De komende tijd zul je wel vaker een aflevering van mij in stripvorm op deze site zien en voor wie zelf eens aan de slag wil: klik op de afbeelding hieronder om naar de Bitstrips website te gaan.
woensdag, december 30, 2009
zondag, december 20, 2009
Station Helmond
Van tijd tot tijd kijk ik op het PeWa weblog waar regelmatig aardig materiaal over Helmond te vinden is. Af en toe verschijnen er ook foto's uit andere delen van Nederland zoals recentelijk het station van Leeuwarden. Toen ik dat zag dacht ik "Gee, dat lijkt wel een beetje op het oude station van Helmond" en ik besloot om op internet fotomateriaal hierover te zoeken. Ik kwam terecht op stationsweb waar heel wat fotomateriaal te vinden is. Ook heb ik nog een paar foto's elders gevonden. Van het totaal heb ik het filmpje hieronder gemaakt met de foto's in chronologische volgorde. In het begin van de film twee foto'd met paarden en tijtuigen. Het betreft het bezoek van koningin Wilhelmina en prins Hendrik (Proisen Driekske) in 1904 aan Helmond.
Op de achtergrondfoto zie je het huidige station. Stationsweb maakt er terecht weinig woorden aan vuil:
stationsgebouw II (1992)
opzet van een dragend skelet met inbouwpakketten. Eindresultaat niet echt bevredigend.
Tussen 1864 en 1988 stond er een station dat door stationsweb als volgt wordt beschreven:
stationsgebouw I Helmond
1864 - 1987
type: SS 4e klasse
Bestemd voor minder grote plaatsen. Rechthoekig en hoog gebouw. Het middendeel heeft een puntgevel en op de verdieping drie gekoppelde rondboogvensters. Gevels van straat- en perronzijde springen niet terug zoals bij vijfde klasse stations. Gootlijsten en windveren hebben een geschulpte rand. De drie vensters die zich op de verdieping in de perrongevel bevinden, zijn niet gekoppeld, doch over het middendeel verdeeld. De vensters en deuren zijn op dezelfd wijze versierd als bij stations van de vijfde klasse.
architect: K.H. van Brederode
reden afbraak: oud en veel vertimmerd
verbouwing 1876 twee lange lage vleugels
verbouwing 1911 linkervleugel vervangen door een drie keer zo lange vleugel. Die staat in een lijn met het nieuw gebouwde voorhuis voor het oorspronkelijke station
Op de achtergrondfoto zie je het huidige station. Stationsweb maakt er terecht weinig woorden aan vuil:
stationsgebouw II (1992)
opzet van een dragend skelet met inbouwpakketten. Eindresultaat niet echt bevredigend.
Tussen 1864 en 1988 stond er een station dat door stationsweb als volgt wordt beschreven:
stationsgebouw I Helmond
1864 - 1987
type: SS 4e klasse
Bestemd voor minder grote plaatsen. Rechthoekig en hoog gebouw. Het middendeel heeft een puntgevel en op de verdieping drie gekoppelde rondboogvensters. Gevels van straat- en perronzijde springen niet terug zoals bij vijfde klasse stations. Gootlijsten en windveren hebben een geschulpte rand. De drie vensters die zich op de verdieping in de perrongevel bevinden, zijn niet gekoppeld, doch over het middendeel verdeeld. De vensters en deuren zijn op dezelfd wijze versierd als bij stations van de vijfde klasse.
architect: K.H. van Brederode
reden afbraak: oud en veel vertimmerd
verbouwing 1876 twee lange lage vleugels
verbouwing 1911 linkervleugel vervangen door een drie keer zo lange vleugel. Die staat in een lijn met het nieuw gebouwde voorhuis voor het oorspronkelijke station
woensdag, november 25, 2009
Bronkeclip
Twee berichten verder naar onder staat een clip die ik op Animoto.com heb gemaakt en waarin ik met logo's en foto's mezelf voorstel. Gisteren heb ik er ook een van Bronke gemaakt en daar heb ik wat meer werk in gestoken en het resultaat mag er zijn! Kijk zelf maar!
dinsdag, november 17, 2009
Zumba XL
Zumba is momenteel de rage op fitnessgebied. Overal in Nederland wordt intensief bewogen op Latijns Amerikaanse klanken. Ook op het Universitair Sportcentrum Nijmegen is dat het geval. De workouts worden zo goed bezocht dat alle lessen in een mum van tijd vollopen en veel mensen aan de kant moeten blijven staan. Het Sportcentrum heeft daar wat op gevonden: Zumba XL.
Wie googelt op het begrip Zumba XL komt meestal uit bij websites over Zumba voor vrouwen met een maatje meer. Zumba XL op het Sportcentrum is echter wat anders:een massa workout in een grote sporthal onder leiding van twee instructeurs - Linda en Emilia - op een podium. Leuk om te doen en ook leuk om te zien hoe honderden mensen allemaal dezelfde beweging maken.
Donderdag 12 november ging Zumba XL in première en ik heb daar natuurlijk een filmpje van gemaakt. Ik was namelik toch in de buurt: omkleden doe ik in de docentenkleedkamer bij de ingang van Hal 2 en de tribune van Hal 2 is naast de dojo waar ik 30 minuten later les moest geven.
Wel jammer dat mijn camera momenteel wat gebreken vertoont waardoor bij bepaalde lichtsterkten de kleuren nogal naar paars gaan en het beeld grofkorrelig wordt. Gelukkig heb ik genoeg materiaal overgehouden voor een verslag. Veel plezier.
Wie googelt op het begrip Zumba XL komt meestal uit bij websites over Zumba voor vrouwen met een maatje meer. Zumba XL op het Sportcentrum is echter wat anders:een massa workout in een grote sporthal onder leiding van twee instructeurs - Linda en Emilia - op een podium. Leuk om te doen en ook leuk om te zien hoe honderden mensen allemaal dezelfde beweging maken.
Donderdag 12 november ging Zumba XL in première en ik heb daar natuurlijk een filmpje van gemaakt. Ik was namelik toch in de buurt: omkleden doe ik in de docentenkleedkamer bij de ingang van Hal 2 en de tribune van Hal 2 is naast de dojo waar ik 30 minuten later les moest geven.
Wel jammer dat mijn camera momenteel wat gebreken vertoont waardoor bij bepaalde lichtsterkten de kleuren nogal naar paars gaan en het beeld grofkorrelig wordt. Gelukkig heb ik genoeg materiaal overgehouden voor een verslag. Veel plezier.
maandag, november 16, 2009
Animoto.com
Op Animoto.com kun je videoclips van 30 seconden maken met afbeeldingen, filmfragmenten en muziek. Op die manier kun je zo'n beetje laten zien waar je je zoal mee bezighoudt. Kijk hieronder maar eens. Ik had graag wat meer beelden toegevoegd maar dan moet je een betaalde service nemen. Maar zo is het ook heel leuk.
zaterdag, november 07, 2009
Teen Spirit
Al een kleine vijf jaar schrijf ik artikelen en doe de layout voor een buurtkrantje op de hof waar ik woon. Elke editie worden er nieuwe bewoners geïnterviewd en verslag gedaan van gezamenlijke activiteiten. In de aflevering die gisteren is uitgebracht staat een interview met een buurman met een passie voor muziek. Hij vertelt onder meer dat hij nog steeds tickets in de la heeft liggen voor een concert van Nirvana in Amsterdam maar net twee weken voor de concertdatum schiet Kurt Cobain zich een kogel door het hoofd.
Speciaal voor doorgewinterde Nirvana-fans gaf ik in het artikel een zekere nuancering aan de conclusie dat het zelfmoord zou zijn:
Cobain, over-bored en self-assured als ie was, speelde vaker in zijn garage met een geladen geweer. Toen zijn buren hem wezen op de risico’s zei Cobain dat wanneer het licht uit was het minder gevaarlijk zou zijn. Toen zijn buren na enige tijd een vreem,de geur roken in de nabijheid van de garage terwijl het daarbinnen donker was belden ze de politie. “Ja, zoiets komt wel vaker voor; maak je maar niet druk” zeiden die toen. Maar toen de buren zeiden “it smells like teen spirit” werd er direct actie ondernomen en werd Kurt gevonden. Behoorlijk stupid, dat wel, maar gelukkig niet zo heel erg contagious.
Hieronder een clip om een en ander wat duidelijker te maken.
Speciaal voor doorgewinterde Nirvana-fans gaf ik in het artikel een zekere nuancering aan de conclusie dat het zelfmoord zou zijn:
Cobain, over-bored en self-assured als ie was, speelde vaker in zijn garage met een geladen geweer. Toen zijn buren hem wezen op de risico’s zei Cobain dat wanneer het licht uit was het minder gevaarlijk zou zijn. Toen zijn buren na enige tijd een vreem,de geur roken in de nabijheid van de garage terwijl het daarbinnen donker was belden ze de politie. “Ja, zoiets komt wel vaker voor; maak je maar niet druk” zeiden die toen. Maar toen de buren zeiden “it smells like teen spirit” werd er direct actie ondernomen en werd Kurt gevonden. Behoorlijk stupid, dat wel, maar gelukkig niet zo heel erg contagious.
Hieronder een clip om een en ander wat duidelijker te maken.
LEVEN BELEVEN EN ONTDEKKEN
In DE nederlandsche CACAOFABRIEK is sinds 25 oktober de tentoonstelling LEVEN BELEVEN EN ONTDEKKEN te zien van en over Henk Pijnenburg & oud-leerlingen. De tentoonstelling is te zien t/m zondag 6 december 2009.
Tussen 1964 en 1973 gaf Henk Pijnenburg les aan de St. Jozefschool en de Silvesterschool in Helmond.
Daar ontwikkelde hij een nieuwe tekenmethode voor zijn leerlingen.
Hij liet zijn leerlingen zich eerst inleven in een bepaald onderwerp. Dat kon een verhaal zijn, elementen uit de klassieke muziek, de natuur of beeldende kunst.
Om zo de kinderen vooral te laten ervaren, waarnemen en te voelen.
De tekeningen, verhalen en gedichten van de kinderen heeft hij gebundeld in een fraai boekwerk. De presentatie van dit boek vond plaats op 25 oktober j.l. in de Cacaofabriek tijdens de opening van de expositie dus samen met de ‘echte’ tekeningen van de kinderen.
De opening werd verricht door Drs. Herbert van Mierlo, oud-leerling van Henk Pijnenburg. Henk Pijnenburg verzorgde zelf een korte inleiding.
Het boek is te koop bij DE nederlandsche CACAOFABRIEK en het Theo Driessen Instituut in Helmond en bij de Stichting Vriendenkring Deurne Batouri (project AIDS-preventie) in Deurne. Het boek kwam tot stand met steun van Kuijpers BV.
zaterdag, oktober 31, 2009
Graffiti
Graffiti is italiaans en betekent "krasjes". Het wordt uitgesproken met de nadruk op de tweede lettergreep. Leg je de klemtoon op de eerste lettergreep dan heb je het over gravity (zwaartekracht).
Het enkelvoud van graffiti is graffito en dat woord wordt ook gebruikt voor een schildertechniek waarbij twee lagen verf in verschillende kleuren over elkaar worden aangebracht waarna bepaalde delen van de bovenste laag worden weggekrast om zo een bepaalde voorstelling tot stand te brengen. In Midden Europa kom je vaak deze graffito versieringen op gebouwen tegen. Ik herinner me van twee bezoeken aan Praag vooral de ca. 50 cm brede zwarte banen onder de dakranden van de panden. Op de delen die waren weggekrast kwamen vervolgens gele figuren naar voren. Ik ben een week lang met enige regelmaat op zoek geweest naar foto's maar kon ze niet vinden. Wel echter de foto van graffito in grijs en bruin waarop je kunt zien dat je met krassen heel aardige resultaten kan bereiken.
De moderne graffiti wordt gewoonlijk aangebracht met de spuitbus. De foto's in de diavoorstelling hieronder heb ik gemaakt in Nijmegen (uitgezonderd de Belarus tag tegenover. perron 1 op het station in Eindhoven) en foto 2 t/m 5 uit Florence, Italie). Mijn aandacht gaat vooral uit naar de politieke en activistische graffiti en dan zit je goed in Nijmegen waar regelmatig graffiti verschijnt die op papier wordt ontworpen en dan in en mal wordt gesneden. Wanneer je vervolgens de mal tegen de muur houdt en verf spuit is het binnen enkele seconden gepiept. Mijn favorieten? Rob a bank en Meer blauw op straat.
Het enkelvoud van graffiti is graffito en dat woord wordt ook gebruikt voor een schildertechniek waarbij twee lagen verf in verschillende kleuren over elkaar worden aangebracht waarna bepaalde delen van de bovenste laag worden weggekrast om zo een bepaalde voorstelling tot stand te brengen. In Midden Europa kom je vaak deze graffito versieringen op gebouwen tegen. Ik herinner me van twee bezoeken aan Praag vooral de ca. 50 cm brede zwarte banen onder de dakranden van de panden. Op de delen die waren weggekrast kwamen vervolgens gele figuren naar voren. Ik ben een week lang met enige regelmaat op zoek geweest naar foto's maar kon ze niet vinden. Wel echter de foto van graffito in grijs en bruin waarop je kunt zien dat je met krassen heel aardige resultaten kan bereiken.
De moderne graffiti wordt gewoonlijk aangebracht met de spuitbus. De foto's in de diavoorstelling hieronder heb ik gemaakt in Nijmegen (uitgezonderd de Belarus tag tegenover. perron 1 op het station in Eindhoven) en foto 2 t/m 5 uit Florence, Italie). Mijn aandacht gaat vooral uit naar de politieke en activistische graffiti en dan zit je goed in Nijmegen waar regelmatig graffiti verschijnt die op papier wordt ontworpen en dan in en mal wordt gesneden. Wanneer je vervolgens de mal tegen de muur houdt en verf spuit is het binnen enkele seconden gepiept. Mijn favorieten? Rob a bank en Meer blauw op straat.
zondag, oktober 18, 2009
Annunciatie
Bob Dylan heeft een nieuw album uitgebracht: Christmas in the Heart! Hij had zich al ergens in de jaren 70 tot verbijstering van zijn fans bekeerd tot het Christendom dus een kerstplaat kan er ook nog wel bij. De royalties waar hij recht op heeft gaan naar Amerikaanse voedselbanken en dat is in ieder geval positief. Verder is het een leuke plaat: Niet in de zin dat mijn hart openspringt van vreugde maar meer vanwege de lachstuip die me af en toe overviel. Dylan gromt en mompelt en zingt ook behoorlijk vals en dat alles omlijst met zoete vioolklanken. In de kerstliederen op dit album komt Santaclaus regelmatig voorbij maar ook meer religieus getint werk. En zoiets werkt nou eenmaal op de lachspieren.
De Evangelist Lucas beschrijft de aankondiging van Jezus geboorte aan Maria (Annunciatie) als volgt in Luc. 1:26-38
De Evangelist Lucas beschrijft de aankondiging van Jezus geboorte aan Maria (Annunciatie) als volgt in Luc. 1:26-38
- [Toen] zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea, naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heette, een afstammeling van David. Het meisje heette Maria. Gabriël ging haar huis binnen en zei: 'Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je.' Ze schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had. Maar de engel zei tegen haar: 'Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet hem Jezus noemen. [...] Maria vroeg aan de engel: 'Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad.' De engel antwoordde: 'De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God. Luister, ook je familielid Elisabet is zwanger van een zoon, ondanks haar hoge leeftijd. Ze is nu, ook al hield men haar voor onvruchtbaar, in de zesde maand van haar zwangerschap, want voor God is niets onmogelijk.' Maria zei: 'De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd.' Daarna liet de engel haar weer alleen.
- Maria zei: 'Ja doei! Mooi niet! Lazer op viezerik.' Daarna liet de engel haar weer alleen.
Bezoeker
40 jaar CMO
Gisteravond (vrijdag 16/10) vierde het Centrum voor Mondiaal Onderwijs haar 40-jarig bestaan. Het CMO is ooit begonnen als de leermiddelenverzameling van het Studiecentrum voor Vredesvraagstukken en uitgegroeid tot producent van educatief materiaal op het gebied van oorlog en vrede, mensenrechten, eerlijke handel, duurzaamheid etc.
We hadden een bericht ontvangen van Marij dat we om 17.00 u. werden verwacht in Café Faber ( tot 3 jaar terug De Karseboom) aan de Van Broeckhuysenstraat waarna we verder zouden trekken naar een locatie waar het werelddiner zou plaatsvinden.
Op de afgesproken tijd had zich een bont gezelschap aan medewerkers uit heden en verleden verzameld van CMO, Cicam en Onderwijs Wereldwijs. Tijdens het drinken van een heerlijke Paulaner zei ik nog tegen mijn buurman Richard dat het mij gezien de financiële positie van CMO (derde geldstroom instituut), onze positie als wereldverbeteraars en de nabijheid van het pand dat het mij niet zou verbazen wanneer we voor het Werelddiner in de Grote Broek terecht zouden komen en inderdaad, kort daarop vertrokken we naar De Klinker, het restaurant van dit befaamde Nijmeegse kraakpand (inmiddels gelegaliseerd). Daar aangekomen werden we bij de ingang verwelkomd door een heer in blauwe bedoeïnenlook die eenieder verzocht om een kaartje te trekken. Op mijn kaartje stond het woord veel en de man in de kaftan wees mij een plaats aan tafel. Omdat er maar één tafel was nam ik aan dat men door middel van loting een eerlijke tafelschikking wilde bereiken. Ik nam plaats en een meisje kwamn vragen wat ik wilde drinken. Mijn keuze viel op het biologische en bijzonder smakelijke Budels Bier.
Nadat ik een tijdje had gedronken en me onderhouden met tafelgenoten begon me iets op te vallen. Op de stoelen aan de kant zaten zo'n 30 mensen. Ze dronken niet, ze praatten niet met elkaar maar zaten alleen maar verbaasd te kijken naar ons aan tafel die het kennelijk beter getroffen hadden.
Gelukkig nam Marij het woord en vertelde dat het die dag (16 oktober) Wereldvoedseldag was. Nu is het zo dat de wereld weliswaar voldoende voedsel produceert om iedereen te voeden maar dat in concreto 15% van de wereldbevolking bijna al het voedsel heeft en de overige 85% bijna niets en het leek haar en de mensen van de Klinker een leuk idee om daar op deze manier een kwartiertje bij stil te staan.
Tot ieders opluchting opende zij vervolgens een groot gordijn en bleken er voldoende stoelen en tafels klaar te staan voor alle aanwezigen. Er werd een inleiding gehouden waarin eveneens aandacht werd besteed aan het wereldvoedselprobleem en er werd bij verteld dat de hoeveelheden in overeenstemming waren met wat we zouden krijgen als het voedsel eerlijk over alle wereldbewoners verdeeld zou zijn geweest. Het was maar goed dat dat werd verteld anders had niemand er wat van gemerkt. We konden ons te goed doen aan pompoensoep, quinoa met gevulde koolbladeren, groentenspies uit de oven en loempiaatjes. Als nagerecht was er gevulde appel met een sinaasappel-gembersaus. Ronja en Arnaud, de koks van de Klinker hadden kortom een prima visitekaartje afgegeven. Het geheel kon worden weggespoeld met een rode Regent barrique 2007 en/of een witte Riesel 2007, beide bekroonde biologische wijnhoeve de Colonjes uit Groesbeek.
Nogmaals mijn complimenten aan iedereen en in het bijzonder aan Marij
We hadden een bericht ontvangen van Marij dat we om 17.00 u. werden verwacht in Café Faber ( tot 3 jaar terug De Karseboom) aan de Van Broeckhuysenstraat waarna we verder zouden trekken naar een locatie waar het werelddiner zou plaatsvinden.
Op de afgesproken tijd had zich een bont gezelschap aan medewerkers uit heden en verleden verzameld van CMO, Cicam en Onderwijs Wereldwijs. Tijdens het drinken van een heerlijke Paulaner zei ik nog tegen mijn buurman Richard dat het mij gezien de financiële positie van CMO (derde geldstroom instituut), onze positie als wereldverbeteraars en de nabijheid van het pand dat het mij niet zou verbazen wanneer we voor het Werelddiner in de Grote Broek terecht zouden komen en inderdaad, kort daarop vertrokken we naar De Klinker, het restaurant van dit befaamde Nijmeegse kraakpand (inmiddels gelegaliseerd). Daar aangekomen werden we bij de ingang verwelkomd door een heer in blauwe bedoeïnenlook die eenieder verzocht om een kaartje te trekken. Op mijn kaartje stond het woord veel en de man in de kaftan wees mij een plaats aan tafel. Omdat er maar één tafel was nam ik aan dat men door middel van loting een eerlijke tafelschikking wilde bereiken. Ik nam plaats en een meisje kwamn vragen wat ik wilde drinken. Mijn keuze viel op het biologische en bijzonder smakelijke Budels Bier.
Nadat ik een tijdje had gedronken en me onderhouden met tafelgenoten begon me iets op te vallen. Op de stoelen aan de kant zaten zo'n 30 mensen. Ze dronken niet, ze praatten niet met elkaar maar zaten alleen maar verbaasd te kijken naar ons aan tafel die het kennelijk beter getroffen hadden.
Gelukkig nam Marij het woord en vertelde dat het die dag (16 oktober) Wereldvoedseldag was. Nu is het zo dat de wereld weliswaar voldoende voedsel produceert om iedereen te voeden maar dat in concreto 15% van de wereldbevolking bijna al het voedsel heeft en de overige 85% bijna niets en het leek haar en de mensen van de Klinker een leuk idee om daar op deze manier een kwartiertje bij stil te staan.
Tot ieders opluchting opende zij vervolgens een groot gordijn en bleken er voldoende stoelen en tafels klaar te staan voor alle aanwezigen. Er werd een inleiding gehouden waarin eveneens aandacht werd besteed aan het wereldvoedselprobleem en er werd bij verteld dat de hoeveelheden in overeenstemming waren met wat we zouden krijgen als het voedsel eerlijk over alle wereldbewoners verdeeld zou zijn geweest. Het was maar goed dat dat werd verteld anders had niemand er wat van gemerkt. We konden ons te goed doen aan pompoensoep, quinoa met gevulde koolbladeren, groentenspies uit de oven en loempiaatjes. Als nagerecht was er gevulde appel met een sinaasappel-gembersaus. Ronja en Arnaud, de koks van de Klinker hadden kortom een prima visitekaartje afgegeven. Het geheel kon worden weggespoeld met een rode Regent barrique 2007 en/of een witte Riesel 2007, beide bekroonde biologische wijnhoeve de Colonjes uit Groesbeek.
Nogmaals mijn complimenten aan iedereen en in het bijzonder aan Marij
zaterdag, oktober 17, 2009
Speeltoestel (2)
Enkele weken terug heb ik aandacht besteed aan het nieuwe speeltoestel dat zou verrijzen op onze hof. Verschillende bewoners waren om het voorzichtig uit te drukken niet erg blij met het enorme gevaarte dat op zo'n 5 à 6 m. afstand van de voorgevels zou komen te staan. De afgelopen weken hebben we nog kunnen genieten van een goeddeels leeg plantsoen (zie foto boven) maar inmiddels is het nieuwe speeltoestel geplaatst:
De omvang van het ding is uiteindelijk een stuk kleiner geworden dan aanvankelijk voorgespiegeld was. En ook is het een stukje lager geworden. Volgens de ambtenaren van de gemeente om redenen van de veiligheid maar volgens mij omdat voor bouwwerken met een hoogte lager dan 3 m geen bouwvergunning vereist is en dus ook geen onafhankelijke en formele beoordeling van bezwaren kan plaatsvinden.
Wat wel de goedkeuring van de omwonenden kan wegdragen is de ingenieuze extra glijbaan voor de kleintjes waardoor gegil en gekrijs slechts zeer incidenteel te verwachten is..
vrijdag, oktober 16, 2009
Krokodil
Opbouwmissie
Er is de afgelopen jaren veel discussie geweest over de aanwezigheid van Nederlandse troepen in Afghanistan. Volgens de een bestaat een opbouwmissie uit de aanleg van wegen en het bouwen van schooltjes maar komen we daar niet aan toe omdat we in een vechtmissie verzeild zijn geraakt.
Volgens anderen (zoals ik) draait een opbouwmissie om het bouwen aan een veilige burgerlijke samenleving waar onderwijzers les kunnen geven aan jongens en meisjes zonder bang te hoeven zijn een mes over hun keel gehaald te krijgen.
De werkelijkheid overtreft echter mijn stoutste dromen: Alle inspanningen van de internationale gemeenschap zijn er helemaal op gericht om de plek waar ik woon na te bouwen in dat uitgestrekte land!
Sudoku
zondag, september 27, 2009
Diabolo
Het filmpje hieronder had ik al een tijdje op mijn HD staan met de bedoeling om hem op mijn site te plaatsen. Nou, hier is ie dan: Afgelopen voorjaar heb ik een diabolo gekocht en daar leuk mee gespeeld. Ik kan er echter geen hout van. Toch beheers ik één weergaloze truc die in geen enkel instructieboek beschreven staat: men gooie de diabolo in de lucht, late hem stuiteren en vange hem weer op. Kijk zelf maar en oefen maar flink!
maandag, september 21, 2009
Akasha ponykamp 2009
Op vrijdag 24 juli werd het Akasha Ponykamp op manege Sint Frans in Alverna afgesloten met de traditionele show. De rand van de kleine bak stond boordevol ouders, grootouder, broertjes, zussen en vriendinnen van de deelnemers aan het ponykamp.
Sinds een aantal jaren sta ik daar ook altijd bij om gewapend met de camera verslag te leggen van al het schoons wat daar allemaal gebeurt. Ook dit jaar was dat het geval maar omdat mijn camera de laatste maanden kuren vertoond bij een bepaalde lichtinval waren mijn beelden van een dusdanig slechte kwaliteit dat daar geen film van te maken was.
Toen ik vandaag het Youtube-adres intikte kraag ik een pagina voorgeschoteld die Bronke afgelopen weekend had bekeken en laat dat nou net de Grote Carrousel zijn uit deze show (een upload van itsDian).
Bronke is één can de twee kopruiters op witte paarden in deze show. Nog een bijzonderheid: Voor het eerst in de geschiedenis van de Eindshows van Akasha ponykampen maakte een galop deel uit van de show. De show stond in het teken van sprookjes en wordt verder uitgewerkt tot een groots paardentheater onder de titel "Komt Goed" later dit seizoen.
Introductie 2009 Radboud Universiteit
In de tweede helft van augustus vonden er allerlei introductieactiviteiten plaats op de radboud Universiteit. De aankomende eerstejaars-studenten worden dan wegwijs gemaakt in allerlei onderwerpen over hun studie, universiteit of HAN en over de stad Niimegen.
Ook het Universitair Sportcentrum speelt daarbij altijd een belangrijke rol: Zo vonden op 18, 19, 20 en 27 augustus op het USC weer de jaarlijkse sportdagen plaats. Met uitzondering van de eerste dag was mijn karateclub NSKVdojo aanwezig om in een demonstratie te laten zien wat in de tijd van ± één jaar bereikt kan worden.
Mijn leerlingen demonstreerden een kihoncombinatie in drie stappen met jodan tsuki, chudan tsuki en mae geri. Achteruit volgde de verdediging met age uke, soto ude uke, gedan barai en gyaku tsuki waarna beide combinaties als sanbon kumite werden getoond.
De tweede kihon liet een wat wedstrijdachtiger vorm zien met de aanvalscombinatie kizami tsuki, gyaku tsuki en mawashi geri en de verdediging nagashi uke, osae uke, uraken, uchi ude uke en gyaku tsuki. Ook deze combinaties werden even later in een kunitesetting gedemonstreerd.
Na het onderdeel kata (Heian nidan) volgde nog het Jiyu kumite (sparren) waarin de demonstranten in korte tijd een aardig aantal goede aanvallen en verdedigingen lieten zien.
Op woensdag 19 en donderdag 27 maakte karate ook deel uit van het Sport- & Spelcircuit waarbij ik met behulp van één enkele afweertechniek (het lage veegblok: gedan barai) de deelnemers een tijdreis door de ontwikkeling van het karate liet maken,
vrijdag, september 18, 2009
Bodies Cacaofabriek
Eergisteren plaatste ik een item over de Clarissen in Helmond. Op zoek naar fotomateriaal van het klooster in de Molenstraat stuitte ik op een website met de naam Claraklooster maar dat klooster lag in Den Bosch. De bewoners van deze woongemeenschap zijn voornamelijk actief op het gebied van de kunsten. Een van de bewoners is Kees van den Boogaart die net voor de zomervakantie de prachtige installatie Bodies had opgebouwd in de Cacaofabriek. Een paar dagen voor ik de website bezocht had de webmaster een verslag van Omroep Brabant over de expositie geupload en die zie je weer hieronder.
woensdag, september 16, 2009
Clarissen
Zondag 13 september was het Open Monumentendag en vandaag las ik in het Eindhovens Dagblad een artikel over bezoek aan Helmondse monumenten waar onder het Claraklooster. Het klooster staat aan de Molenstraat in Helmond en stond in vroeger tijden bekend als het Clarissenklooster geheten toen er dus nog zusters woonden.
De Orde der Clarissen is een contemplatieve kloosterorde. Het is de tweede orde van Franciscus van Assisi, een vrouwelijke tak van de vroeg-franciscaanse beweging, en werd rond 1212 door Clara van Assisi (Clara Sciffi) (1194-1253) gesticht in San Damiano.
Het leven van de clarissen is er een van volkomen afzondering van de wereld, vol armoede, boete en beschouwing. Hun dagtaak is een afwisseling van handenarbeid en koorgebed; zelfs om middernacht komen ze voor twee uur samen in de kapel.
De eerste Clarissen kwamen in 1900 van Tilburg naar Helmond. Zij woonden tijdelijk in drie arbeiderswoningen in de Molenstraat, totdat zij hun nieuwe klooster konden betrekken dat gebouwd langs de in 1880 geopende begraafplaats. De gelden voor de bouw kwamen voor een groot deel van Willem Prinzen en zijn vrouw Christina Schillemans; een collecte in de stad die in 1904 werd gehouden vulde de ontbrekende gelden aan. De bouw, naar ontwerp van architect J.W. van der Putten, kon daarmee beginnen en een jaar later, op 20 maart 1905, kon het klooster worden betrokken. De kapel, toegewijd aan Sint Jozef, kreeg in 1906 een eikenhouten altaar, waarop ter ere aan de Helmondse weldoeners de heiligen Wilhelmus en Christina zijn afgebeeld. Al in 1915 moest het klooster worden uitgebreid, waarvoor als architecten de Helmondse gebroeders de Vries werden aangetrokken.
Op 8 november 1992 konden de inwoners van Helmond afscheid nemen van hun Clarissen (er waren er nog 6 over in het klooster) op een receptie die werd gehouden na een heilige mis in de Sint Lambertuskerk. Na hun vertrek kwam de stichting “Mensen voor mensen” zich in het gebouw vestigen; een groep vrijwilligers die hulp wilden bieden aan mensen die in een hopeloze situatie waren terechtgekomen. In een ander gedeelte kwam een nieuwe kloosterorde, de zusters Oblaten van de Assumptie.
Clarissen werden ook wel slotzusters genoemd; zij verlieten het klooster nooit; zelfs familiebezoek vond gescheiden door tralies plaats. Ook in de kapel bleven zij voor buitenstaanders verborgen. Voor hun contacten met de buitenwereld waren er ook enkele buitenzusters, die wel een gemeenschap vormden met de slotzusters maar niet in het afgesloten deel van het klooster leefden. De buitenzuster gingen letterlijk de boer op; te voet en later met de fiets gingen zij in Helmond en in de verre omgeving hun levensonderhoud bij elkaar bedelen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kregen de Clarissen toestemming om tegen vergoeding voor geestelijken de was te doen en verscheen er een grote stoomketel. Tot 1950 mochten zij geen werk verrichten. Daarna ontstond de boekbinderij en de pottenbakkerij.
Ook gebeurde het met enige regelmaat dat inwoners van Helmond contact opnamen met de zusters met het verzoek om een intentie in hun gebeden op te nemen. Zo wendde zich in 1957 (of 1958) een zeer bezorgde moeder tot de zusters met het verzoek een noveen te houden voor haar driejarige (of vierjarige) zoontje dat met nekkramp in het ziekenhuis was opgenomen en waarbij het er naar uitzag dat alleen medisch handelen onvoldoende zou zijn om voor genezing zorg te dragen. De zusters hebben negen dagen lang elke dag de Rozenkrans gebeden voor het jongetje dat enkele maanden later weer genezen uit het ziekenhuis werd ontslagen. Vandaar dat dit jongetje meer dan vijftig jaar later alsnog dit kleine digitaal monumentje voor de Clarissen op Sjefstek plaatst.
De Orde der Clarissen is een contemplatieve kloosterorde. Het is de tweede orde van Franciscus van Assisi, een vrouwelijke tak van de vroeg-franciscaanse beweging, en werd rond 1212 door Clara van Assisi (Clara Sciffi) (1194-1253) gesticht in San Damiano.
Het leven van de clarissen is er een van volkomen afzondering van de wereld, vol armoede, boete en beschouwing. Hun dagtaak is een afwisseling van handenarbeid en koorgebed; zelfs om middernacht komen ze voor twee uur samen in de kapel.
De eerste Clarissen kwamen in 1900 van Tilburg naar Helmond. Zij woonden tijdelijk in drie arbeiderswoningen in de Molenstraat, totdat zij hun nieuwe klooster konden betrekken dat gebouwd langs de in 1880 geopende begraafplaats. De gelden voor de bouw kwamen voor een groot deel van Willem Prinzen en zijn vrouw Christina Schillemans; een collecte in de stad die in 1904 werd gehouden vulde de ontbrekende gelden aan. De bouw, naar ontwerp van architect J.W. van der Putten, kon daarmee beginnen en een jaar later, op 20 maart 1905, kon het klooster worden betrokken. De kapel, toegewijd aan Sint Jozef, kreeg in 1906 een eikenhouten altaar, waarop ter ere aan de Helmondse weldoeners de heiligen Wilhelmus en Christina zijn afgebeeld. Al in 1915 moest het klooster worden uitgebreid, waarvoor als architecten de Helmondse gebroeders de Vries werden aangetrokken.
Op 8 november 1992 konden de inwoners van Helmond afscheid nemen van hun Clarissen (er waren er nog 6 over in het klooster) op een receptie die werd gehouden na een heilige mis in de Sint Lambertuskerk. Na hun vertrek kwam de stichting “Mensen voor mensen” zich in het gebouw vestigen; een groep vrijwilligers die hulp wilden bieden aan mensen die in een hopeloze situatie waren terechtgekomen. In een ander gedeelte kwam een nieuwe kloosterorde, de zusters Oblaten van de Assumptie.
Clarissen werden ook wel slotzusters genoemd; zij verlieten het klooster nooit; zelfs familiebezoek vond gescheiden door tralies plaats. Ook in de kapel bleven zij voor buitenstaanders verborgen. Voor hun contacten met de buitenwereld waren er ook enkele buitenzusters, die wel een gemeenschap vormden met de slotzusters maar niet in het afgesloten deel van het klooster leefden. De buitenzuster gingen letterlijk de boer op; te voet en later met de fiets gingen zij in Helmond en in de verre omgeving hun levensonderhoud bij elkaar bedelen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kregen de Clarissen toestemming om tegen vergoeding voor geestelijken de was te doen en verscheen er een grote stoomketel. Tot 1950 mochten zij geen werk verrichten. Daarna ontstond de boekbinderij en de pottenbakkerij.
Ook gebeurde het met enige regelmaat dat inwoners van Helmond contact opnamen met de zusters met het verzoek om een intentie in hun gebeden op te nemen. Zo wendde zich in 1957 (of 1958) een zeer bezorgde moeder tot de zusters met het verzoek een noveen te houden voor haar driejarige (of vierjarige) zoontje dat met nekkramp in het ziekenhuis was opgenomen en waarbij het er naar uitzag dat alleen medisch handelen onvoldoende zou zijn om voor genezing zorg te dragen. De zusters hebben negen dagen lang elke dag de Rozenkrans gebeden voor het jongetje dat enkele maanden later weer genezen uit het ziekenhuis werd ontslagen. Vandaar dat dit jongetje meer dan vijftig jaar later alsnog dit kleine digitaal monumentje voor de Clarissen op Sjefstek plaatst.
zaterdag, september 12, 2009
Shakira
In mijn (elektronische agenda staat sinds enkele dagen een datum ingevuld: 5 februari 2025 met daaraan toegevoegd het woord Bloemetjesjurk!
Een mooier cadeau voor een vrouw van dertig is bijkans niet denkbaar. Dat komt zo: een paar dagen geleden keken Bronke en ik naar de televisie waar net de nieuwe clip van Shakira - She-Wolf - voorbij kwam. Bronke keek met een steeds verder toenemende frons hoe Shakira in een wel erg krap pakje door het beeld kronkelde. Plotseling riep Bronke: "Zoiets trek je toch niet aan! Ze is al boven de dertig!"
Misschien dat Bronke de komende 15 jaar nog van gedachten verandert maar zo niet, dan is een bloemetjesjurk een mooi verjaardagscadeau. Tot het zo ver is kun je hieronder de video bekijken en zelf oordelen of het oordeel van Bronke over de kledingkeuze van Shakira terecht is.
Clip | Shakira : She Wolf
Geüpload door Henrietta-Aime-Fumer_Tv. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.
En als je de video van Shakira hebt bekeken ben je misschien ook nog geïnteresseerd in het commentaar van de He-Wolf:
Klik hier om deze video te bekijken.
Een mooier cadeau voor een vrouw van dertig is bijkans niet denkbaar. Dat komt zo: een paar dagen geleden keken Bronke en ik naar de televisie waar net de nieuwe clip van Shakira - She-Wolf - voorbij kwam. Bronke keek met een steeds verder toenemende frons hoe Shakira in een wel erg krap pakje door het beeld kronkelde. Plotseling riep Bronke: "Zoiets trek je toch niet aan! Ze is al boven de dertig!"
Misschien dat Bronke de komende 15 jaar nog van gedachten verandert maar zo niet, dan is een bloemetjesjurk een mooi verjaardagscadeau. Tot het zo ver is kun je hieronder de video bekijken en zelf oordelen of het oordeel van Bronke over de kledingkeuze van Shakira terecht is.
Clip | Shakira : She Wolf
Geüpload door Henrietta-Aime-Fumer_Tv. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.
En als je de video van Shakira hebt bekeken ben je misschien ook nog geïnteresseerd in het commentaar van de He-Wolf:
There's a She-Wolf in my forest
Tell her to stop dancing please
There's a She-Wolf in my forest
Someone help her to find the beat
Tell her to stop dancing please
There's a She-Wolf in my forest
Someone help her to find the beat
Klik hier om deze video te bekijken.
woensdag, september 02, 2009
Wijzigingen op Sjefstek
Zojuist heb ik enkele wijzigingen aangebracht op Sjefstek. Ze zijn te vinden in het menu aan je linkerhand.
- Allereerst de enquête. Ik heb een nieuwe vraag geplaatst en in het antwoord kunnen jullie kenbaar maken wat je lievelingsdier is. Misschien enigszins verrassend dat je ook op een dier als de krokodil kunt stemmen. Ik vind namelijk dat er veel te weinig aandacht is voor deze vriendelijke goedlachse lobbessen. Ik ben het dan ook helemaal eens met die mevrouw van de dierenbescherming die ons vrijwel dagelijks via de STERreclame toespreekt: "Het probleem met krokodillen is dat mensen op een relatief goedkope manier een krokodil kunnen aanschaffen maar zich niet realiseren dat deze dieren een specifieke verzorging nodig hebben." Daarom dus!
- Er is ook een nieuwe diavoorstelling: Poedels! Ik heb al heel wat van die beesten gezien met wanstaltig geknipte staartjes en pootjes al dan niet met blauwe of roze kleurspoeling; en vaak heten ze dan ook nog Fifi of Froufrou. Je kan wel zeggen dat ik een enorme hekel aan die beesten heb gekregen (ik projecteer dus eigenlijk mijn afkeer van hun afrijselijkje baasjes op de arme diertjes zelf. Toen ik in de Daily Mail on line de foto's zag die Ron Netherland had geschoten van een "canine fancy dress contest" duurde het wel even voordat ik was bijgekomen van mijn lachstuip. Ik heb de slideshow op langzaam afspelen ingesteld dus geniet er maar van.
zaterdag, augustus 22, 2009
maandag, augustus 10, 2009
CD van de week
Nou, vooruit. Nog maar een berichtje over muziek. Zoals ik al eens eerder op dit blog heb geschreven hoor ik af en toe op de radio muziek die me weet te raken. Ik wil dan graag meer horen van die artiest. Zo heb ik enkele jaren terug de muziek van Tori Amos ontdekt. Ik kende haar naam wel maar had eigenlijk nooit muziek van haar gehoord en nu kan ik er niet vaak genoeg naar luisteren.
Enkele maanden terug was er weer eens zo'n moment: Radio1 werkt met een zogeheten CD van de week waar dan een nummer van wordt gedraaid en dat nummer vond ik dus prachtig. Jammer was alleen dat ik de naam niet goed had verstaan dus ik besloot op een muziekwebsite te zoeken op een naam al;s Ellen, Helen, Aileen etc. om te zien of er een herkenbaar resultaat naar boven kwam maar helaas.
Afgelopen weekend besloot ik het nog eens te proberen met als gedachte dat er op omroep.nl toch wel een lijst moest circuleren met daarop alle cd's van de week. Niet dus. Na nog wat verder te hebben gezocht kwam ik op een forum waar een aantal cd's van de week werden besproken en daar zag ik de naam Ellen Jewel tussen staan en dat leek mij dus een goed idee om daar verder mee te gaan. Ik tikte de naam in op Google maar dat had niet zo gek veel resultaat. Wel verscheen er een mededeling: bedoelde u misschien Ellen Jewell en dat werkte stukken beter: er verschenen wel drie videos die ik kon bekijken. Ik klikte er een aan en wist binnen enkele seconden dat ik had gevonden wat ik zocht. Ik zag op de video ineens de naam Eilen Joule voorbij komen en besloot verder te zoeken op de naam Eilen en dat werkte perfect.
Wat haar muziek betreft die kun je vinden op Phazemp3 en op 10 september a.s staat ze in 013 in Tilburg. Op het 013-blog kun je overigens een jubelend artikeltje over haar lezen.
Haar laatste album draagt de naam Sea of tears en hieronder kun je het titelnummer beluisteren. En ja, ze neemt haar gitarist mee naar Tilburg ;-]
http://www.013.nl/blog/410_oor_prijst_sea_of_tears_van_eilen_jewell
Enkele maanden terug was er weer eens zo'n moment: Radio1 werkt met een zogeheten CD van de week waar dan een nummer van wordt gedraaid en dat nummer vond ik dus prachtig. Jammer was alleen dat ik de naam niet goed had verstaan dus ik besloot op een muziekwebsite te zoeken op een naam al;s Ellen, Helen, Aileen etc. om te zien of er een herkenbaar resultaat naar boven kwam maar helaas.
Afgelopen weekend besloot ik het nog eens te proberen met als gedachte dat er op omroep.nl toch wel een lijst moest circuleren met daarop alle cd's van de week. Niet dus. Na nog wat verder te hebben gezocht kwam ik op een forum waar een aantal cd's van de week werden besproken en daar zag ik de naam Ellen Jewel tussen staan en dat leek mij dus een goed idee om daar verder mee te gaan. Ik tikte de naam in op Google maar dat had niet zo gek veel resultaat. Wel verscheen er een mededeling: bedoelde u misschien Ellen Jewell en dat werkte stukken beter: er verschenen wel drie videos die ik kon bekijken. Ik klikte er een aan en wist binnen enkele seconden dat ik had gevonden wat ik zocht. Ik zag op de video ineens de naam Eilen Joule voorbij komen en besloot verder te zoeken op de naam Eilen en dat werkte perfect.
Wat haar muziek betreft die kun je vinden op Phazemp3 en op 10 september a.s staat ze in 013 in Tilburg. Op het 013-blog kun je overigens een jubelend artikeltje over haar lezen.
Haar laatste album draagt de naam Sea of tears en hieronder kun je het titelnummer beluisteren. En ja, ze neemt haar gitarist mee naar Tilburg ;-]
http://www.013.nl/blog/410_oor_prijst_sea_of_tears_van_eilen_jewell
woensdag, augustus 05, 2009
Under the Covers
Vorige week donderdag las ik in de Volkskrant een recensie van het album Under the Covers Vol. 2 van Matthew Sweet en Susanna Hoffs. De eerste maakt stevige gitaarrock en Hoffs kennen we nog als zangeres van The Bangles (Eternal Flame, weetjewel). Het album bevat een flink aantal covers van hun favoriete nummers uit de jaren 70. Op de website Icon vs. icon kun je een interview lezen met Hoffs over Under the Covers Vol. 2
Mijn belangstelling was gewekt en ik besloot meteen op zoek te gaan en mijn eerste poging was raak want op Phazemp3 vond ik twee resultaten. Maar hee! Dat bleek Vol. 1 te zijn. Ook leuk en toen ik die even later in mijn iTunes afspeelde hoorde ik mijn buurvrouw Els heel wat nummers meezingen.
Mijn favoriete nummer van Vol 1 is een oude Neil Young song Cinnamon Girl die twee jaar terug door Sweet en Hoffs live werd uitgevoerd in de show van Jay Leno. Eventjes genieten dus…
Maar ik was dus nog steeds op zoek naar Vol. 2 en vanavond vond ik hem op Kyogoi, waarschijnlijk omdat ik me opeens weer herinnerde welke zoekstrategie het beste werkt (+"titel" +blogspot en dan zoeken op afbeeldingen; werkt perfect). Inmiddels beluisterd en mijn twee favorieten zijn All the young dudes (vorige week genadeloos afgebrand in de Volkskrant) en het oude Yes nummer I've seen all good people. Voor wie ze ook wil horen: via de titel word je doorgelinkt naar YouTube. Veel plezier.
Mijn belangstelling was gewekt en ik besloot meteen op zoek te gaan en mijn eerste poging was raak want op Phazemp3 vond ik twee resultaten. Maar hee! Dat bleek Vol. 1 te zijn. Ook leuk en toen ik die even later in mijn iTunes afspeelde hoorde ik mijn buurvrouw Els heel wat nummers meezingen.
Mijn favoriete nummer van Vol 1 is een oude Neil Young song Cinnamon Girl die twee jaar terug door Sweet en Hoffs live werd uitgevoerd in de show van Jay Leno. Eventjes genieten dus…
Maar ik was dus nog steeds op zoek naar Vol. 2 en vanavond vond ik hem op Kyogoi, waarschijnlijk omdat ik me opeens weer herinnerde welke zoekstrategie het beste werkt (+"titel" +blogspot en dan zoeken op afbeeldingen; werkt perfect). Inmiddels beluisterd en mijn twee favorieten zijn All the young dudes (vorige week genadeloos afgebrand in de Volkskrant) en het oude Yes nummer I've seen all good people. Voor wie ze ook wil horen: via de titel word je doorgelinkt naar YouTube. Veel plezier.
donderdag, juli 30, 2009
Nationale identiteit
Een hele tijd geleden was er een vergadering van de Cacaofabriek in Helmond waar Cees Gunsing (opgegroeid in Arnhem en woonachtig in Den Bosch) het uitgaansleven in die plaatsen besprak. Volgens hem werd in alle wat grotere plaatsen het uitgaansleven verziekt door jongelui uit dorpen in de omgeving die hun avondje uit plegen op te luisteren met het trappen van flink wat heibel. Martin van de Laar en ik (beiden geboren en opgegroeid in Helmond) hoorden hem glimlachend aan en antwoordden hem dat het beschreven verschijnsel onbekend was in het uitgaansleven van Helmond (toch zo'n 90.000 inwoners). Nu ik dit opschrijf moet ik nog lachen bij de gedachte dat opgeschoten jongelui uit Bakel, Aarle-Rixtel of Deurne tijdens de weekenden Helmond onveilig zouden maken.
Tja, het gaat er wel lekker ruig aan toe in mijn geboorteplaats zoals ook mag blijken uit bovenstaand bericht in het ED. Met name het gooien van een steen door de ruit vind ik nogal extreem. Het pissen door de brievenbus daarentegen kan bij wijze overal in Nederland gebeuren. Zo is het door de brievenbus pissen heel normaal tijdens het Maastreechse carnaval (een echte carnavalsvierder doet zoiets niet, het zijn de Hollanders - en dat is alles noordelijk van Roermond - die dat doen) en tijdens de Sneekweek (een echte Fries doet zoiets niet, het zijn de Hollanders - alle niet-Friezen - die dat doen). Ook de politie van Antwerpen kan er over meepraten: als zij iemand oppakken die tegen de kathedraal heeft staan zeiken is het vrijwel altijd n'n Ollander!
Het pissen door de brievenbus is dus zo'n doodgewoon Nederlands verschijnsel dat ik na het lezen van het artikel in eerste instantie dacht dat het om een allochtoon ging die eindexamen deed voor zijn inburgeringscursus. Na de brievenbus snel nog even naar het viaduct om een stoeptegel naar beneden te pleuren en dan met alle medekandidaten naar het voetbalstadion om de scheids uit te maken voor kk-homo. En als dat naar behoren wordt uitgevoerd hoor je er helemaal bij!
Tja, het gaat er wel lekker ruig aan toe in mijn geboorteplaats zoals ook mag blijken uit bovenstaand bericht in het ED. Met name het gooien van een steen door de ruit vind ik nogal extreem. Het pissen door de brievenbus daarentegen kan bij wijze overal in Nederland gebeuren. Zo is het door de brievenbus pissen heel normaal tijdens het Maastreechse carnaval (een echte carnavalsvierder doet zoiets niet, het zijn de Hollanders - en dat is alles noordelijk van Roermond - die dat doen) en tijdens de Sneekweek (een echte Fries doet zoiets niet, het zijn de Hollanders - alle niet-Friezen - die dat doen). Ook de politie van Antwerpen kan er over meepraten: als zij iemand oppakken die tegen de kathedraal heeft staan zeiken is het vrijwel altijd n'n Ollander!
Het pissen door de brievenbus is dus zo'n doodgewoon Nederlands verschijnsel dat ik na het lezen van het artikel in eerste instantie dacht dat het om een allochtoon ging die eindexamen deed voor zijn inburgeringscursus. Na de brievenbus snel nog even naar het viaduct om een stoeptegel naar beneden te pleuren en dan met alle medekandidaten naar het voetbalstadion om de scheids uit te maken voor kk-homo. En als dat naar behoren wordt uitgevoerd hoor je er helemaal bij!
vrijdag, juli 17, 2009
Nieuwe baan Yuri van Gelder
Onze Lord of the Rings Yuri van Gelder heeft - voor de gezelligheid, dat wel - regelmatig cocaïne gesnoven. En dat spul werd bij een dopingcontrole in zijn urine gevonden. Dat gaat hem niet alleen een schorsing opleveren van een of twee jaar maar ook raakt sergeant van Gelder zijn baan bij de topsportbrigade van defensie kwijt.
Gelukkig is het niet zo heel moeilijk om een nieuwe baan te vinden:
Wanneer je 1.60 m. hoog en 1.60 m. breed bent heb je een schitterend carrièreperspectief:
Onze sympathieke Waalwijker kan deze zomer gewoon aan de slag als uitsmijter bij de Efteling!
Gelukkig is het niet zo heel moeilijk om een nieuwe baan te vinden:
Wanneer je 1.60 m. hoog en 1.60 m. breed bent heb je een schitterend carrièreperspectief:
Onze sympathieke Waalwijker kan deze zomer gewoon aan de slag als uitsmijter bij de Efteling!
woensdag, juli 15, 2009
Nieuwe software
Gisteren kreeg ik een e-mail van het Informatiseringscentrum Faculteit der Managementwetenschappen die mij met blijdschap vervulde: Binnenkort (waarschijnlijk 2010) krijgen we (op de werkplekken) de beschikking over Office 2007:
"Binnenkort worden alle pc’s in het Studielandschap opnieuw geïnstalleerd, zodat de aangeboden software weer actueel is. Meest in het oog springende wijziging is Office 2007. Vooruitlopend op de uitrol van deze Office versie op de medewerkers-pc’s wordt deze vanaf september dus al de standaard in het Studielandschap. De inrichting van deze Office versie is zodanig, dat uitwisseling van documenten met oudere Office versies geen problemen oplevert."
Het is maar te hopen dat ik er nog op tijd in slaag om het nieuwste besturingssysteem te installeren:
"Binnenkort worden alle pc’s in het Studielandschap opnieuw geïnstalleerd, zodat de aangeboden software weer actueel is. Meest in het oog springende wijziging is Office 2007. Vooruitlopend op de uitrol van deze Office versie op de medewerkers-pc’s wordt deze vanaf september dus al de standaard in het Studielandschap. De inrichting van deze Office versie is zodanig, dat uitwisseling van documenten met oudere Office versies geen problemen oplevert."
Het is maar te hopen dat ik er nog op tijd in slaag om het nieuwste besturingssysteem te installeren:
Fitness
In het hele land schiet het ene fitnesscentrum na het andere uit de grond en - laten we eerlijk zijn - bij fitness draait alles om het uiterlijk: zien en gezien worden, daar gaat het om. Zelf doe ik aan fitness vanwege een medische reden en sinds gisteren doe ik dat op het USC, het Sportcentrum van de Radboud Universiteit.
Het USC beschikt over een fantastisch mooie fitnessruimte met een grote glazen wand zodat voorbijgangers op straat je strakke lijf kunnen bewonderen (mijn lijf is inmiddels wat minder strak maar ik ben druk bezig het vet te vervangen door spierweefsel). Ook de apparatuur op het USC mag er wezen: state of the art en high tech maar ook hier blijkt het toch weer om het uiterlijk te draaien. Zo wilde ik gisteren de Technogym Leg Press gebruiken, een apparaat om de beenspieren te trainen. Hieronder links zie je een afbeelding van dit apparaat.
De Leg Press op het USC heeft een leuk extraatje namelijk een groot displaywaarop je kunt zien welk gewicht er aan hangt, hoe vaak je dat gewicht hebt weggedrukt, de snelheid waarmee je dat gedaan hebt en of je het gewicht over de volle lengte hebt weggedrukt of maar een gedeelte daarvan. Dat alles in cijfers en gelikte graphics. Daarnaast zijn er nog dingen die er uitzien als knoppen en toek ik dat alles bekeken had wilde ik beginnen maar had geen flauw idee waar ik op moest drukken om het gewicht in te stellen.
Gelukkig beschikt het USC over uitermate vriendelijke en deskundige fitnessbegeleiders bij wie ik mijn vraag kwijt kon. Roeland die op dat moment dienst had vertelde me dat ik allereerst de pads op mijn schouders moest hebben en liet zien hoe ik die kon verstellen. Vervolgens legde hij uit hoe ik de stoel naar voren en naar achter kon verschuiven en hoe ik door de hoek van de rugleuning te veranderen het accent kon leggen op bovenbeenspieren, bilspieren of juist een combinatie van die twee. Uiteindelijk liet Roeland mij zien hoe kinderlijk eenvoudig je het gewicht kon instellen: hij bukte zich om achter het voetenbankje een pin uit een gewicht te trekken en dat bij een ander gewicht in een gat te stoppen. Niks computergestuurde elektronica maar gewoon op de ouderwetse manier dus! Tja, Prediker zei het al en gelijk had ie: "Ziet, alles is ijdelheid. Er is niets nieuws onder de zon"
Het USC beschikt over een fantastisch mooie fitnessruimte met een grote glazen wand zodat voorbijgangers op straat je strakke lijf kunnen bewonderen (mijn lijf is inmiddels wat minder strak maar ik ben druk bezig het vet te vervangen door spierweefsel). Ook de apparatuur op het USC mag er wezen: state of the art en high tech maar ook hier blijkt het toch weer om het uiterlijk te draaien. Zo wilde ik gisteren de Technogym Leg Press gebruiken, een apparaat om de beenspieren te trainen. Hieronder links zie je een afbeelding van dit apparaat.
De Leg Press op het USC heeft een leuk extraatje namelijk een groot displaywaarop je kunt zien welk gewicht er aan hangt, hoe vaak je dat gewicht hebt weggedrukt, de snelheid waarmee je dat gedaan hebt en of je het gewicht over de volle lengte hebt weggedrukt of maar een gedeelte daarvan. Dat alles in cijfers en gelikte graphics. Daarnaast zijn er nog dingen die er uitzien als knoppen en toek ik dat alles bekeken had wilde ik beginnen maar had geen flauw idee waar ik op moest drukken om het gewicht in te stellen.
Gelukkig beschikt het USC over uitermate vriendelijke en deskundige fitnessbegeleiders bij wie ik mijn vraag kwijt kon. Roeland die op dat moment dienst had vertelde me dat ik allereerst de pads op mijn schouders moest hebben en liet zien hoe ik die kon verstellen. Vervolgens legde hij uit hoe ik de stoel naar voren en naar achter kon verschuiven en hoe ik door de hoek van de rugleuning te veranderen het accent kon leggen op bovenbeenspieren, bilspieren of juist een combinatie van die twee. Uiteindelijk liet Roeland mij zien hoe kinderlijk eenvoudig je het gewicht kon instellen: hij bukte zich om achter het voetenbankje een pin uit een gewicht te trekken en dat bij een ander gewicht in een gat te stoppen. Niks computergestuurde elektronica maar gewoon op de ouderwetse manier dus! Tja, Prediker zei het al en gelijk had ie: "Ziet, alles is ijdelheid. Er is niets nieuws onder de zon"
Walkman
Afgelopen maandag onderging ik een onderzoek aan de dunne darm. Op zondag - na het concert van het Bolsterkoor - heb ik nog even een glas water gedronken en in een voortuin zitten kletsen waarna ik rond half zes begonnen ben met het naar binnenwerken van 2 liter water waarin 2 zakjes KleanPrep waren opgelost. Dit alles om de dunne darm goed schoon te spoelen. Tegen twaalven nog even borst- en buikhaar wegscheren en daar na ruim een uur weer mee opgehouden. Supergladjes zag het er niet uit maar volgens mij zouden de plakkertjes wel blijven zitten.
Maandagochtend heb ik me om 8.15 u. gemeld op de afdeling functie MDL waar een aantal elektroden op mijn borst en buik werden geplakt. De verpleegkundige veroorloofde zich nog de opmerking dat ik me niet geschoren had maar daar heb ik maar niet al te uitgebreid op gereageerd. Toen de elektroden op hun plaats zaten kon een en ander worden aangesloten op een draagbare computer. Volgens de patiëntenbrochure van het ziekenhuis zou het daarbij gaan om een walkmanachtig kastje dat ik aan een riem om mijn middel zou dragen. In mijn herinnering was een walkman een kastje van 10x6x2,5 cm. dat ik met een clip aan mijn kleding kon bevestigen of in mijn binnenzak kon stoppen. De walkman van het ziekenhuis was echter net wat groter: Ik werd in een soort harnas gehesen met banden om mijn middel en mijn schouders. Aan de riem zat een tas van het formaat waarin vroeger analoge spiegelreflexcamera's werden opgeborgen.
Dat alles moest gebeuren om de signalen op te vangen van een minuscule camera die van 's ochtend 8.30 u. tot 's avonds 17.30 zo'n 50.000 foto's maakte van de binnenkant van mijn spijsverteringskanaal. De camera was een groot uitgevallen pil met een lens waar omheen een knipperend lampje zat ook nog wat te zien op de foto's. De camera slikte je binnen als een pil en dat ging redelijk gemakkelijk en dinsdagochtend heb ik hem weer uit de wc pot kunnen vissen. Vervolgens heb ik hem schoongespoeld en er een foto van gemaakt (zie onder). De komende dagen ga ik hen weer inleveren bij de Radboud zodat de volgende patiënt ook weer geholpen kan worden ;-]
Maandagochtend heb ik me om 8.15 u. gemeld op de afdeling functie MDL waar een aantal elektroden op mijn borst en buik werden geplakt. De verpleegkundige veroorloofde zich nog de opmerking dat ik me niet geschoren had maar daar heb ik maar niet al te uitgebreid op gereageerd. Toen de elektroden op hun plaats zaten kon een en ander worden aangesloten op een draagbare computer. Volgens de patiëntenbrochure van het ziekenhuis zou het daarbij gaan om een walkmanachtig kastje dat ik aan een riem om mijn middel zou dragen. In mijn herinnering was een walkman een kastje van 10x6x2,5 cm. dat ik met een clip aan mijn kleding kon bevestigen of in mijn binnenzak kon stoppen. De walkman van het ziekenhuis was echter net wat groter: Ik werd in een soort harnas gehesen met banden om mijn middel en mijn schouders. Aan de riem zat een tas van het formaat waarin vroeger analoge spiegelreflexcamera's werden opgeborgen.
Dat alles moest gebeuren om de signalen op te vangen van een minuscule camera die van 's ochtend 8.30 u. tot 's avonds 17.30 zo'n 50.000 foto's maakte van de binnenkant van mijn spijsverteringskanaal. De camera was een groot uitgevallen pil met een lens waar omheen een knipperend lampje zat ook nog wat te zien op de foto's. De camera slikte je binnen als een pil en dat ging redelijk gemakkelijk en dinsdagochtend heb ik hem weer uit de wc pot kunnen vissen. Vervolgens heb ik hem schoongespoeld en er een foto van gemaakt (zie onder). De komende dagen ga ik hen weer inleveren bij de Radboud zodat de volgende patiënt ook weer geholpen kan worden ;-]
woensdag, juli 08, 2009
Speeltoestel
Op onze hof staan enkele speeltoestellen waar druk gebruik van wordt gemaakt. Bij controle is onlangs gebleken dat het grote speeltoestel (een combinatie van klimrek, glijbaan en twee schommels) niet meer voldoet aan de veiligheidseisen en vervangen dient te worden.
De Nijmeegse gemeenteraad heeft op 27 juni 2007 de beleidsnotitie ‘Kom je buiten spelen 2007 - 2010’ vastgesteld op grond waarvan het college van B&W jaarlijks een uitvoeringsplan moet vaststellen. In zijn besluit van 3 februari 2009 heeft het college het uitvoeringsprogramma speelplekken 2009 vastgesteld. Hierin is een bedrag van € 15.000,- opgenomen voor een revitalisering van de speelplek op de Kastanjehof.
Nu zijn de meningen enigszins verdeeld over de speelplek: een groot aantal mensen vindt het leuk wanneer hier kinderen spelen en een eveneens groot aantal vindt een revitalisering overbodig want het is al vitaal genoeg; het gaat dan met name om de geluidsoverlast die gepaard gaat met spelende kinderen. Het geluid wordt bovendien versterkt door de bouwwijze van de hof: het binnenterrein wordt aan 4 zijden omzoomd door appartementencomplexen van 3 en 4 hoog waartussen het geluid weerkaatst wordt. Op de afbeelding hieronder zie je de hof met op de grijze vlek onder de K van Kastanjehof de plek van het huidige speeltoestel.
Bij deze controverse bevind ik me doorgaans in het kamp van degenen die spelende kinderen leuk vinden maar deze keer denk ik daar toch een beetje anders over.
Onlangs zijn de bewoners van de Kastanjehof en enkele aanliggende straten door de gemeente uitgenodigd om op het binnenterrein bij elkaar te komen om te praten over welk speeltoestel dient te worden gekozen (draagvlak!). Nu kun je voor € 15.000,- een aardig speeltoestel aanschaffen en dat bleek ook toen de gemeente-ambtenaar liet weten waar de gedachten van de gemeente naar uitgingen: Een multifunctioneel toestel waar met name de wat oudere kinderen uitdaging in zouden kunnen vinden. De afmetingen zouden zo'n 9,50 x 7,50 m. bedragen met een dakhoogte van 4 meter. Bij wijze van voorbeeld zond de gemeente deze afbeelding mee:
Je ziet 't: een aardig uit de kluiten gewassen apparaat. Nu staan er waarschijnlijk wel meer van dergelijke speeltoestellen in Nederland waardoor de plaatsing op zich Nijmegen geen unicum oplevert. Wat waarschijnlijk wel een unicum oplevert is de plaatsing van een dergelijk gevaarte op 6 meter van de voorgevel van een woning (kom op gemeente Nijmegen, laat maar zien die foto). Stel je voor: je doet 's ochtends je gordijnen open en het eerste (en het enige) dat je ziet is een dikke 70 m2 speeltoestel van 4 m. hoog. Het voorstel mag misschien draagvlak hebben onder ouders op de Kastanjelaan en bij de Wijkraad Sint Anna maar zeker niet bij de bewoners van de Hof. Niet zonder reden zie je dergelijke toestellen doorgaans midden op een groter terrein staan, of naast een bedrijfsgebouw of een kerk of anders loopt er wel een rijbaan tussen het toestel en de dichtstbijzijnde woning.
Tijdens de bijeenkomst op het binnenterrein zei een bewoner nog dat wij als bewonersvereniging het binnenterrein zo'n beetje als ons eigen terrein beschouwen. Om even duidelijk te maken wat dat betekent het volgende: Onze Hof is een zogeheten Centraal Wonenproject met bewoners die er voor hebben gekozen om dingen samen te doen en te delen. Zo willen we ook zelf verantwoordelijkheid dragen voor onze woonomgeving, We hebben bij voorbeeld zand en we hebben water en die twee samen zijn een ideale speelcombinatie voor de wat kleinere kinderen. Het gevolg is dan dat er modder in ons waterproject ligt en de afvoer van het water na een tijdje niet meer doorloopt. Het waterproject staat dan na een stevige regenbui vol water wat maar heel langzaam verdwijnt. Dat is dus niet schoon en voor kleinere kinderen niet veilig. Waar de meeste Nederlanders in zo'n geval hun kinderen verbieden om er nog te spelen en verder alleen mopperen op de gemeente die er niks aan doet gaat het bij ons net een beetje anders: Er verschijnen briefjes op de prikborden met het voorstel om gezamenlijk met enige regelmaat het waterproject schoon te maken. En zo werd het probleem opgelost zonder tussenkomst van de gemeente of de wijkraad want ja, zo doe je dat immers op je eigen terrein.
Het verhaal wordt nog even voortgezet want er zal binnenkort in een kleiner werkgroepje van ouders en bewoners gekeken worden of er een speelgelegenheid kan worden bedacht die recht doet aan ieders belangen. Wordt vervolgd dus…
De Nijmeegse gemeenteraad heeft op 27 juni 2007 de beleidsnotitie ‘Kom je buiten spelen 2007 - 2010’ vastgesteld op grond waarvan het college van B&W jaarlijks een uitvoeringsplan moet vaststellen. In zijn besluit van 3 februari 2009 heeft het college het uitvoeringsprogramma speelplekken 2009 vastgesteld. Hierin is een bedrag van € 15.000,- opgenomen voor een revitalisering van de speelplek op de Kastanjehof.
Nu zijn de meningen enigszins verdeeld over de speelplek: een groot aantal mensen vindt het leuk wanneer hier kinderen spelen en een eveneens groot aantal vindt een revitalisering overbodig want het is al vitaal genoeg; het gaat dan met name om de geluidsoverlast die gepaard gaat met spelende kinderen. Het geluid wordt bovendien versterkt door de bouwwijze van de hof: het binnenterrein wordt aan 4 zijden omzoomd door appartementencomplexen van 3 en 4 hoog waartussen het geluid weerkaatst wordt. Op de afbeelding hieronder zie je de hof met op de grijze vlek onder de K van Kastanjehof de plek van het huidige speeltoestel.
Bij deze controverse bevind ik me doorgaans in het kamp van degenen die spelende kinderen leuk vinden maar deze keer denk ik daar toch een beetje anders over.
Onlangs zijn de bewoners van de Kastanjehof en enkele aanliggende straten door de gemeente uitgenodigd om op het binnenterrein bij elkaar te komen om te praten over welk speeltoestel dient te worden gekozen (draagvlak!). Nu kun je voor € 15.000,- een aardig speeltoestel aanschaffen en dat bleek ook toen de gemeente-ambtenaar liet weten waar de gedachten van de gemeente naar uitgingen: Een multifunctioneel toestel waar met name de wat oudere kinderen uitdaging in zouden kunnen vinden. De afmetingen zouden zo'n 9,50 x 7,50 m. bedragen met een dakhoogte van 4 meter. Bij wijze van voorbeeld zond de gemeente deze afbeelding mee:
Je ziet 't: een aardig uit de kluiten gewassen apparaat. Nu staan er waarschijnlijk wel meer van dergelijke speeltoestellen in Nederland waardoor de plaatsing op zich Nijmegen geen unicum oplevert. Wat waarschijnlijk wel een unicum oplevert is de plaatsing van een dergelijk gevaarte op 6 meter van de voorgevel van een woning (kom op gemeente Nijmegen, laat maar zien die foto). Stel je voor: je doet 's ochtends je gordijnen open en het eerste (en het enige) dat je ziet is een dikke 70 m2 speeltoestel van 4 m. hoog. Het voorstel mag misschien draagvlak hebben onder ouders op de Kastanjelaan en bij de Wijkraad Sint Anna maar zeker niet bij de bewoners van de Hof. Niet zonder reden zie je dergelijke toestellen doorgaans midden op een groter terrein staan, of naast een bedrijfsgebouw of een kerk of anders loopt er wel een rijbaan tussen het toestel en de dichtstbijzijnde woning.
Tijdens de bijeenkomst op het binnenterrein zei een bewoner nog dat wij als bewonersvereniging het binnenterrein zo'n beetje als ons eigen terrein beschouwen. Om even duidelijk te maken wat dat betekent het volgende: Onze Hof is een zogeheten Centraal Wonenproject met bewoners die er voor hebben gekozen om dingen samen te doen en te delen. Zo willen we ook zelf verantwoordelijkheid dragen voor onze woonomgeving, We hebben bij voorbeeld zand en we hebben water en die twee samen zijn een ideale speelcombinatie voor de wat kleinere kinderen. Het gevolg is dan dat er modder in ons waterproject ligt en de afvoer van het water na een tijdje niet meer doorloopt. Het waterproject staat dan na een stevige regenbui vol water wat maar heel langzaam verdwijnt. Dat is dus niet schoon en voor kleinere kinderen niet veilig. Waar de meeste Nederlanders in zo'n geval hun kinderen verbieden om er nog te spelen en verder alleen mopperen op de gemeente die er niks aan doet gaat het bij ons net een beetje anders: Er verschijnen briefjes op de prikborden met het voorstel om gezamenlijk met enige regelmaat het waterproject schoon te maken. En zo werd het probleem opgelost zonder tussenkomst van de gemeente of de wijkraad want ja, zo doe je dat immers op je eigen terrein.
Het verhaal wordt nog even voortgezet want er zal binnenkort in een kleiner werkgroepje van ouders en bewoners gekeken worden of er een speelgelegenheid kan worden bedacht die recht doet aan ieders belangen. Wordt vervolgd dus…
dinsdag, juli 07, 2009
OV Chipkaart
Sinds enkele dagen kun je bij de Nijmeegse vervoersbedrijf Novio met de OV-chipkaart reizen. Volgens de Gelderlander schijnt het niet echt gemakkelijk te zijn om aan een chipkaart te komen of het ding op te laden maar dat zijn (mogen we hopen) aanloopproblemen.
Nu zijn er de afgelopen dagen berichten in de krant verschenen dat reizen met een OV-chipkaart beduidend duurder is dan met een strippenkaart. Maar op de website van de OV-chipkaart kunnen we lezen dat zulks niet het geval is:
Als u reist op het saldo van uw OV-chipkaart betaalt u niet langer per zone, maar per werkelijk gereisde kilometer. De OV-chipkaart houdt zelf bij hoeveel kilometers u reist en berekent uw reiskosten. Gemiddeld wordt het reizen door de OV-chipkaart niet duurder. Maar uw reiskosten kunnen wel hoger of lager worden, want u gaat betalen voor de afstand die u écht aflegt. U betaalt het aantal gereisde kilometers x het bedrag per kilometer + een basistarief. Stapt u meteen of binnen 35 minuten over, dan betaalt u niet opnieuw het basistarief. U ziet de reiskosten bij het uitchecken op het scherm van de kaartlezer.
Is dat nu een geruststelling? Niet echt; dit om de volgende drie redenen:
Kunt u mij vertellen hoe hoog in Nijmegen het basistarief en hoe hoog de prijs per kilometer is bij de OV Chipkaart. Ik overweeg namelijk om er een aan te schaffen maar heb absoluut geen inzicht in het financiële aspect.
En vanochtend kreeg ik dit antwoord dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat:
Dank u wel voor uw e-mailbericht waarin u om nadere informatie over het tarief voor uw reis of reizen per bus vraagt. Wij adviseren u contact op te nemen met 9292-Reisinformatie. Deze organisatie kan u namelijk over het aantal zones, de prijs voor en de sterwaarde van een abonnement of het aantal strippen informeren. Ook kunt u een persoonlijk reisadvies opvragen: de snelste weg om uw reisdoel per bus, trein, tram of ov-taxi te bereiken. U kunt 9292-Reisinformatie benaderen via telefoonnummer 0900 - 9292 (70 eurocent per minuut) of via www.9292ov.nl. Wij wensen u alvast een goede volgende reis toe! Met vriendelijke groet, Connexxion Klantenservice
Nee, niets te verbergen dus maar om nou pas achteraf te weten te komen hoe lang ja voor 70 eurocent per minuut aan het lijntje wordt gehouden vooraleer je al dan niet het juiste antwoord te horen krijgt gaat me net een beetje te ver.
Nu zijn er de afgelopen dagen berichten in de krant verschenen dat reizen met een OV-chipkaart beduidend duurder is dan met een strippenkaart. Maar op de website van de OV-chipkaart kunnen we lezen dat zulks niet het geval is:
Als u reist op het saldo van uw OV-chipkaart betaalt u niet langer per zone, maar per werkelijk gereisde kilometer. De OV-chipkaart houdt zelf bij hoeveel kilometers u reist en berekent uw reiskosten. Gemiddeld wordt het reizen door de OV-chipkaart niet duurder. Maar uw reiskosten kunnen wel hoger of lager worden, want u gaat betalen voor de afstand die u écht aflegt. U betaalt het aantal gereisde kilometers x het bedrag per kilometer + een basistarief. Stapt u meteen of binnen 35 minuten over, dan betaalt u niet opnieuw het basistarief. U ziet de reiskosten bij het uitchecken op het scherm van de kaartlezer.
Is dat nu een geruststelling? Niet echt; dit om de volgende drie redenen:
- Er is een instaptarief van € 4,- dat bij het inchecken van je tegoed wordt afgeschreven en bij het uitchecken weer erbij. Je bent dus verplicht om altijd een tegoed van minimaal € 4,- op je kaart te hebben staan om te mogen reizen. Voor mijn gevoel een vorm van voorfinanciering. Stel je voor dat je om boodschappen te mogen doen bij een supermarkt vooraf een kaart zou moeten aanschaffen waar € 4,- administratiekosten voor gerekend zou worden. Onvoorstelbaar toch?
- De reiskosten zijn te zien bij het uitchecken: Je moet dus eerst een OV-chipkaart aanschaffen en daar een reis mee maken voordat je mag weten wat het kost.
- En dan nog het feit dat ik op verschillende aan de OV-chipkaart gerelateerde websites heb gezocht naar de hoogte van het basistarief en de kilometerprijs. Wel is er te lezen dat het vaststellen van deze prijzen een bevoegdheid van de regionale autoriteiten is (gemeenten). Het simpele feit dat de OV-Chipkaart hier te gebruiken is betekent dat de tarieven ooit zijn vastgesteld want je moet toch een bepaald bedrag van de kaart afschrijven. Het niet openbaar maken van de tarieven betekent volgens mij dat je dan kennelijk iets te verbergen hebt.
Kunt u mij vertellen hoe hoog in Nijmegen het basistarief en hoe hoog de prijs per kilometer is bij de OV Chipkaart. Ik overweeg namelijk om er een aan te schaffen maar heb absoluut geen inzicht in het financiële aspect.
En vanochtend kreeg ik dit antwoord dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat:
Dank u wel voor uw e-mailbericht waarin u om nadere informatie over het tarief voor uw reis of reizen per bus vraagt. Wij adviseren u contact op te nemen met 9292-Reisinformatie. Deze organisatie kan u namelijk over het aantal zones, de prijs voor en de sterwaarde van een abonnement of het aantal strippen informeren. Ook kunt u een persoonlijk reisadvies opvragen: de snelste weg om uw reisdoel per bus, trein, tram of ov-taxi te bereiken. U kunt 9292-Reisinformatie benaderen via telefoonnummer 0900 - 9292 (70 eurocent per minuut) of via www.9292ov.nl. Wij wensen u alvast een goede volgende reis toe! Met vriendelijke groet, Connexxion Klantenservice
Nee, niets te verbergen dus maar om nou pas achteraf te weten te komen hoe lang ja voor 70 eurocent per minuut aan het lijntje wordt gehouden vooraleer je al dan niet het juiste antwoord te horen krijgt gaat me net een beetje te ver.
maandag, juni 29, 2009
Hofspiegeling
Zo langzamerhand is het weer eens tijd voor een mooie foto van de Hof. Ik stond een tijdje terug in mijn deuropening en zag toen iets dat ik wel moest fotograferen: Mijn terrasdeur stond open en waar achter de deur de muur was werd blad 2 met het waterproject gespiegeld (rechtergedeelte van de foto). Waar geen muur was kon ik gewoon naar het westen kijken en blad 5 zien. Wanneer ik dan ietwat door mijn knieën zakte lagen de daklijsten van beide bladen op ongeveer gelijke hoogte wat een heel aardig effect gaf. Kijk zelf maar:
Komkommertijd
Nederland haalt opgelucht adem na lezing van dit artikel in de telegraaf van vandaag; eindelijk een stukje EU dicatuur die omvalt. Ja, dat wordt volgende week lekker een joekel van een knoestige komkommer kopen met als het effe kan een rare bocht erin. Nou, vergeet het maar! De komkommer die je in de super koopt blijft tot in lengte van jaren kaarsrecht en 30 cm lang! Dat bepaalt de EU namelijk niet; nee, dat bepaalt de groenteveiling!
In een ver verleden kwam je komkommers tegen in alle vormen en maten maar op een zekere dag kwam men bij een veiling op een briljant idee: Als nou alle komkommers een zelfde vorm en lengte hadden pasten er altijd precies evenveel in een doos. Dan gaat alles dus sneller en efficiënter want de groenteboer (of liever de inkoper van de in die tijd opkomende supermarkten) hoeft de komkommers dus niet meer te bekijken maar kan gewon per doos kopen.
"Goed idee", zeiden ze bij een andere veiling, "Dat gaan wij ook doen". En zo gebeurde het ook. De veiling had echter een andere leverancier van dozen en stelde dus ook andere eisen aan de toeleveranciers. Die waren daar niet blij mee natuurlijk want als ze aan de ene veiling wilden leveren moesten ze een paar jaar komkommerplanten veredelen om aan de eisen van de veiling te voldoen. En als ze aan de andere veiling wilden leveren kon dat weer niet omdat die andere eisen stelde.
Na enkele jaren echter gebeurde het dat de veilingen (onder druk van het Ministerie van landbouw) tot een uniform verpakkingssysteem kwamen zodat de boeren de keus hadden om aan de een of aan de andere (of nog een andere) veiling te leveren.
Probleem opgelost? Nee, eigenlijk niet want in heel Europa kwamen supermarkten op en overal vond een proces van uniformisering plaats. En zo gebeurde het dat een komkommerexporteur ineens tot de ontdekking kwam dat hij al zijn komkommers stuk voor stuk moest gaan selecteren omdat elk land zijn eigen eisen stelde aan de maat en de buiging van de vrucht en aan de dozen waarin ze verpakt mochten worden.
Gelukkig kwam een slimme jurist op een ministerie tot de ontdekking dat we lid waren van de EEG en dat die organisatie zich bezig hield met het wegnemen van handelsbelemmeringen. Dat wegnemen van belemmeringen was mogelijk door harmonisatie van wetgeving: niet meer elk land afzonderlijk zijn eigen maatstaven voor komkommers (en andere producten zoals bananen) maar één gezamenlijke regel op een gemeenschappelijke werking.
De regel die nu is ingetrokken is dus geen gevolg van ambtenaren die zich in Brussel een beetje zaten te vervelen en toen regeltjes gingen verzinnen over wat wij wel en niet mochten eten maar gewoon een duidelijk gevolg van marktwerking.
De regel is dus niets meer of minder dan een verbod om komkommers die voldoen aan de EU-normen tegen te houden aan de grens (omdat je bij voorbeeld de binnenlandse markt wil beschermen).
Handel die niet grensoverschrijdend is hoeft dus niet aan de EU norm te voldoen. Dat betekent dus dat in Nederland altijd al grote, knoestige, kromme komkommers verkocht mochten worden. Je moet ze dan natuurlijk wel weten te vinden. De afgelopen jaren heb ik er regelmatig eentje op de kop weten te tikken in de Natuurwinkel in Nijmegen. En die waren heel lekker!
In een ver verleden kwam je komkommers tegen in alle vormen en maten maar op een zekere dag kwam men bij een veiling op een briljant idee: Als nou alle komkommers een zelfde vorm en lengte hadden pasten er altijd precies evenveel in een doos. Dan gaat alles dus sneller en efficiënter want de groenteboer (of liever de inkoper van de in die tijd opkomende supermarkten) hoeft de komkommers dus niet meer te bekijken maar kan gewon per doos kopen.
"Goed idee", zeiden ze bij een andere veiling, "Dat gaan wij ook doen". En zo gebeurde het ook. De veiling had echter een andere leverancier van dozen en stelde dus ook andere eisen aan de toeleveranciers. Die waren daar niet blij mee natuurlijk want als ze aan de ene veiling wilden leveren moesten ze een paar jaar komkommerplanten veredelen om aan de eisen van de veiling te voldoen. En als ze aan de andere veiling wilden leveren kon dat weer niet omdat die andere eisen stelde.
Na enkele jaren echter gebeurde het dat de veilingen (onder druk van het Ministerie van landbouw) tot een uniform verpakkingssysteem kwamen zodat de boeren de keus hadden om aan de een of aan de andere (of nog een andere) veiling te leveren.
Probleem opgelost? Nee, eigenlijk niet want in heel Europa kwamen supermarkten op en overal vond een proces van uniformisering plaats. En zo gebeurde het dat een komkommerexporteur ineens tot de ontdekking kwam dat hij al zijn komkommers stuk voor stuk moest gaan selecteren omdat elk land zijn eigen eisen stelde aan de maat en de buiging van de vrucht en aan de dozen waarin ze verpakt mochten worden.
Gelukkig kwam een slimme jurist op een ministerie tot de ontdekking dat we lid waren van de EEG en dat die organisatie zich bezig hield met het wegnemen van handelsbelemmeringen. Dat wegnemen van belemmeringen was mogelijk door harmonisatie van wetgeving: niet meer elk land afzonderlijk zijn eigen maatstaven voor komkommers (en andere producten zoals bananen) maar één gezamenlijke regel op een gemeenschappelijke werking.
De regel die nu is ingetrokken is dus geen gevolg van ambtenaren die zich in Brussel een beetje zaten te vervelen en toen regeltjes gingen verzinnen over wat wij wel en niet mochten eten maar gewoon een duidelijk gevolg van marktwerking.
De regel is dus niets meer of minder dan een verbod om komkommers die voldoen aan de EU-normen tegen te houden aan de grens (omdat je bij voorbeeld de binnenlandse markt wil beschermen).
Handel die niet grensoverschrijdend is hoeft dus niet aan de EU norm te voldoen. Dat betekent dus dat in Nederland altijd al grote, knoestige, kromme komkommers verkocht mochten worden. Je moet ze dan natuurlijk wel weten te vinden. De afgelopen jaren heb ik er regelmatig eentje op de kop weten te tikken in de Natuurwinkel in Nijmegen. En die waren heel lekker!
Moonwalk
Michael Jackson is dus dood. Afgelopen weekend liet ik wat van zijn muziek aan Bronke horen maar die was totaal niet geïnteresseerd in deze muziek. Michael Jackson zei haar helemaal niks en het had er alle schijn van dat ze dat graag zo wilde houden. Ach ja, zonder Michael Jackson zou Bronke dit filmpje ook wel hebben gemaakt.
Of misschien toch niet…?
Of misschien toch niet…?
dinsdag, juni 09, 2009
Glasvezelinfrastructuur Kastanjehof
Update 2 juli 2009: We hebben besloten om de film voorlopig van Youtube te verwijderen totdat zowel het fysieke als het formele traject naar behoren is afgesloten. De film zou mogelijk tot misverstanden kunnen leiden bij partijen die ook een glasvezel willen aanleggen. Ik kom hier later nog wat uitgebreider op terug, naar verwachting voor het eind van de zomer.
Na het nodige heen en weer gepraat, vergaderingen en overleg met een aantal Nijmeegse (en Ubbergse) centraal wonenprojecten en hun bewoners is iedereen in de fase beland dat er concrete besluiten vallen en vooral actie kan worden ondernomen. Op 23 mei gingen bij mij op de Kastanjehof de spaden in de grond en daar heb ik het volgende filmpje van gemaakt. Helaas had een week eerder een zeer geliefd familielid mijn camera geleend en per ongeluk wat aan de instellingen van de camera veranderd waardoor de film niet in de beste beeldkwaliteit is opgenomen maar op het eind van de film (als ik het in de gaten heb) wordt het beeld beter. Desalniettemin veel plezier toegewenst met het bekijken van de film.
Na het nodige heen en weer gepraat, vergaderingen en overleg met een aantal Nijmeegse (en Ubbergse) centraal wonenprojecten en hun bewoners is iedereen in de fase beland dat er concrete besluiten vallen en vooral actie kan worden ondernomen. Op 23 mei gingen bij mij op de Kastanjehof de spaden in de grond en daar heb ik het volgende filmpje van gemaakt. Helaas had een week eerder een zeer geliefd familielid mijn camera geleend en per ongeluk wat aan de instellingen van de camera veranderd waardoor de film niet in de beste beeldkwaliteit is opgenomen maar op het eind van de film (als ik het in de gaten heb) wordt het beeld beter. Desalniettemin veel plezier toegewenst met het bekijken van de film.
maandag, juni 08, 2009
Concert Bolsterkoor
vrijdag, juni 05, 2009
Wijziging
Zojuist enkele wijzigingen doorgevoerd op mijn blog. Ze zijn allemaal te vinden in de menu kolom aan de linkerzijde.
In de eerste plaats heb ik de lijst lekkere muziek met links naar muzieksites vervangen door een blogroll met dezelfde titel waarop je niet alleen kunt doorklikken naar dat blog maar voordat je dat doet ook nog kunt zien wat de laatste wijziging is geweest. Het neemt wel wat meer ruimte in maar is wel heel veel mooier.
Een tweede wijziging is de enquete waarop je tot eind augustus kunt aangeven wat voor bezoeker je bent en wat je relatie tot mij is. En misschien vind ik daar wel een aanleiding in om wat meer karate en wat minder paard in mijn blog te stoppen (of misschien wel andersom)
In de eerste plaats heb ik de lijst lekkere muziek met links naar muzieksites vervangen door een blogroll met dezelfde titel waarop je niet alleen kunt doorklikken naar dat blog maar voordat je dat doet ook nog kunt zien wat de laatste wijziging is geweest. Het neemt wel wat meer ruimte in maar is wel heel veel mooier.
Een tweede wijziging is de enquete waarop je tot eind augustus kunt aangeven wat voor bezoeker je bent en wat je relatie tot mij is. En misschien vind ik daar wel een aanleiding in om wat meer karate en wat minder paard in mijn blog te stoppen (of misschien wel andersom)
Gerechtigheid
Als oud-Helmonder kijk ik via internet nog regelmatig op de Helmond pagina van het Eindhovens Dagblad om op de hoogte te blijven van wat er heden ten dage allemaal gebeurd in mijn stadje. En soms kom je dan een bericht tegen dat voor een brede grijns zorgt. Het verhaal had natuurlijk slechter af kunnen lopen want voor hetzelfde geld tik je een fietser van de weg af maar het toeval zoals in de krant beschreven vind ik een mooie vorm van gerechtigheid.
Het artikel is waarschijnlijk niet door een Helmonder geschreven want in Helmond zeg je op de Wal en in de Heistraat
Het artikel is waarschijnlijk niet door een Helmonder geschreven want in Helmond zeg je op de Wal en in de Heistraat
zaterdag, mei 02, 2009
Boerenkool
Op vrijdagavond wordt bij BNN de popquiz "Doe Maar Normaal" uitgezonden. Vast onderdeel van het programma is Mama Appelsap waarin buitenlandse artiesten soms een zinnetje in het Nederlands lijken te zingen.
Afgelopen vrijdag hoorde ik een fraai voorbeeld in het nummer Casser la voix van de Franse zanger Patrick Bruel.
Kijk en luister maar eens naar de videoclip en spits je oren op 1'52" want daar zingt hij toch echt:
En voor degenen die een mondje frans spreken zou het ook nog best kunnen dat hij zingt:
Afgelopen vrijdag hoorde ik een fraai voorbeeld in het nummer Casser la voix van de Franse zanger Patrick Bruel.
Kijk en luister maar eens naar de videoclip en spits je oren op 1'52" want daar zingt hij toch echt:
Ze verkoopt boerenkool,
pakt de shampoo d'rbij.
pakt de shampoo d'rbij.
En voor degenen die een mondje frans spreken zou het ook nog best kunnen dat hij zingt:
Se faire prendre pour un con
Par des gens qu'on déteste
Par des gens qu'on déteste
maandag, april 20, 2009
Onderwijs Wereldwijs 2009
Vandaag was dag 1 van de afsluiting van het OWW-project "Leer Afrika kennen 2009" in het Afrika Museum te Berg en Dal. Onderdeel van deze dag was de Grote Afrika Quiz die werd gepresenteerd door Karin Leijen. Karin is onder meer actief in een ei9gen audiovisueel bedrijf Pecto Productions en presenteerde vorig jaar 4daagsetv van de samenwerkende lokale omroepen in Nijmegen en omgeving. Karin presenteerde de quiz fantastisch en wist contact te maken met zowel de kandidaten als met het publiek. Tijdens de quiz werd ook OWW nog even bedankt voor het werk om alles te organiseren en uiteraard beantwoorde ik het applaus met een dankjewel. Niet iedereen had dat meegekregen dus daarom hieronder dit filmpje.
maandag, april 13, 2009
Bloemkool
Op 15 september 2008 plaatste ik een bericht op mijn blog over de reactie van de PVV op het smelten van de poolkappen. Tijdens het schrijven van het bericht schoten mij allerlei moppen te binnen en ik besloot toen met deze:
Een Rus, een Amerikaan en een Nederlander zitten in een bar op te scheppen over de wetenschappelijke prestaties in hun land.
De Rus zegt: "Wij hebben een onderzeeër die in de diepste oceaantrog op de bodem kan liggen en zonder deuken weer opduikt".
"Ach" zegt de Amerikaan "wij hebben een raket die op en neer vliegt naar de zon zonder een spoortje van brand"
"Da's nog niks" zegt de Nederlander: "Bij ons werd het hoofd van een putjesschepper er door een vrachtwagen afgereden. In de plaats van dat hoofd hebben ze toen een bloemkool bovenop het lichaam gezet en nu heeft hij 9 zetels in de Tweede Kamer"
Toen ik vandaag het muziekblog MyGeneration60 bezocht zag ik dat Serge Gainsbourg ook ooit met dat gegeven aan de slag is geweest en toen een album heeft opgenomen met de titel l'Homme à Tête de Chou. Hier is de hoes:
Een Rus, een Amerikaan en een Nederlander zitten in een bar op te scheppen over de wetenschappelijke prestaties in hun land.
De Rus zegt: "Wij hebben een onderzeeër die in de diepste oceaantrog op de bodem kan liggen en zonder deuken weer opduikt".
"Ach" zegt de Amerikaan "wij hebben een raket die op en neer vliegt naar de zon zonder een spoortje van brand"
"Da's nog niks" zegt de Nederlander: "Bij ons werd het hoofd van een putjesschepper er door een vrachtwagen afgereden. In de plaats van dat hoofd hebben ze toen een bloemkool bovenop het lichaam gezet en nu heeft hij 9 zetels in de Tweede Kamer"
Toen ik vandaag het muziekblog MyGeneration60 bezocht zag ik dat Serge Gainsbourg ook ooit met dat gegeven aan de slag is geweest en toen een album heeft opgenomen met de titel l'Homme à Tête de Chou. Hier is de hoes:
maandag, april 06, 2009
Intelligent Design
Enige tijd geleden woedde er een hevige discussie omtrent Intelligent Design. Het begrip Intelligent Design is een moderne voortzetting van de discussie schepping versus evolutie. Bij de gelovigen in Intelligent Design heeft kennelijk de overtuiging postgevat dat de Wereld veel ouder is dan de periode van 6000 jaar die uit de Bijbel zou blijken, dat er een vorm van ontwikkeling zit in de soorten die op de aarde voorkomen en dat Onze Lieve Heer over zo weinig humor beschikt dat hij al die grote en kleine fossielen onmogelijk bij wijze van grap in de aarde kan hebben gestopt. Eigenlijk is Intelligent Design een evolutietheorie met een Goddelijk sausje: Gelovigen verwijzen daarbij graag naar het oog dat dermate perfect en ingewikkeld zou zijn dat dit onmogelijk door een reeks van opeenvolgende toevalligheden kan zijn ontstaan maar dat hieraan een masterplan, de sturende hand van God ten grondslag ligt.
Afgelopen zaterdag kreeg ik een interessante gedachte over dit onderwerp. Omdat mijn buurman die dag wilde doorbrengen buiten Nijmegen en daar zijn hond niet bij kon gebruiken had hij een aantal buren gevraagd om zijn hond Cassius uit te laten en voor mij was aan het eind van de middag een plaats in het schema ingeruimd.
Cassius is een prachtige brave hond waar een eventuele designer heel goed zijn best op moet hebben gedaan. Een woestijnterrier met een prachtige vacht van halflang golvend haar in allerlei tinten bruin. Zo heeft hij ook een fraaie haardos aan zijn achterpoten en toen hij na ruim een half uur wandelen, palen besnuffelen en zijn aanwezigheid communiceren met het sproeien van zijn plas achter het gebouw van de faculteit Tandheelkunde ietwat door de achterpoten zakte voor een grote boodschap spreidde hij de haren op zijn achterpoten als een zacht tapijt uit over de grond om daar vervolgens twee ferme drollen op te laten vallen.
Mijn conclusie uit esthetisch oogpunt is het design volledig geslaagd te noemen maar intelligent? Absoluut niet!
Afgelopen zaterdag kreeg ik een interessante gedachte over dit onderwerp. Omdat mijn buurman die dag wilde doorbrengen buiten Nijmegen en daar zijn hond niet bij kon gebruiken had hij een aantal buren gevraagd om zijn hond Cassius uit te laten en voor mij was aan het eind van de middag een plaats in het schema ingeruimd.
Cassius is een prachtige brave hond waar een eventuele designer heel goed zijn best op moet hebben gedaan. Een woestijnterrier met een prachtige vacht van halflang golvend haar in allerlei tinten bruin. Zo heeft hij ook een fraaie haardos aan zijn achterpoten en toen hij na ruim een half uur wandelen, palen besnuffelen en zijn aanwezigheid communiceren met het sproeien van zijn plas achter het gebouw van de faculteit Tandheelkunde ietwat door de achterpoten zakte voor een grote boodschap spreidde hij de haren op zijn achterpoten als een zacht tapijt uit over de grond om daar vervolgens twee ferme drollen op te laten vallen.
Mijn conclusie uit esthetisch oogpunt is het design volledig geslaagd te noemen maar intelligent? Absoluut niet!
Abonneren op:
Posts (Atom)